Έκθεση Α’ Λυκείου – Κριτήριο αξιολόγησης: Γέλιο, χιούμορ

Έκθεση Α’ Λυκείου – Κριτήριο αξιολόγησης: Γέλιο, χιούμορ

Κείμενο

Υπάρχουν τόσοι ορισµοί του γέλιου όσοι και άνθρωποι. Υπάρχει, για παράδειγµα, ο ορισµός του λεξικού. «Γέλιο (το) η ταυτόχρονη σύσπαση των µυών (των χειλέων και των παρειών) σε έκφραση ευχαρίστησης, ευθυµίας, ειρωνείας, χλευασµού, καθώς και οι ηχηρές εκπνοές που τις συνοδεύουν». Κατά µία έννοια, ακόµα και αυτός ο ορισµός µπορεί να προκαλέσει γέλιο. Διότι εξηγεί τη λέξη, αλλά χάνει το νόηµα. Το γέλιο, σηµειώνει ο Ζαν Μπερνµπόµ, είναι µια έκφραση ελευθερίας. Γιαυτό και µπορούµε να γελάµε µε όλα αλλά όχι και µε τον οποιονδήποτε, κυρίως όχι µε τους εχθρούς της ελευθερίας σύµφωνα µε τη διάσηµη ρήση του µεγάλου κωµικού και συγγραφέα Πιερ Ντεσπρόζ.

Το χιούμορ από την άλλη, όπως επισημαίνει ο γιατρός κ. Αλέξανδρος Λουπασάκης, υπάρχει στο DΝΑ κάθε ανθρώπου. Τι είναι όμως το χιούμορ; Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η ανάγκη του ανθρώπου να διακωμωδήσει καταστάσεις. «Και φυσικά μέσα από το χιούμορ ο καθένας από εμάς εκθέτει ένα μέρος του εαυτού του. Συνήθως διασκεδάζουμε με τις ατυχίες των άλλων και με τα ευτράπελα που συμβαίνουν σε κάποιον που γνωρίζουμε. Ενισχύεται το αίσθημα ανωτερότητας που έχουμε, αφού θεωρούμε ότι μία τέτοια αστεία κατάσταση ποτέ δεν θα συνέβαινε σε εμάς».

Όλοι, όπως συμπληρώνει, έχουν χιούμορ, ωστόσο αυτό που διαφοροποιείται από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι το «κατά πόσον το εκφράζουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα δύο φύλα. Οι γυναίκες έχουν χιούμορ, ωστόσο επειδή η κοινωνία μας τις θέλει πιο μετρημένες φοβούνται να εκτεθούν. Σε αντίθεση με τους άνδρες, οι οποίοι θεωρούνται η ψυχή μιας παρέας». Παρ΄ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια το… χιουμοριστικό σκηνικό αλλάζει, αφού όλο και περισσότερες γυναίκες εκφράζουν το χιούμορ τους ελεύθερα. Η κοινωνία δεν απαιτεί πλέον από τις γυναίκες να είναι «σεμνές» και συγκρατημένες στις εκφράσεις τους. «Η γυναίκα σήμερα δεν έχει ανάγκη να ακολουθήσει το κοινωνικό στερεότυπο που τη θέλει λιγομίλητη και σοβαρή σε μία παρέα. Έτσι, “ξεκλειδώνεται” και μπορεί ακόμη και να εκθέσει τον ίδιο της τον εαυτό κάνοντας χιούμορ».

Για να αξίζει το όνοµά του, το γέλιο πρέπει να σπάει τις αλυσίδες της ανθρώπινης ύπαρξης, να δυναμιτίζει τις βεβαιότητές µας, να κλονίζει την ταυτότητά µας ακριβώς τη στιγµή που αυτή απειλεί να παγ(ι)οποιηθεί. Μια τέτοια δόνηση δεν µας αφήνει ποτέ άθικτους, ενσωματώνει στην καθηµερινότητά µας την έκπληξη, το άνοιγµα, τη συνάντηση, σχεδιάζει το περίγραµµα µιας κοινότητας, χαιρετίζει την ανάκτηση µιας αμοιβαίας αναγνώρισης, µιας πιθανής κοινής εµπειρίας, χειραφετεί.

