Η στιγμή των μεγάλων αποφάσεων φτάνει. Και μάλιστα δύσκολες και ώριμες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν σε μία ιδιαίτερα ανώριμη φάση της ηλικίας κάθε ανθρώπου. Το μόνο, λοιπόν, που έχουμε να κάνουμε είναι να το διαχειριστούμε όσο γίνεται πιο σωστά, πιο συνετά και λελογισμένα, λαμβάνοντας υπόψη μας κάποιες σημαντικές παραμέτρους.
Αρχικά, δεν επηρεαζόμαστε μόνο από τον τίτλο της σχολής, όσο βαρύγδουπος και εντυπωσιακός είναι. Ενδέχεται να μάς παραπλανήσει. Μερικές φορές μάλιστα δεν είναι καν ενδεικτικός του περιεχομένου σπουδών της εν λόγω σχολής ούτε και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτή εξασφαλίζει. Το πιο σωστό κριτήριο είναι το ίδιο το πρόγραμμα σπουδών. Δε νοείται σήμερα, στην εποχή της τεχνολογίας και της πληροφόρησης να μη γνωρίζει ο ενδιαφερόμενος το πρόγραμμα σπουδών της σχολής της αρεσκείας του. Με ένα «κλικ» και όλα μπροστά του, στα πόδια του. Η εποχή που επιλέγαμε σχολές γιατί κάποιος απλώς μας τις πρότεινε, γιατί εκεί σπούδαζε ο φίλος του φίλου μας, γιατί έδιναν κύρος (όπως ο δάσκαλος του χωριού…) έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Υπάρχουν ειδικά sites, η ίδια η γραμματεία της σχολής, βιβλία γραμμένα από ειδικούς. Δεν περιμένουμε από το ΣΕΠ, τον γείτονα, τον φίλο, τον συγγενή να μάς ενημερώσει. Καλές πηγές κι αυτές, αλλά…
Από την άλλη. Ένα πτυχίο από μόνο του δεν είναι δα και η λύση. Καλό το πτυχίο, αλλά αν πατήσουμε πάνω μόνο σ’ αυτό, ιδιαίτερα σήμερα, στην εποχή της άκρατης εξειδίκευσης, ίσως και να έχουμε πρόβλημα. Σαν να πηγαίναμε σε πυρηνικό πόλεμο, έχοντας ως μόνο όπλο μια σφεντόνα… Πέρα από τις ξένες γλώσσες και τους υπολογιστές, πλέον ένα δυνατό μεταπτυχιακό – εντός κι εκτός Ελλάδος – είναι ό,τι καλύτερο. Μάς ανοίγει πολλές διεξόδους. Γι’ αυτό το λόγο οφείλουμε να προσέξουμε τις επιλογές μας. Να εστιάσουμε στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών που ενδεχομένως ταιριάζουν και «κολλάνε» με τη σχολή της προτίμησής μας, προκειμένου να δημιουργήσουν έναν πραγματικά εκρηκτικό συνδυασμό. Ένα πτυχίο δεν είναι μονοδιάστατο, καθώς ενδέχεται να ανοίγει θέσεις εργασίας σε άλλα αντικείμενα, πάντα όμως με ένα καλό και δυνατό μεταπτυχιακό. Το πτυχίο είναι η βάση, το θεμέλιο, πάνω στο οποίο κτίζεις τη μελλοντική σου πορεία και σταδιοδρομία. Όσο πιο δυνατό είναι αυτό, άλλο τόσο πιο δυνατό και συμπαγές είναι και το θεμέλιο.
Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι οδηγός επιτυχίας είναι τα «θέλω» μας. Να μάς αρέσει αυτό που διαβάζουμε. Να μάς γεμίζει. Να μάς ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για το μέλλον. Να το κάνουμε με διάθεση και όρεξη. Το πτυχίο μας δεν είναι απλώς ο εσωτερικός διάκοσμος ενός κάδρου. Δεν είναι το ωραιότερο αξιοθέατο του γραφείου μας, με μια όμορφη κορνίζα. Είναι το ίδιο μας το μέλλον. Το μέσο επιβίωσής μας. Αυτό που θα «ταΐσει» την οικογένειά μας και τις πνευματικές μας ανησυχίες. Αυτό που θα μάς ολοκληρώσει ως ανθρώπους, ως επαγγελματίες, ως επιστήμονες. Οφείλουμε, λοιπόν, να επιλέξουμε κάτι που αγαπάμε. Κάτι που θα κάνουμε με ευχαρίστηση. Όχι ως αγγαρεία. Βάζουμε, λοιπόν, μπροστά τα «θέλω» μας, τις επιθυμίες μας και τα όνειρά μας…
Προσοχή, όμως, υπάρχει και το «μπορώ». Άλλος σημαντικός παράγοντας που οφείλουμε να προσέξουμε. Πρέπει και να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε ό,τι επιλέξουμε. Μπορεί να αγαπάμε την ιατρική. Αν λιποθυμούμε όμως στη θέα του αίματος; Μπορεί να θέλουμε να γίνουμε οδηγοί αεροσκαφών. Αν ζαλιζόμαστε όμως μόνο και μόνο όταν βρισκόμαστε στον τρίτο όροφο ενός κτηρίου; Και άλλα πολλά «αν» που πρέπει να προσέξουμε. Μπορεί οι εφηβικές ανησυχίες και τα όνειρα που όλοι κάνουμε σε αυτή τη φάση της ηλικίας μας να είναι ό,τι πιο αγνό και αληθινό, δυστυχώς όμως πρέπει να προσέξουμε και κάποιες παραμέτρους που ενδέχεται να μάς επαναφέρουν βάναυσα στην πραγματικότητα. Προσοχή…
Άρης Ιωαννίδης*
Φιλόλογος
