Έχει ένα πλούσιο βιογραφικό κι αξιοζήλευτο, τόσο στη Γερμανία, όσο και στην Ελλάδα. Είναι πολυτάλαντη και πολυπράγμων. Στη Γερμανία της προσφέρθηκε και είχε τη θέση της Υποδιευθύντριας στην Κρατική Μουσική Σχολή του Garching (Μόναχο). Στην Ελλάδα μετρά ήδη 12 διεθνείς δισκογραφικές κυκλοφορίες. Το 2015 εκδίδεται το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Αστέρι της Ερήμου – Ναλιμάρ και η πρώτη παρουσίαση στον Ιανό (2016) της ομότιτλης Ροκ Όπερας, που βασίζεται εξ ολοκλήρου στα κείμενα του βιβλίου σηματοδοτεί την αρχή της πορείας του έργου της στη μουσικοθεατρική σκηνή της Ελλάδας. Ο πρόλογος μας για τη συνέντευξή μας με την crossover ερμηνεύτρια Μάνια Βλαχογιάννη θα μπορούσε να είναι τεράστιος, όμως αφήνουμε την ίδια να μας διηγηθεί την πορεία της και να μας «ερμηνεύσει» τα ταλέντα της.
***
– Συστήνεσαι ως crossover ερμηνεύτρια. Μπορείς να εξηγήσεις ποια είδη τραγουδιού μπορείς να υπηρετήσεις και τι σημαίνει ο όρος αυτός;
Crossover ερμηνευτής είναι ο τραγουδιστής που έχει μεγάλη γκάμα ηχοχρωμάτων στη φωνή του και παράλληλα διαθέτει αρκετές τεχνικές ώστε να μπορεί να ερμηνεύσει διαφορετικά είδη μουσικής. Χρησιμοποιεί σαν βάση την τεχνική του κλασσικού τραγουδιού (Μονωδία), την οποία άλλοτε χρησιμοποιεί αποκλειστικά και άλλοτε τη διαμορφώνει ή τη συνδυάζει μαζί με άλλες τεχνικές για να ερμηνεύσει σύγχρονα είδη μουσικής, δημιουργώντας έτσι το δικό του, προσωπικό στυλ.
Οι δισκογραφικές μου κυκλοφορίες ως crossover τραγουδίστρια (classical crossover artist) περιλαμβάνει ποικίλα είδη μουσικής: Μusical Highlights, Pop Ballads, Crossover Jazz, Modern Classic, Electro Opera, Trip Hop Opera και Έντεχνο Tραγούδι.
– Το βιογραφικό σου είναι πλούσιο όσον αφορά την καριέρα σου είτε στη Γερμανία είτε στην Ελλάδα. Πες μας για τα πιο σημαντικά για σένα σημεία του που θα ξεχώριζες.
Θα ξεχώριζα τη συμμετοχή μου σε εορτασμούς του Δούναβη στη Βιέννη εκπροσωπώντας μαζί με δύο ακόμη καλλιτέχνιδες τη μουσικοθεατρική σκηνή του Μονάχου και λίγο καιρό αργότερα τη θέση της Υποδιευθύντριας που μου δόθηκε στην Κρατική Μουσική Σχολή του Garching (Μόναχο).
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η επιτυχημένη κυκλοφορία της πρώτης δισκογραφικής δουλειάς μου στην Ελλάδα (2013) με τίτλο Όταν μιλάνε οι αισθήσεις, η οποία σηματοδότησε την μετέπειτα πορεία μου στην ελληνική δισκογραφία με 12 διεθνείς κυκλοφορίες μέχρι σήμερα.
Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζει η συμμετοχή μου στο Album Mythos 90: Mikis Theodorakis από τους Aural Fragment και η συνεργασία μου με το συνθέτη Τάσο Πέτσα στο ντουέτο μας Angel of Mine, το οποίο παρέμεινε επί 5 εβδομάδες ανάμεσα στα 200 καλύτερα τραγούδια της Ευρώπης.
