Της Χαράς Αναστασοπούλου
Λογοπαθολόγου-Λογοθεραπεύτριας
Το βλέμμα όλων πλέον στραμμένο στην «επόμενη ημέρα» μετά covid εποχή, θαρρείς και με το πάτημα ενός κουμπιού εύκολα κάνεις restart ή reset. Όπως σιωπηλά ο αόρατος εισβολέας μπήκε στη ζωή μας, έτσι αόρατα έχουμε ήδη κάνει ο καθένας ξεχωριστά το δικό του reset σε κάθε τομέα της ζωής του. Ήδη έχουμε οδηγηθεί σε μια νέα κατάσταση που προηγουμένως θεωρούταν ανέφικτη. Γιατί το ζητούμενο της επόμενης ημέρας είναι ακριβώς αυτό, ο επαναπρογραμματισμός, στο ίδιο φυσικό περιβάλλον αλλά με διαφορετικές συνθήκες και δεδομένα με κυρίαρχο στοιχείο την καινοτομία.
Χωρίς αμφιβολία το να προχωρήσεις, χωρίς να το επιλέξεις, σε αλλαγές σοκάρει, προκαλεί άρνηση. Αν όμως αναλογιστούμε την «παλιά κανονικότητα» μας, με τις κοινωνικές , οικονομικές ανισότητες, τις συγκρούσεις και την αβεβαιότητα, και το ηχηρό μάθημα δημοκρατίας που λάβαμε αυτήν την περίοδο, θα αντιληφθούμε την ισχύ της ατομικής μας ευθύνης.
Υπάρχουν βασικοί τομείς που δεν επιδέχονται άλλη επιλογή παρά αλλαγή, όπως ο τρόπος διαβίωσης. Η κρίση του Covid-19 έδειξε ποιοι είναι οι πλέον σημαντικοί, πολύτιμοι και ουσιαστικοί τρόποι διαβίωσης. Η επόμενη ημέρα αυτό απαιτεί και η περίοδος απομόνωσης στην πραγματικότητα ήταν ο χρόνος προετοιμασίας μας για αυτή τη νέα ημέρα. Καλούμαστε να βάλουμε σε εφαρμογή ό,τι νέο μάθαμε περί ατομικής προστασίας και υγιεινής και να αναπτύξουμε μια νέα συμπεριφορά σε σχέση με την εργασία, τα ταξίδια, τα social media και να εξετάσουμε πιο σοβαρά τα οφέλη της εξ αποστάσεως εργασίας και εκπαίδευσης.
Η πολυπόθητη ανάκαμψη θα έρθει αναπόφευκτα για πολλοστή φορά σε σύγκρουση με την ανισότητα που πλήττει την κοινωνία μας. Γνωρίζοντας ότι ήμασταν σε έναν αόρατο πόλεμο, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για τις αρνητικές επιπτώσεις του, ακόμα και σε εμάς, τους νικητές.
Πέρα από τα πραγματικά θύματα που θρηνούμε και τις επιπτώσεις στους ήρωες της πρώτης γραμμής και τις οικογένειες όλων των κρουσμάτων, πρέπει να λάβουμε μέτρα ουσιαστικά για την προστασία των εργαζομένων και των καταναλωτών και να δοκιμαστούν νέες ιδέες, που θα διαφυλάσσουν πάνω από όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί αυτό που δοκιμάστηκε περισσότερο, πέρα από την ίδια την υγεία μας, ήταν ο περιορισμός της ατομικής ελευθερίας μας, η ελευθερία έκφρασης, κίνησης, τα προσωπικά μας δεδομένα. Τα έκτακτα μέτρα που έλαβαν οι κυβερνήσεις με το κλείσιμο των συνόρων, την επιβολή καραντίνας και τον εντοπισμό νέων κρουσμάτων θορύβησαν όλους, παραπέμποντας σε πιο αυταρχικά καθεστώτα, ενώ ταυτόχρονα αύξησαν την ένταση παθολογικών καταστάσεων μέσα σε ομάδες (ενδοοικογενειακή βία).
Αυτό όμως που θα μας καθορίσει είναι η ανάγκη του κόσμου για ένα νέο κοινωνικό μοντέλο, που κανείς δεν θα τολμούσε μέχρι πριν από 3 μήνες να το σκεφτεί. Η αλληλεγγύη, η πίστη και η συνεργασία που έδειξαν οι ομάδες αποδεικνύουν ότι όλοι μέσα από νέες μορφές συνεργασίας θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες – δεξιότητές μας και να βοηθήσουμε τους πιο ευάλωτους, με τη διαμόρφωση ενός πιο βιώσιμου και ίσου «φυσιολογικού» για όλους.
Χαρά Αναστασοπούλου*
Λογοπαθολόγος-Λογοθεραπεύτρια, Τ.: 2610524982, [email protected]
Διαβάστε ακόμα:
Κορονοϊός covid-19: από το «μαζί για όλους» στο «όλοι μαζί από μακριά»
Ηλεκτρονικός εκφοβισμός-cyber bullying: βία δίχως όρια!