Ο Βολταίρος, βέβαια, προειδοποιούσε πως «όσοι αναζητούν µεταφυσικά αίτια στο γέλιο δεν έχουν πλάκα». Ο συγγραφέας Ντοµινίκ Νογκέζ προτείνει µια διαφορετική προσέγγιση του γέλιου: «Είτε πρόκειται για µια έκφραση συνενοχής ή ρήξης µε τον κόσµο, είτε για µια έκφραση µοναχική ή βαθιά συλλογική, το γέλιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο µε την ευχαρίστηση. Είναι ασφαλώς ένας µικρός “οργασµός”, πολύ µικρός, λιγότερο ισχυρός, λιγότερο βίαιος, περισσότερο ελεγχόµενος ενδεχοµένως. Δεν υπάρχει όµως χιούµορ ούτε καν, παραδόξως, µακάβριο χιούµορ χωρίς αυτό το ζεστό ρίγος της απόλαυσης που προστίθεται στο κρύο ρίγος του τρόµου. Η απόλαυση, πρώτα και πάνω από όλα, να αψηφάς την αντιξοότητα, να αφαιρείς κάτι από το βάρος της µε αυτή τη στρατηγική».

Από την αρχαιότητα o Ηράκλειτος, όσο περισσότερο συνειδητοποιούσε αυτό τον αλληλοσπαραγµό στον κόσµο τόσο περισσότερο µελαγχολικός γινόταν. Έκλαιγε. Γιατί δεν άντεχε την καταστροφή των µορφών. Ο Δηµόκριτος, από την άλλη, γελούσε. Επειδή γι΄αυτόν δεν υπήρχαν µορφές, παρά µόνο άτοµα πυκνότερα εδώ και αραιότερα εκεί. Ο Δηµόκριτος γελούσε συχνά, γελούσε µε την τρέλα των ανθρώπων, θεωρούσε την ευθυµία σπουδαίο αγαθό. Το γέλιο βρήκε από την πρώτη στιγµή τη θέση του στη φιλοσοφία, άργησε όµως πολύ να βρει µια θέση στην επιστήµη της Ιστορίας. Και σήµερα ακόµα οι ιστορικοί αρνούνται να το πάρουν στα σοβαρά, το αντιµετωπίζουν µε συγκατάβαση. Εντούτοις, σηµειώνει ο Αντουάν ντε Μπεκ, το γέλιο, όπως και ο φόβος ή ο θάνατος, είναι µια κοινωνική πρακτική, στέκεται ανάµεσα στην απεικόνιση του εγώ και του άλλου, ο ρόλος του στην κοινωνία προσδιορίζει µια ανθρωπολογία των χειρονομιών και των τελετουργιών, επιτρέπει τη µελέτη των ατόµων όπως και της οµάδας. Στη σημερινή κοινωνία, για παράδειγμα, δύο είναι τα µεγάλα ερωτήματα όσον αφορά το γέλιο: Μπορούµε να γελάµε µε όλα; Και πόσο κακό έχει κάνει στο γέλιο η εμπορευματοποίηση του;

«Μπορούµε να γελάµε µε τα πάντα» «Η φιλοσοφία», σηµειώνει ο κωµικός σεναριογράφος, ηθοποιός και χρονογράφος Φρανσουά Ρολάν, «συνίσταται στο να κοιτάζεις τα πράγµατα από λίγο πιο κοντά. Το χιούμορ, στο να τα κοιτάζεις από λίγο πιο µακριά, ώστε να αποκτάς και µια διαφορετική οπτική. Μοναδική διέξοδος από όλα … το γέλιο. Το αυθόρµητο, πηγαίο, προσωπικό γέλιο. Ένα πρώτο συµπέρασµα,: το γέλιο είναι αναφαίρετο δικαίωµα. Και, στις εποχές που ζούµε, σωτήριο.

Το χιούμορ και το γέλιο, σύμφωνα με πολλές μελέτες, επιδρούν θετικά στην καθημερινότητα. Όπως λένε οι επιστήμονες, κυρίως βοηθούν τον άνθρωπο να αποδεχτεί μια δύσκολη κατάσταση αλλά και να κάνει την επικοινωνία και τον διάλογο πιο εύκολο. Παράλληλα, διευκολύνουν στο να εκφραστούν τα άγχη και οι φοβίες. Τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, έδειξαν πως όσοι αντιμετώπιζαν θετικά και με χιούμορ τη ζωή έχουν έως και τρεις φορές λιγότερες πιθανότητες να κρυολογήσουν. Πάντως, «μυστήριο» επικρατεί όσον αφορά τη σχέση που έχουν οι ηλικιωμένοι με το χιούμορ. Σε ποσοστό 50% οι έρευνες δείχνουν ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος γελά περισσότερο γιατί και η αίσθηση του χιούμορ αυξάνεται με τις εμπειρίες. Άλλη πάλι θέλει τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να γελάσουν με κάποιο αστείο, αφού τους «προδίδουν» οι νοητικές ικανότητες και η ασθενής μνήμη.

