Αρχαία Ελληνικά Γ΄λυκείου – Αδίδακτο κείμενο (Θουκυδίδου, 1,23-24)

Ταῦτα γὰρ πάντα μετὰ τοῦδε τοῦ πολέμου ἅμα ξυνεπέθετο. Ἤρξαντο δὲ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ Πελοποννήσιοι λύσαντες τὰς τριακοντούτεις σπονδὰς αἳ αὐτοῖς ἐγένοντο μετὰ Εὐβοίας ἅλωσιν. Διότι δ’ ἔλυσαν, τὰς αἰτίας προύγραψα πρῶτον καὶ τὰς διαφοράς, τοῦ μή τινα ζητῆσαί ποτε ἐξ ὅτου τοσοῦτος πόλεμος τοῖς Ἕλλησι κατέστη. Τὴν μὲν γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ λόγῳ, τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους καὶ φόβον παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀναγκάσαι ἐς τὸ πολεμεῖν· αἱ δ’ ἐς τὸ φανερὸν λεγόμεναι αἰτίαι αἵ δ’ ἦσαν ἑκατέρων, ἀφ’ ὧν λύσαντες τὰς σπονδὰς ἐς τὸν πόλεμον κατέστησαν.

Παρατηρήσεις:

Γ1. Να γράψετε τη μετάφραση του κειμένου

 

Γ2. Να γράψετε τον τύπο που ζητείται για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις:

ξυνεπέθετο: το β’ ενικό της οριστικής παρατατικού της μέσης φωνής

Ἤρξαντο: το απαρέμφατο του ίδιου χρόνου στην ενεργητική φωνή

ἐγένοντο: το γ΄ ενικό πρόσωπο προστακτικής παθητικού αορίστου

προύγραψα: το απαρέμφατο παρακειμένου στη μέση φωνή

παρέχοντας: το γ’ ενικό πρόσωπο ευκτικής, αορίστου β’ στη φωνή που βρίσκεται

τοῦδε: τη γενική ενικού αριθμού, στο θηλυκό γένος

τοῖς Ἕλλησι: τη δοτική ενικού αριθμού

πρόφασιν: την αιτιατική πληθυντικού αριθμού

ἑκατέρων: τη δοτική του ενικού αριθμού

λύσαντες: τη δοτική του πληθυντικού αριθμού της μετοχής ενεστώτα

 

Γ3α. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των υπογραμμισμένων λέξεων του κειμένου:

αὐτοῦ, λύσαντες, τινα, τοῖς Ἕλλησι, λόγῳ, γιγνομένους

 

Γ3β. Να αναγνωριστεί το είδος τη μετοχής γιγνομένους και να αναλυθεί στην αντίστοιχη δευτερεύουσα πρόταση

Φίλιππος Ξυράφας*
Φιλόλογος – μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών στον τομέα Κλασικής Φιλολογίας.

© schooltime.gr