Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος λήγει το 1918 με την ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων. Στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων οι νικήτριες χώρες έθεσαν σκληρούς όρους στις ηττημένες , υπογράφοντας διαφορετικές συνθήκες ερήμην τους που όμως τους αφορούσαν. Στη Γερμανία, με τη συνθήκη των Βερσαλιών, τον Ιούνιο του 1919, επιβλήθηκαν βαρύτατες πολεμικές αποζημιώσεις της τάξης των 33 δις. δολαρίων, περιορισμός των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας, απώλεια της Αλσατίας και της Λωραίνης που παραχωρήθηκαν στη Γαλλία, του Βόρειου Σλέσβιχ, που έπειτα από δημοψήφισμα αποδόθηκε στη Δανία, των πρωσικών επαρχιών του Πόζεν, της Δυτικής Πρωσίας και του Ζολντάου που δόθηκαν στην Πολωνία, μια περιοχή της Άνω Σιλεσίας που παραχωρήθηκε στην Τσεχοσλοβακία και το βόρειο τμήμα της Ανατολικής Πρωσίας στη Λιθουανία. Ακόμη η Γερμανία έχασε τις αποικίες της που περιήλθαν στον έλεγχο της Κοινωνίας των Εθνών. Η Ρηνανία και το Σάαρ αναγνωρίστηκαν ως αποστρατικοποιημένες ζώνες.
Μετά το 1919 στη Γερμανία εγκαθιδρύθηκε η δημοκρατία της Βαϊμάρης. Οι ταπεινωτικοί όροι επηρέασαν άμεσα την οικονομία και την κοινωνία της χώρας. Η καταβολή της υπέρογκης αποζημίωσης προκάλεσε πληθωρισμό και το γερμανικό νόμισμα, το μάρκο, ακολούθησε σημαντική πτώση. Τότε η γερμανική κυβέρνηση ζήτησε προσωρινή διακοπή στην απόδοση των χρεών, ενώ η Γαλλία αρνήθηκε την πρόταση και πραγματοποίησε εισβολή στο Ρουρ, βιομηχανική περιοχή, για να εισπράξει τις οφειλές. Οι εργάτες προχώρησαν σε γενική απεργία, γεγονός που οδήγησε σε νέα οικονομική ύφεση, καθώς οι τράπεζες κατέρρευσαν, οι τιμές αυξήθηκαν κατακόρυφα και ο γερμανικός λαός υπέφερε από πείνα. Η νέα κυβέρνηση με καγκελάριο τον Γκούσταβ Στρέζεμαν, δήλωσε ότι η Γερμανία θα προχωρούσε στην καταβολή των αποζημιώσεων προκαλώντας την πικρία και ενισχύοντας την ατίμωση του γερμανικού λαού, δίνοντας την ευκαιρία στον Αδόλφο Χίτλερ, ιδρυτή του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος να ανατρέψει τη δημοκρατία.
Ο Αδόλφος Χίτλερ σχεδιάζοντας ένα πραξικόπημα που θα ανέτρεπε τη νόμιμη κυβέρνηση ήρθε σε συνεννόηση με τον Έριχ Λούντεντορφ, στρατηγό του Α΄ Παγκοσμίου, για να μπορέσει να αποκτήσει την υποστήριξη του στρατού. Όταν στις 8 Νοεμβρίου 1923, έμαθε ότι σε μια μεγάλη μπυραρία του Μονάχου που ονομαζόταν « Löwenbräukeller» θα πραγματοποιούνταν συγκέντρωση 3.000 επιχειρηματιών με παρουσία των μελών της βαυαρικής κυβέρνησης βρήκε την ευκαιρία να τους απαγάγει. Εξακόσια μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης του κόμματος του, οι «Φαιοχίτωνες» με πρωτεργάτες τους Χέρμαν Γκέριγκ, Ρούντολφ Ες και Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ εισβάλλουν και κρατούν ομήρους. Ο επικεφαλής της Κυβέρνησης Γκούσταφ φον Καρ, τον οποίο διέκοψε ο Χίτλερ, του παραχώρησε το λόγο, τονίζοντας ότι άρχισε η Εθνική Επανάσταση και κανείς δεν επιτρεπόταν να εγκαταλείψει τον χώρο, υπό την απειλή ενός πολυβόλου. Ανήγγειλε ότι τόσο η Βαυαρική όσο και η Κυβέρνηση του Ράιχ ανατράπηκαν και εγκαθιδρύθηκε προσωρινή επαναστατική Κυβέρνηση ενώ οι στρατώνες της Ράιχσβερ (γερμανικού στρατού) και της Αστυνομίας είχαν καταληφθεί κάτι που δεν ίσχυε, αλλά οι παρευρισκόμενοι δεν ήταν σε θέση να το γνωρίζουν. Ο Χίτλερ κάλεσε τον φον Καρ και τους αδελφούς φον Λόσοβ, Ότο, αρχηγό του βαυαρικού Στρατού, και Χανς, αρχηγό της βαυαρικής Αστυνομίας, τους ανακοίνωσε ότι αυτός είναι ο νέος ηγέτης της Γερμανίας και τους προσέφερε θέσεις στη νέα του κυβέρνηση. Αυτοί αρνήθηκαν αλλά κάτω από την πίεση των όπλων και των λόγων του Χίτλερ : «Κύριοι, έχω τέσσερις σφαίρες σε αυτό το όπλο: Μία για τον καθένα σας και μία για μένα!», συμφώνησαν.
Οι πραξικοπηματίες προσπάθησαν να καταλάβουν δημόσια κτήρια ενώ άλλοι λεηλάτησαν σπίτια Εβραίων στο Μόναχο. Στόχος τους ήταν ο Χίτλερ να κινηθεί εναντίον του Βερολίνου και να ανατρέψει την ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, μιμούμενος την Πορεία προς τη Ρώμη του Μουσολίνι. Την επόμενη μέρα ο Χίτλερ και ο στρατηγός Λούντεντορφ παρέλασαν στους δρόμους του Μονάχου. Στην πλατεία Οντεόν όμως, βρήκαν τον δρόμο κλεισμένο από αστυνομικές δυνάμεις. Ακολούθησαν πυροβολισμοί και έγινε πραγματική μάχη, με 21 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους ελαφρά ο Χίτλερ και ο Γκέριγκ. Οι περισσότεροι τράπηκαν σε φυγή
Τις επόμενες ημέρες ο Χίτλερ συνελήφθη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας αλλά παρόλα αυτά γλίτωσε τη θανατική ποινή και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση, ενώ παρέμεινε μόνο 8 μήνες στη φυλακή. Κατά της διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή έγραψε το βιβλίο του «Ο αγών μου», υπαγορεύοντάς το στον φυλακισμένο γραμματέα του Ρούντολφ Ες.
Με το πραξικόπημα της Μπυραρίας ο Χίτλερ κατάφερε να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα και να προσελκύσει περισσότερους οπαδούς, προσπαθώντας να καταλάβει από τότε και στο εξής την εξουσία με δημοκρατικό τρόπο.
Αντιγόνη Καρύτσα*
Φιλόλογος
♦ Αν θέλετε να ενημερώνεστε μέσω facebook για όλες τις νέες δημοσιεύσεις, ακολουθήστε τη σελίδα μας επιλέγοντας τον σύνδεσμο • schooltime
Δείτε επίσης
«Τα έθιμα του Πάσχα στην ελληνική πεζογραφία» της Αντιγόνης Καρύτσα
