Χαρά Αναστασοπούλου

Της Χαράς Αναστασοπούλου
Λογοπαθολόγου-Λογοθεραπεύτριας

Όσο καλά εκπαιδευμένοι και να είμαστε, πάντοτε οι κρίσεις και οι προκλήσεις μας ξαφνιάζουν. Μια τέτοια πρόκληση ζούμε όλοι… από το «μαζί για όλους», ξαφνικά βρεθήκαμε στο «όλοι μαζί  από μακριά».

Στην αρχή όλοι νομίζουμε ότι κάθε κακό, όπως ο covid-19, δεν θα κρατήσει για πολύ και γρήγορα θα τελειώσει.

Όμως ποιος είναι αυτός που μπορεί να προσδιορίσει τη διάρκεια σε ένα πόλεμο;

Ποιος είναι αυτός που μπορεί να προσδιορίσει τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντι σε έναν άγνωστο εχθρό;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πανδημία του 2020 θα αποτελέσει ένα από τα μελλοντικά ιστορικά γεγονότα που όλοι θα θυμόμαστε για τις αλλαγές που έχει φέρει.  Ο covid-19 δεν απειλεί μόνο την υγεία μας,  δεν προσβάλει μόνο το ανοσοποιητικό μας σύστημα, απειλεί τα θεμέλια της ελεύθερης κοινωνίας μας. Ήδη όλοι βιώνουμε τις αλλαγές που έχει φέρει στην καθημερινότητα μας.

Η προσωπική ελευθερία έγινε αναπάντεχα επικίνδυνη. Καλούμαστε λοιπόν να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στον άνθρωπο και στον κόσμο. Έχει χαθεί ήδη η αθωότητα, η ξεγνοιασιά, η ανεμελιά και ο εφησυχασμός. Γίνεται επικίνδυνο να αγγίζουμε αντικείμενα, ανθρώπους αγαπημένους μας. Γίνεται επικίνδυνο να αγγίζουμε τα παιδιά, τους γονείς μας, ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που βρίσκονται κοντά μας. Να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με τους αγαπημένους μας, που βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Να αγγίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, το ίδιο μας το πρόσωπο.

Είναι άγνωστο το πόσο θα κρατήσει όλη αυτή η καραντίνα και η εγρήγορση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αφήσει βαθιά χαραγμένα σημάδια σε όλους εμάς που το ζήσαμε πιο έντονα. Για πολλούς από εμάς η επιθυμία και η ανάγκη να βρισκόμαστε με ανθρώπους γύρω μας, αντικαταστάθηκε από την ανάγκη απουσίας αυτών των ανθρώπων, τόσο για τη δική τους ασφάλεια και προστασία, όσο και τη δική μας.

Δραστηριότητες που μέχρι σήμερα απαιτούσαν την προσωπική επαφή και παρουσία γίνονται πλέον διαδικτυακά. Οι ομαδικές προβολές και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκτούν ένα άλλο χαρακτήρα πιο δυναμικό και ουσιαστικό.

Και ενώ όλη αυτή η επικοινωνία αυξάνεται, αυξάνονται και οι αποστάσεις. Ευτυχώς βέβαια αυξάνονται και οι συνδέσεις και η συχνότητα των συνδέσεων μεταξύ των ανθρώπων.

Το αξιοσημείωτο μέσα σε όλα αυτά είναι αυτή η συσπείρωση των ανθρώπων, απέναντι σε ένα ν άγνωστο εχθρό, παραγκωνίζοντας τις όποιες διαφορές είχε μέχρι σήμερα. Λες και ο covid-19 ήρθε για να μηδενίσει όλα τα ασήμαντα που είχαμε. Παρουσιάστηκε τόσο ανεπάντεχα, αλλά ως απειλητικότερος εχθρός που δεν κάνει διακρίσεις απέναντι σε φυλές, θρησκείες, χρώματα, γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Είναι ένα από τα στοιχεία που πρέπει να κρατήσουμε γιατί αποτέλεσε το κίνητρο να «ξεθάψουμε» κρυμμένες αρετές και αξίες , που μέσα στην ξέφρενη πορεία μας για την ανάπτυξη τις είχαμε αφήσει στην άκρη.  Έτσι οι άνθρωποι συσπειρώνονται απέναντι σε έναν άγνωστο εχθρό δείχνοντας αλτρουισμό, συμπόνια, κατανόηση, γενναιοδωρία. Και επιτέλους αναλαμβάνουμε δράση απέναντι στην ίδια τη ζωή και την υγεία.

Τα αποτελέσματα της κοινωνικής κρίσης στην οποία έχουμε εισέλθει δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε, όπως δεν μπορούμε να προβλέψουμε και το μέλλον. Λίγα πράγματα μπορούμε να ελέγξουμε. Το σίγουρο είναι ότι μπορούμε να ελέγξουμε τη στάση μας απέναντι στις αλλαγές.

Μπορούμε να ελέγξουμε πως αλλάζουμε μέσα στις αλλαγές , χωρίς να χάνουμε τον βασικό σκοπό και στόχο μας, την ζωή.

Βασικός οδηγός μας ας είναι η γενναιοδωρία και η ενσυναίσθηση πού όλοι έχουμε επιδείξει. Δεν είμαστε όλοι μαζί και μόνοι, όπως είχαμε μάθει. Είμαστε μαζί αλλά από διαφορετικά σημεία.

 Χαρά Αναστασοπούλου*
Λογοπαθολόγος-Λογοθεραπεύτρια, Τ.: 2610524982, [email protected]

Ακολουθήστε την επίσημη σελίδα μας στο facebook schooltime για να βλέπετε τις σημαντικότερες ειδήσεις στη ροή του schooltime.gr

Ακολουθήστε μας στο facebook