Ως animator που ζει και (προσπαθεί να) εργάζεται στην Ελλάδα, γνωρίζω από πρώτο χέρι τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά, επαγγελματικά με το αντικείμενο χωρίς να θέλει να φύγει από την χώρα του.
Χωρίς να αναφερθώ σε «αμαρτίες» των παρελθόντων ετών/δεκαετιών, θα προσπαθήσω να συνοψίσω την σημερινή κατάσταση και τι εμποδίζει κάποιον να είναι επαγγελματία που ζει από το animation ή να τον οδηγεί τελικά στον δρόμο της μετανάστευσης.
Το βασικό που έχω μάθει και με εκπλήσσει είναι το γεγονός πως οι ήδη υπάρχουσες εταιρείες παραγωγής ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών στην συντριπτική τους πλειοψηφία αγνοούν ότι το animation είναι κερδοφόρο διεθνώς (προφανώς δεν αναφέρομαι στις εταιρείες παραγωγής animationπου δίνουν ηρωικό αγώνα επιβίωσης)! Αυτό όμως θα έπρεπε να είναι κάτι που μία εταιρεία παραγωγής θα έπρεπε να το γνωρίζει! Ελάχιστες είναι εκείνες που κινούνται τα τελευταία χρόνια προ την κατεύθυνση της ενασχόλησης με το αντικείμενο αυτό, αφού με έκπληξη διαπιστώσουν ότι όντως είναι μία πολύ μεγάλη αγορά!
Φυσικά, η απουσία των εταιρειών παραγωγής οδηγεί σε οικονομικό μαρασμό τους δημιουργούς, καθιστά αδύνατη από οικονομικής απόψεως την συνεργασία μεταξύ τους – κάτι που μπορεί να γίνει τελικά μόνο μέσω της εθελοντικής συνεισφορά σε δουλειά συναδέλφου (κάτι που γίνεται συχνά και αποδεικνύει το μεράκι αλλά και το πείσμα να δημιουργήσουμε). Έτσι, πολλοί νέοι κυρίως φεύγουν στο εξωτερικό, όπου οι συνθήκες είναι καλύτερες αλλά και η ζήτηση αρκετά μεγάλη και για Έλληνες animators. Δεν μπορεί κανείς να αδικήσει αυτά τα παιδιά για αυτή την επιλογή, εφόσον έχουν εξαντλήσεις τις εγχώριες εναλλακτικές!
Παράλληλα, θα εκπλαγείτε αν μάθετε ότι στο εξωτερικό εκτιμούν περισσότεροι την δουλειά μας ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι από ό,τι Έλληνες, παραγωγοί αλλά και κοινό! Εταιρείες software κτλ προωθούν περισσότερο την δική μας δουλειά από ό,τι οποιοσδήποτε Έλληνας. Το δε ελληνικό κοινό μάλλον αδιαφορεί για την ελληνική παραγωγή και δεν την ζητά. Μάλιστα, έχει πολύ στρεβλή αντίληψη του τι είναι ελληνικό animation (σε ερωτηματολόγιο που είχα συντάξει, είχα πάρει απάντηση από εκπαιδευτικό ότι η σειρά «Μίκυ Μάους» είναι ελληνική, προφανώς διότι άκουγε την ελληνική μεταγλώττιση). Και αυτό προφανώς δεν θα αλλάξει εύκολα, όσο δεν υπάρχει οργανωμένη και συστηματική ελληνική παραγωγή. Και δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια χωρίς οικονομική δυνατότητα. Αυτή την δυστοκία την βλέπει κανείς και όταν πηγαίνει στο θέμα των χορηγιών.
Σε αυτή την φάση λοιπόν, όσο παραμένουμε στην «ηρωική» εποχή, το ελληνικό animation θα προσπαθεί να αναζητήσει πόρους ή και καταξίωση στο εξωτερικό πρώτα και μετά να «εισβάλει» στην Ελλάδα, κάτι που σχετίζεται ακόμα και με την οργάνωση των ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών. Υπάρχει βέβαια το διαδίκτυο το οποίο ακόμα σε κάποιον βαθμό έχει έναν βαθμό «ανεξαρτησίας» και επιτρέπει την προβολή ελληνικών δημιουργιών (αλλά και εκεί οι δίαυλοι όλο και στενεύουν).
Το μεγαλύτερο λοιπόν κεφάλαιο του ελληνικού animation παραμένει το μεράκι και το «χούι» των δημιουργών να κάνουν «την τρέλα τους» επάγγελμα. Το ότι γνωρίζουμε τις δυσκολίες είναι σημαντικό: σημαίνει ότι μπορούμε να καταστρώσουμε ένα σχέδιο να τις αντιμετωπίσουμε.
Βαγγέλης Καραδήμας*
Είναι animator και «τρέχει» την vktoons
♦ Αν θέλετε να ενημερώνεστε μέσω facebook για όλες τις νέες δημοσιεύσεις, ακολουθήστε τη σελίδα μας επιλέγοντας τον σύνδεσμο • schooltime
