Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Δωδεκανήσου και το περιοδικό Τέχνης και Λόγου Νησίδες με αφορμή την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής της Τασούλας Καραγεωργίου Η Πήλινη Χορεύτρια, σας προσκαλούν σε μια βραδιά αφιερωμένη στο σύνολο του ποιητικού της έργου.
Παρασκευή, 7 Ιουνίου
στο Βιβλιοπωλείο το «Δέντρο», Θ. Σοφούλη 127 στη Ρόδο
ώρα: 19:30
Για τη νέα συλλογή της Τασούλας Καραγεωργίου και την ποίησή της θα μιλήσουν: Ανθούλα Δανιήλ, κριτικός λογοτεχνίας: «Η πήλινη χορεύτρια και ο ουρανός της ποίησης» Δήμητρα Κιούση, φιλόλογος: «Η λειτουργία του αρχαιοελληνικού μύθου στην ποίηση της Τασούλας Καραγεωργίου»
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημήτρης Κόκκινος, μέλος της ομάδας σύνταξης του περιοδικού Νησίδες.
«Η ποίηση της Τασούλας Καραγεωργίου έχει δείξει την αντοχή της στον χρόνο, γιατί τον έχει υπερβεί∙ γι’ αυτό και βρίσκεις τους στίχους της το ίδιο δυνατούς πάντοτε. Περιδιαβάζει τους αιώνες, από την αρχαιότητα έως σήμερα, και η σοδειά του ταξιδιού της συνίσταται στην ομόθυμη σύγκλιση όλων των εποχών στις διαψεύσεις μας, στους ανεκπλήρωτους έρωτές μας, στην κοινή μοίρα μας.»
Γράφει ο Θεοδόσης Πυλαρινός.
Η Τασούλα Καραγεωργίου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1954. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και είναι διδάκτωρ κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1981 ως το 2015 υπηρέτησε ως σχολική σύμβουλος φιλολόγων και από το 2007 διδάσκει στο Εργαστήρι Ποίησης του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (Π.Ε.Φ.), μέλος της συντακτικής επιτροπής της περιοδικής έκδοσης του Συνδέσμου Φιλολόγων Δωδ/σου Ήριννα και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 1986 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή Fragmentum αρ. 53 από τις εκδόσεις Πλέθρον. Ακολούθησαν οι συλλογές: Το αδράχτι που ματώνει (Πλέθρον, 1989), Διασπορά (Πλέθρον, 1994), Ποιητική τεχνολογία (Κέδρος, 1998), Το μετρό (Κέδρος, 2004- βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών), Η χελώνα του Κεραμεικού (Γαβριηλίδης, 2011), Τι γίναν οι μαστόροι; (Γαβριηλίδης, 2014) και Η πήλινη χορεύτρια, (Γαβριηλίδης, 2019). Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Πλανόδιον, Ποίηση, Νέα Εστία, Παπαδιαμαντικά Τετράδια, Η λέξη, Το Δέντρο, Νησίδες, Φρέαρ, Νέα Ευθύνη, Ποίηση, Οδός Πανός, και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, ενώ άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες “Αυγή” και “Καθημερινή” και στα περιοδικά Το Δέντρο, Φιλολογική, Νέα Παιδεία, Γράμματα και Τέχνες, Αντί, Ο Πολίτης κ.ά.
Έχει επίσης μεταφράσει αρχαία ελληνική λυρική ποίηση: Σαπφώ, μετάφραση –σχόλια (Γαβριηλίδης, 2009), Ἤριννα, Ἠλακάτη –σπαράγματα καὶ ἐπιγράμματα (Γαβριηλίδης, 2013) και επιτύμβια επιγράμματα από την Παλατινή Ανθολογία: Ναυαγοῦ τάφος εἰμὶ (Γαβριηλίδης, 2016). Έχει τέλος, συμμετάσχει στη συγγραφή και έχει επιμεληθεί το σχολικό εγχειρίδιο, Νεοελληνική Λογοτεχνία (Γ΄ Λυκείου, Θεωρητικής Κατεύθυνσης, ΟΕΔΒ 1999).
ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ Η ΘΕΤΙΔΑ
Δὲν σᾶς λέω πὼς εἶμαι ἡ Θέτιδα,
μὰ καιρὸς σὰν τὸ κῦμα νὰ φουσκώσει ἡ ὀργή μου.
Κι ἄν ἐπίθετα σπάνια
(ἁλοσύδνη καλλίκομος)
τὴ θεὰ συνοδεύουν
κι ἂν τῆς γλώσσας τὰ πλούτη
σὰν σειρῆνες μαγεύουν,
ἐγὼ κλείνω τ’ αὐτιά μου
γιατὶ
εἶμαι τώρα ἡ μάνα ποὺ θύμωσε.
Τῶν παιδιῶν ποὺ τ᾿ἀδίκησαν κουβαλάω τὴν μῆνι·
θὰ σηκώσω μιὰ θάλασσα μέσα στὸ ποίημα
τὸν ἀπείρονα ὁλόκληρο οἴνοπα πόντο
μιὰ χειμέρια λαίλαπα τὰ νερὰ θὰ ταράξει
καὶ μὲ ρόχθο φρικτὸ
τὸ κακὸ θὰ συρθεῖ στοὺς ἁλίκτυπους βράχους.
Τὸ γνωρίζω βεβαίως: δὲν εἶμαι ἡ Θέτιδα·
κι ἐσεῖς ὅμως δὲν εἶστε θεοί.
