Συνέντευξη: schooltime.gr / Γεωργία Βεληβασάκη

Η Γεωργία Βεληβασάκη γράφει ποίηση, στίχους, έμμετρα παραμύθια, θεατρικά έργα και διηγήματα. Ασχολείται με το τραγούδι και το μουσικό θέατρο ως ερμηνεύτρια. Στο εργοβιογραφικό της περιλαμβάνεται εκτενής προσωπική δισκογραφία, καθώς και συμμετοχές σε έργα άλλων καλλιτεχνών. Βρίσκεται στη δισκογραφία από το 1994. Σταθεροί της συνεργάτες, ο συνθέτης/σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αθυρίδης, ο κιθαριστής Ανδρέας Ζιάκας και ο Λευτέρης Ανδριώτης στη λύρα. Τα τελευταία χρόνια μοιράζεται τη σκηνή και τη δισκογραφία με τον διεθνούς φήμης Αργεντίνο μαέστρο και πρωτοπόρο του Tango Nuevo, Luis Borda.

Την συναντήσαμε με αφορμή την παράσταση «Τελευταία Φορά», η οποία βασίζεται στο δικό της ομώνυμο βραβευμένο θεατρικό έργο, και ανεβαίνει την Παρασκευή 22, το Σάββατο 23, την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου και την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2, την Κυριακή 3 Μαρτίου στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αθυρίδη.

Πώς ξεκινά κανείς να γράψει έργο για το αλτσχάιμερ; Από προσωπική εμπειρία ή από ανάγκη να επιτελέσει κοινωνικό έργο;

Αρχικά δεν είχα κατά νου το Αλτσχάιμερ. Δεν έχω, άλλωστε, κανένα περιστατικό στο άμεσο περιβάλλον μου. Έγραψα για έναν φόβο μου. Πώς είναι αν ξαφνικά δεν αναγνωρίζεις τα πιο οικεία σου πρόσωπα και πράγματα; Αν ξεχάσεις όλες σου τις λέξεις; Ο κόσμος μοιάζει τότε εχθρικός, αλλόκοτος, μακρινός. Και μετά, αν δεν είσαι πια οι επιθυμίες σου, η καθημερινότητά σου, όλα αυτά που έχεις καταφέρει ή έχεις κερδίσει, όλα αυτά που έχεις χτίσει, που έχεις μάθει, που έχεις ποθήσει, τότε ποιος είσαι; Τι απομένει από σένα αν μια μέρα τα ξεχάσεις όλα; Δεν με ενδιέφερε να «επιτελέσω κοινωνικό έργο», αλλά να δείξω ένα πεδίο προβληματισμού και να το μοιραστώ.

Τι είναι αυτό που κάνει τους ρόλους σημαντικούς σε μια θεατρική πράξη τελικά;

Να μπορούν να μεταφέρουν στη σκηνή το αναγκαίο χωρίς περιττά στολίδια.

Σε ποιους απευθύνεται η «Τελευταία φορά» και γιατί ονομάστηκε έτσι το έργο σας;

Το «Τελευταία φορά» γράφτηκε ως θεατρικό έργο και ως τέτοιο απευθύνεται, πρωτίστως, στο θεατρόφιλο κοινό. Από εκεί και πέρα, καθώς το θέμα του αφορά την ανθρώπινη κατάσταση εν γένει, θεωρώ ότι απευθύνεται στον καθένα. Το όνομά του αντλεί από το γεγονός ότι όταν κάποιος δεν θυμάται τίποτα, όλα φαίνονται να συμβαίνουν για πρώτη ή για τελευταία φορά…

Γεωργία ΒεληβασάκηΕίναι το θέατρο σε θέση να αναδείξει τα δύσκολα σημεία της καθημερινότητάς μας και δη ασθένειες όπως το αλτσχάιμερ;

Το Αλτσχάιμερ είναι πληγή της εποχής μας κι αυτό ίσως να μη μοιάζει παράδοξο σε καιρούς όπου η μνήμη αποθηκεύεται πια έξω από το σώμα μας, σε μορφή data, σε σκληρούς δίσκους ή στο διαδίκτυο. Είναι ένα φλέγον ζήτημα η μνήμη. Ζούμε καταδικασμένοι να δηλώνουμε συνεχή παρουσία σε μια εικονική πραγματικότητα, να «συντηρούμε» τις στιγμές μας χωρίς τελικά να τις βιώνουμε. Δεν είναι τόσο δύσκολο να φανταστούμε έναν δυστοπικό κόσμο με σώματα χωρίς μνήμη κι όλα γύρω αυτοματοποιημένα να θυμούνται για μας. Θέλω να πω ότι δεν είναι μια απλή ασθένεια το Αλτσχάιμερ. Ανοίγει εδώ ένα πεδίο για περαιτέρω προβληματισμό σχετικά με το τι είμαστε στον ανθρώπινο πυρήνα μας, τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει, ως άτομα, ως κοινωνίες και ως λαούς. Το θέατρο από τη φύση του καταπιάνεται με τα ανθρώπινα και ως τέχνη αναζητά την ουσία των πραγμάτων. Αυτός ήταν και αυτός είναι ο ρόλος του.

Πώς νιώθετε που αυτή η παράσταση είναι μοναδική στο είδος της στην Ελλάδα και θα συναντήσει επιτέλους θεατές;

Σίγουρα θα έχουν γραφτεί και άλλα θεατρικά κείμενα με τέτοιο περιεχόμενο. Καθώς το έγραφα, πάντως, αναζήτησα λογοτεχνικά έργα πάνω στο θέμα και βρήκα το μυθιστόρημα «Αλήθεια, πού σε ξέρω;» του Κωνσταντίνου Τσιφτσή. Από εκεί, μάλιστα, εμπνεύστηκα έναν από τους χαρακτήρες μου, τον κ. Τάδε.
Το «Τελευταία φορά» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο 2018 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Σοφίας Παλάτζα. Ήταν μια εμπειρία μοναδική, να το βλέπω επί σκηνής ερμηνευμένο με ευαισθησία και χιούμορ. Το καλοκαίρι που πέρασε, ωστόσο, το επανεπεξεργάστηκα δραματουργικά, πρόσθεσα σκηνές και διαλόγους και μπορώ να πω ότι σε αυτήν τη μορφή παρουσιάζεται πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη. Με έχει κατασυγκινήσει η προσέγγιση του έργου από όλη την ομάδα που εργάστηκε γι’ αυτό, τον σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Αθυρίδη, που έγραψε και τη μουσική του έργου, τον σκηνογράφο μας Αθανάσιο Κολαλά, τους ηθοποιούς Σπύρο Σαραφιανό, Βανέσσα Μπαρέ και Δημήτρη Ελιά. Ελπίζω η παράστασή μας να καταφέρει να αγαπηθεί από το κοινό της Θεσσαλονίκης.

Τι στόχους έχει η Γεωργία Βεληβασάκη μετά από αυτή την παράσταση;

Θα ήθελα η παράσταση να προχωρήσει και να ταξιδέψει. Όσο για μένα, με περιμένει μια διπλωματική, μια νέα δισκογραφική δουλειά κι ένα καινούριο ποιητικό έργο.

*Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Τελευταία Φορά»:

Το βραβευμένο θεατρικό έργο «Τελευταία Φορά» στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη»

Ακολουθήστε την επίσημη σελίδα μας στο facebook schooltime για να βλέπετε τις σημαντικότερες ειδήσεις στη ροή του schooltime.gr

Ακολουθήστε μας στο facebook