Για τον Ρολάν, το πρόβληµα µε το χιούµορ σήµερα έγκειται στην εµπορευµατοποίησή του, στην απόλυτη εκµετάλλευσή του από την αγορά. Οι διαφηµιστές κάνουν χιούµορ, οι επιχειρήσεις µισθώνουν κλόουν. Το χιούµορ χάνει την ιδιαιτερότητα που του δίνουν αυτή η ελαφρότητα, η ποίηση, η ρήξη, και κυρίως η ελευθερία. Η εµπορική του χρήση το στερεί από την πρωταρχική του λειτουργία, αυτή της χειραφέτησης, της απελευθέρωσης. Το ηχηρό, βροντερό, σαρκαστικό γέλιο του γελωτοποιού σήµαινε «δεν συμφωνώ µαζί σας, δεν σκέπτοµαι όπως εσείς. Αλλιώς θα έπρεπε να είναι τα πράγµατα». Το γέλιο που περιγράφουν οι φιλόσοφοι είναι ένα εργαλείο ελευθερίας, µια βίαιη κλωτσιά στην καθεστηκυία τάξη. Σήµερα, οι περισσότεροι επαγγελματίες του γέλιου προσποιούνται ότι ενοχλούν, αλλά δεν το κάνουν. Στέλνουν τα παραδοσιακά σηµάδια του γέλιου, αλλά στην πραγματικότητα αναισθητοποιούν τον κόσµο. «Αθετούν την υπόσχεση που δίνουν και µαζί κάνουν την εξουσία να τρίβει τα χέρια της».

(Κείμενο διασκευασμένο από συνδυασμό των άρθων: Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ, LΕ ΜΟΝDΕ, 06/11/2010

και ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ», Εύη Σαλτού- Ζωή Λιάκα Τα Νέα, 31/08/2009)

ΘΕΜΑΤΑ

1. Ποια άποψη εκφράζεται στο κείμενο σχετικά με την αξία του γέλιου και του χιούμορ στη ζωή;

[ μονάδες 10]

2. Ποιο πρόβλημα εντοπίζεται σχετικά με το χιούμορ στη σύγχρονη εποχή;

[ μονάδες 10]

3. Με ποιον τρόπο αναπτύσσεται η πρώτη και η δεύτερη παράγραφος του κειμένου;

[ μονάδες 15]

4. Χειραφετεί, ισχυρός, αυθόρμητο, αποδεχτεί, αυξάνεται: Να γράψετε ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις του κειμένου.

[ μονάδες 5]

5. «Ενισχύεται το αίσθημα ανωτερότητας που έχουμε, αφού θεωρούμε ότι μία τέτοια αστεία κατάσταση ποτέ δεν θα συνέβαινε σε εμάς» Να αναγνωρίσετε το είδος της σύνταξης και να τη μετατρέψετε στην αντίθετή της.

[ μονάδες 5]

6. Να βρείτε στο κείμενο και να γράψετε πέντε σημεία, στα οποία η γλώσσα χρησιμοποιείται συνυποδηλωτικά.

[ μονάδες 5]

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ

Σε μια ομιλία στο χώρο του σχολείου να εκθέσετε τις απόψεις σας σχετικά με την αξία του γέλιου και του χιούμορ στη ζωή μας και να προτείνετε τρόπους με τους οποίους οι φορείς κοινωνικοποίησης και ιδιαίτερα το σχολείο θα συμβάλουν στην ορθή «αγωγή γέλιου» [450λ].

[μονάδες 50]

Έρη Ναθαναήλ*
Φιλόλογος

Πλήρες εκπαιδευτικό υλικό για την Έκφραση – Έκθεση του Λυκείου

1. Έκφραση-Έκθεση Α’ Λυκείου, 2. Έκφραση-Έκθεση Β’ Λυκείου, 3. Έκφραση-Έκθεση Γ’ Λυκείου, 4. Υποστηρικτικό υλικό, 5. Σχεδιαγράμματα, 6. Γραμματική-Συντακτικό