Πολύ σημαντικό σημείο ήταν η έκδοση του πρώτου μου βιβλίου (2015) με τίτλο Αστέρι της Ερήμου – Ναλιμάρ από τις Εκδόσεις Νόηση και η πρώτη παρουσίαση στον Ιανό (2016) της ομότιτλης Ροκ Όπερας, που βασίζεται εξ ολοκλήρου στα κείμενα του βιβλίου, σε μια παράσταση που σηματοδότησε την αρχή της πορείας του έργου μου στη μουσικοθεατρική σκηνή της Ελλάδας.
– Μόλις ολοκλήρωσες τον κύκλο παραστάσεων του έργου σου “Νεφέλη και Ναλιμάρ – Αστέρι της ερήμου”. Μίλησε μας για το έργο αυτό και για τις αξίες που πρεσβεύει.
Η Ροκ Όπερα/Χορόδραμα Νεφέλη και Ναλιμάρ – Αστέρι της Ερήμου σε μουσική του Έλληνα συνθέτη Balsam7teen είναι μια παράσταση για μεγάλους και παιδιά σχολικής ηλικίας, η οποία εκτυλίσσεται στη σύγχρονη πραγματικότητα και την παραμυθένια Ανατολή ταυτόχρονα, θίγοντας παράλληλα το θέμα της «θυματοποίησης» των νέων.
Η συναρπαστική ιστορία της Ναλιμάρ ζωντανεύει απρόσμενα μπροστά στα μάτια της περιθωριακής Νεφέλης, που υποδύεται η ηθοποιός Έλενα Τριανταφύλλου, δραματοποιημένη μέσα από τις μαγευτικές χορογραφίες των χορευτών Γιούργκεν Κυριάκη (Σαχριμάν), Αντιγόνης Χρόνη (Ναλιμάρ) και Γιώργου Κορφιά (Σαγκάρ), τη λυρική φωνή και απαγγελία του βαθύφωνου Βασίλη Ασημακόπουλου (Ισραφέλ) και τη δική μου ερμηνεία στους ρόλους της βασίλισσας Σαρανσίλ και Θεάς Μοίρας, καλώντας τη νεαρή Νεφέλη να αποδεχτεί τη «διαφορετικότητα» της και να ανακαλύψει τη δύναμη της εσωτερικής της φωνής.
Έγραψα και σκηνοθέτησα το έργο αυτό με τη σκέψη, μέσα από τη δύναμη της μουσικής και τη μαγεία της φωνής και του χορού, να καλλιεργήσω στις καρδιές των νέων την πίστη στον εαυτό τους και τις δυνατότητες τους και παράλληλα να τονίσω στους ενήλικες τις πραγματικές και τραγικές διαστάσεις του bullying και της νεανικής βίας στην εποχή μας, σκιαγραφώντας την ψυχολογία των «θυμάτων» και δίνοντας απαντήσεις και τρόπους για την αντιμετώπιση της σωματικής και συναισθηματικής κακοποίηση ενός νεαρού ατόμου.
– Πόσο δύσκολο είναι να “επικοινωνήσεις” μια σύγχρονη όπερα; Είναι το Ελληνικό κοινό έτοιμο για τέτοιου είδους παραστάσεις;
Το Μιούζικαλ ή αλλιώς Σύγχρονη (Ροκ) Όπερα είναι ένα μουσικοθεατρικό είδος που ξεκίνησε από το εξωτερικό. Ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού κοινού γνωρίζει και αγαπά τα Μιούζικαλ που έχουν διαγράψει μια επιτυχημένη πορεία διεθνώς αλλά δύσκολα εμπιστεύεται αυτή τη μορφή του μουσικού θεάτρου σε Έλληνες δημιουργούς.
