Πάντοτε χρησιμοποιείται το επιχείρημα της ηλικίας ως μία προσπάθεια αναχαίτισης της προσπάθειας του παιδιού να εκφέρει μία δική του γνώμη και να υπερισχύσει η γνώμη κάποιου άλλου. Πάντοτε το παιδί πρέπει να παραιτείται της γνώμης του και να υπερισχύει η γνώμη του μεγαλύτερου και εκείνου που έχει μεγαλύτερη εξουσία ή δύναμη. Ποιος δεν έχει ακούσει, έστω και μία φορά, περιβόητες φράσεις τύπου ‘’εσύ είσαι μικρός άρα δε δικαιούσαι να έχεις γνώμη!’’, ‘’δεν είσαι μεγάλος σαν εμάς, δεν επιτρέπεται να έχεις άποψη!’’ και άλλες τέτοιες παρόμοιες.
Αν αναλύσουμε αυτή την άποψη, τότε θα διαπιστώσουμε πως κάποιος που κατέχει περισσότερη δύναμη μέσα σε μία οικογένεια, σε μία τάξη, σε μία οποιαδήποτε ομάδα, μας ζητάει να υποταχθούμε σε αυτό που μας λέει και να το θεωρήσουμε απόλυτα σωστό. Αυτό έχει ως συνέπεια τον ευνουχισμό του παιδιού τη στιγμή εκείνη που προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά του και να ξεκινήσει, αργά και μεθοδικά, να χτίζει τη δική του προσωπικότητα.
Ας αναλύσουμε όμως αυτή την αντίληψη ως προς την ακρίβειά της: Ισχύει ότι μόνο ένας άνθρωπος μεγαλύτερος ηλικίας έχει δίκιο σε αυτό που θα πει; Ισχύει πως η εμπειρία είναι απόκτημα μόνο της μεγαλύτερης ηλικίας; Ένας άνθρωπος 45 χρονών είναι πάντοτε ωριμότερος και σωστότερος υποχρεωτικά από κάποιον 25 χρονών;
Η αλήθεια είναι πως η ωριμότητα μπορεί να συναντηθεί σε κάθε ηλικία, πόσοι άνθρωποι 20 και 25 χρονών δεν κράτησαν οικογένειες και αδέλφια μόνοι τους τη στιγμή που άλλοι ώριμοι σαραντάρηδες έδερναν, χαρτόπαιζαν και εγκατέλειπαν παιδιά και οικογένειες; Η ωριμότητα είναι απόρροια καταστάσεων, ιδιοσυγκρασίας και προσωπικής μελέτης του κάθε ανθρώπου.
Είναι σημαντικό να ενδυναμώνεται η προσπάθεια του παιδιού να αποκτήσει τη δική του γνώμη και να αρχίσει σιγά-σιγά να καλλιεργεί την αντίληψη για τη θέαση καταστάσεων και πραγμάτων.
Μαρία Σκαμπαρδώνη*
Δημοσιογράφος
email:[email protected]
Ακολουθήστε την επίσημη σελίδα μας στο facebook schooltime για να βλέπετε τις σημαντικότερες ειδήσεις στη ροή του schooltime.gr