Παρόλα αυτά η προσέλευση του κόσμου από την πρώτη παρουσίαση του έργου στη μουσική σκηνή του Ιανού μέχρι και την πιο πρόσφατη παράσταση μας στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά, με τη σύμπραξη της Λυρικής Σκηνής Κύπρου, ήταν μεγάλη και οι θεατές αγκάλιασαν με αληθινή συγκίνηση, αγάπη, θερμά χειροκροτήματα και διθυραμβικά σχόλια τη δουλειά μας.
– Διαβάζοντας το βιβλίο σου, παρακολουθώντας τις αντίστοιχες παραστάσεις αλλά και παρακολουθώντας την πορεία σου, διαπιστώνει κανείς εύκολα ότι δίνεις σημασία στη λεπτομέρεια. Πώς θα ήταν για σένα λοιπόν το ιδανικό ανέβασμα για τα «παιδιά» σου τη Νεφέλη και τη Ναλιμάρ;
Η ιστορία της Ναλιμάρ διαδραματίζεται σε ένα ονειρεμένο παλάτι στα βάθη της Ανατολής ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, με το αφύσικο ή μεταφυσικό στοιχείο να συνυπάρχει αρμονικά με το φυσιολογικό.
Το ιδανικό ανέβασμα για ένα σενάριο τέτοιου είδους θα ήταν σε μια μεγάλη θεατρική σκηνή εξοπλισμένη με αυξημένες τεχνολογικές δυνατότητες και σκηνικά που να ανταποκρίνονται πλήρως στις πολύ πλούσιες περιγραφές της διήγησης:
«Χρωματιστά μεταξωτά τους τοίχους αγκαλιάζουν,
πολύχρωμα τα δάπεδα ντύνουν ψηφιδωτά,
κομψά αραβουργήματα και σπάνια πετράδια,
μαγευτικά αρώματα σκορπίζουν ευωδιά.»
Το δεύτερο έργο, η Νεφέλη, σε ιδανική περίπτωση θα παρουσιαζόταν σε μια θεατρική σκηνή με δυνατότητες να φιλοξενήσει ταυτόχρονα και τις δύο πραγματικότητες που συνυπάρχουν στην παράσταση, το μισογκρεμισμένο κελάρι της σύγχρονης εποχής και το ανατολίτικο παραμυθένιο παλάτι.
– Ελλάδα ή εξωτερικό; Πού θεωρείς ότι δίνονται περισσότερες ευκαιρίες; Πού σε οδηγεί η καρδιά σου, όσον αφορά τη δουλειά σου;
Έζησα ένα αρκετά μεγάλο μέρος της ζωής μου στο εξωτερικό και η απόφαση μου να επιστρέψω οριστικά στην Ελλάδα ήταν κάτι που ήθελα πραγματικά από την καρδιά μου.
Σίγουρα στο εξωτερικό δίνονται πολύ περισσότερες και πιο ουσιαστικές ευκαιρίες στους απανταχού καλλιτέχνες. Είδα και βίωσα τον μεγάλο σεβασμό με τον οποίο οι ξένοι αγκαλιάζουν τις Τέχνες, το αξιοκρατικό σύστημα που επικρατεί και την εξαιρετικά υψηλή ποιότητα των καλλιτεχνικών παραστάσεων.
Παρόλα αυτά η έντονη νοσταλγία που ένιωσα για κάθε τι ελληνικό και μια βαθιά ανάγκη να δημιουργήσω καλλιτεχνικά για τη χώρα μου και στη μητρική μου γλώσσα, με έφεραν πίσω. Παρόλο που συχνά στην Ελλάδα διαπιστώνω την έλλειψη ολοκληρωμένης αισθητικής αγωγής και καλλιτεχνική παιδείας, οργανωτικού πνεύματος και διάθεσης για ουσιαστική συνεργασία, εξακολουθώ να επιλέγω με χαρά να βρίσκομαι και να δημιουργώ στη χώρα μας.
– Όσον αφορά τη μουσική ποιες είναι οι πιο σημαντικές στιγμές της πορείας σου;
Το πρώτο μου μάθημα στο πιάνο σε ηλικία 5 ετών, η συναυλία μουσικής στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» 11 χρόνια αργότερα, όπου έπαιξα το 1ο Κοντσέρτο για Πιάνο και Ορχήστρα του Π. Ι. Τσαϊκόφσκι, το Δίπλωμα Πιάνου με 1ο Βραβείο και Αριστείο Εξαιρετικής Επιδόσεως από το Εθνικό Ωδείο Αθηνών σε ηλικία 17 ετών και οι μουσικές σπουδές μου στο Richard Strauss Konservatorium στο Μόναχο.
Όσον αφορά τη δισκογραφία μου στην Ελλάδα σταθμός ήταν η πρώτη μου δισκογραφική κυκλοφορία (2013) με τίτλο Όταν μιλάνε οι αισθήσεις σε δικούς μου στίχους, μουσική του συνθέτη Balsam7teen και τη συμμετοχή του βαθύφωνου Βασίλη Ασημακόπουλου.
Ακολούθησαν 12 δισκογραφικές δουλειές μέχρι σήμερα σε συνεργασία με σύγχρονους έλληνες συνθέτες και σε ποικίλα είδη μουσικής, αρκετές από τις οποίες κατέκτησαν τα ελληνικά και ευρωπαϊκά Charts.
– Αν είχες τη δυνατότητα να συναντήσεις από κοντά τον / την καλλιτέχνη που θαυμάζεις, ποια θα ήταν η πιο σημαντική ερώτηση που θα του έκανες και ποια συμβουλή θα ζητούσες;
Θα τον/την ρωτούσα εάν θα μπορούσα να έχω τη δυνατότητα να μελετήσω από κοντά τον τρόπο που δουλεύει και εάν θα μου έκανε τη μεγάλη τιμή να συνεργαστώ καλλιτεχνικά μαζί του.
– Συγγραφή, μουσική, τραγούδι, θέατρο… Ποια άλλη μορφή τέχνης θα ήθελες να υπηρετήσεις ή κάτι άλλο με το οποίο θα ήθελες να ασχοληθείς;
Αγαπώ πολύ το χορό, με τον οποίο ασχολήθηκα επί σειρά ετών στο Μόναχο.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αρκετός ελεύθερος χρόνος, τον οποίο θα μπορούσα να αφιερώσω στο χορό αφού πέρα από τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες έχω τη μεγάλη χαρά και τιμή να είμαι μέλος του Δ.Σ. του Ομίλου για την Unesco Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος με την ιδιότητα της Υπεύθυνης Δημοσίων Σχέσεων.
Στόχος του Ομίλου μας και της Προέδρου του, ζωγράφου Νίνας Διακοβασίλη είναι η προσφορά στον πολιτισμό και τον άνθρωπο μέσα από τη διάδοση και προστασία της πολιτισμικής κληρονομιάς των τεχνών, γραμμάτων και επιστημών με τη διοργάνωση εκθέσεων, διαγωνισμών, παρουσιάσεων λογοτεχνικών έργων, θεατρικών παραστάσεις και συναυλιών εντός και εκτός Ελλάδος.
Παράλληλα από την τιμητική αυτή θέση ευελπιστώ να δώσω ευκαιρίες και δυνατότητες σε νέους, ταλαντούχους καλλιτέχνες και να υλοποιήσω κάποιες ιδέες μου σχετικά με τον αρμονικό συνδυασμό του κλασσικού με το σύγχρονο στοιχείο στην Τέχνη.
– Υπάρχουν στιγμές που λύγισες; Ποιο ήταν το μότο που έφερνες στο μυαλό σου, προκειμένου να ανασυγκροτηθείς και να συνεχίσεις;
Στόχος της καλλιτεχνικής μου δουλειάς είναι να χαρίζω στο κοινό ανάσες ομορφιάς, να μοιράζομαι αλήθειες, να ξυπνώ κοιμισμένα όνειρα, να μεταφέρω μέσα από αυτή σημαντικά διαχρονικά μηνύματα, να ενεργοποιώ βαθύτερες σκέψεις και φιλοσοφικές αναζητήσεις.
Υπήρξαν στιγμές που η σωματική κούραση σε συνδυασμό με τις αντιξοότητες που δημιουργεί η οικονομική και ανθρωπιστική κρίση τα τελευταία χρόνια με έκαναν να αμφιβάλω για το νόημα του αγώνα μου και να αγωνιώ για το μέλλον.
Εκείνες τις στιγμές έφερνα στο μυαλό μου 2 αποσπάσματα από τα έργα μου. Τη φράση «Όλα γίνονται για κάποιο λόγο!…» από τη ροκ όπερα/χορόδραμα Νεφέλη και Ναλιμάρ και τον επίλογο του βιβλίου μου Αστέρι της Ερήμου – Ναλιμάρ και φινάλε της ομότιτλης Ροκ Όπερας:
«Στα ιδανικά ας μείνουμε πιστοί μέχρι το τέλος
και στη φωνή που μέσα μας βαθιά μας οδηγεί…
Τολμήστε! Και θα ανοίξουν μαγικά όλοι οι δρόμοι!…
Είναι το μυστικό της ευτυχίας στη ζωή!…»
– Στην Ελλάδα της κρίσης, υπάρχει κρίση στις Τέχνες και ποιες διορθωτικές κινήσεις θα πρότεινες;
Υπάρχει κρίση στις Τέχνες γιατί στη δύσκολη και αβέβαιη εποχή που διανύουμε το κοινό επιλέγει δυστυχώς διαφορετικούς τρόπους ψυχαγωγίας για τον ελεύθερο χρόνο του και όχι τις Τέχνες.
Ο πολιτισμός και οι Τέχνες είναι και πρέπει να είναι πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου. Τροφή δεν χρειάζεται μόνο το «υλικό σώμα» αλλά και το πνεύμα μας, ώστε να μπορούμε να λειτουργήσουμε με ισορροπία, σύνεση και ευελιξία σε δύσκολες καταστάσεις.
Θα πρότεινα να προσανατολιστούμε όλοι πιο συνειδητά προς εκείνα που καλλιεργούν το πνεύμα (θέατρο, βιβλίο, μουσική, εικαστικές Τέχνες), θυσιάζοντας ίσως μερικές φορές κάποιες πιο επιφανειακές απολαύσεις.
– Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια;
Όσον αφορά το την παράσταση Αστέρι της Ερήμου στόχος μου είναι να συνεχίσει την πορεία της και στις δύο εκδοχές της, ώστε σε μια εποχή αβεβαιότητας και κρίσης αξιών να μπορέσει, μέσα από το συναρπαστικό μουσικοθεατρικό είδος της Ροκ Όπερας, να μεταφέρει σημαντικά μηνύματα σε μεγάλους και μικρούς, όπως είναι η πίστη σε υψηλά ιδανικά και η τόλμη να ακολουθήσουμε την εσωτερική μας φωνή και να παλέψουμε για εκείνες τις αξίες που μας κάνουν καλύτερους και αληθινά ευτυχισμένους ανθρώπους.
Στην προσωπική μου δισκογραφία ξεκινώ προσεχώς ηχογραφήσεις με το συνθέτη AURAL FRAGMENT για το νέο του Album Return to Space IV.
Παράλληλα η επιτυχημένη πορεία που διαγράφει το νέο μου Single Memories σε μουσική Τάσου Πέτσα σφράγισε και μελλοντικά τη συνεργασία μου με το συνθέτη.
*Αποκλειστική Συνέντευξη της Μάνιας Βλαχογιάννη στο schooltime.gr
