Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν μιλούν για την ευτυχία, την βιώνουν, ενώ παράλληλα αντανακλούν αυτή στο γύρω περιβάλλον. Η ικανότητά τους να κατακτούν την ευτυχία κρατά την βάση της στον απλό και ομαλό τρόπο σκέψης.
Ο άνθρωπος ως έλλογο ον, διδάσκεται από πολύ νωρίς πως αυτός είναι ο λόγος της υπεροχής του σε σχέση με κάθε άλλη μορφή στη γη. Ουσιαστικά όμως η αντίληψη περί του -τι ακριβώς νόηση εστί- είναι μικρή και κατ’ επέκταση, η αξιοποίηση αυτού του πολύτιμου εργαλείου που ονομάζεται νους, είναι από μικρή έως ανύπαρκτη.
Όταν η ψυχή επιλέξει να παρατηρήσει
Ο άνθρωπος και το σώμα του γεννιέται.
Τι είναι ο άνθρωπος λοιπόν;
Η ψυχή παρατηρεί.
Ο άνθρωπος αισθάνεται.
Ενδιάμεσος κοινός συνδετικός κρίκος, η συνείδηση.
Αυτός είναι ο λόγος που η δύναμη της πληροφορίας
είναι αδιαμφισβήτητη, και αυτός είναι ο λόγος
που το ανήθικο ορίζεται από το ψέμα,
την ανακρίβεια, την επιτηδευμένη χειραφέτηση
και γι’ αυτό η αφύπνιση του ατόμου
καθορίζεται από την διάθεσή του να θέτει ερωτήσεις
αξιοποιώντας το εργαλείο του νου
-με μόνο στόχο και σκοπό την άνοδο και την κατάκτηση της ευτυχίας-
Χωρίζοντας τις πράξεις σε συνειδητές και ασυνείδητες, γίνεται ικανό να αντιληφθούμε πως οι σκέψεις είναι είτε συνειδητές, είτε ασυνείδητες.
Καθώς ο νους γεννιέται ώστε να προσφέρει έργο παραγωγής ιδεών, αυτόματα διαχωρίζουμε τη σκέψη από την ιδέα. Διότι η ιδέα είναι το άυλο έμψυχο υλικό που δύναται να προσφέρει ώθηση ώστε να παραχθεί έργο. Ενώ οι σκέψεις, δεν είναι παρά το μέρος εκείνο που είτε αναμασά ό,τι μέχρι τώρα έχει καταχωρηθεί ως πληροφορία και γνώση στον εγκέφαλο, είτε τις ιδέες και τις σκέψεις άλλων. Με λίγα λόγια η πρώτη απόφαση προς την συνειδητή διανόηση – ορίζεται από την αποταύτιση μας από τον κόσμο των ιδεών και σκέψεων των άλλων – ώστε να μείνει αυτό που είναι δικό μας.
Ουσιαστικά το μεγαλύτερο ποσοστό παραγωγής σκέψεων του εγκεφάλου μας, ανήκει στην σφαίρα των σκέψεων των άλλων. Ο εγκέφαλος δεν είναι παρά ένας σκληρός δίσκος συσσώρευσης πληροφοριών. Η νόηση κατοικεί πέραν αυτού, κατέχοντας τη δική της ξεχωριστή θέση και σώμα. Καθώς όμως ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι δέκτης και πομπός, εύκολο γίνεται να αντιληφθούμε μια πραγματικότητα αλληλένδετων συχνοτήτων και κραδασμών που άθελά τους ή ηθελημένα επιβάλλονται στο γενικότερο σύνολο, μεταφέροντας τις δικές τους πληροφορίες.
Σ’ ένα σύμπαν νοητικό, που η βάση του είναι – η Πληροφορία – η ενδελέχεια ανάκτησης, αποκατάστασης, ξεκαθαρίσματος, του ατομικού από το συλλογικό είναι το μεγαλύτερο μυστικό μάθημα όλων. Απλότητα, αυτοσυγκράτηση, συνειδητή σκέψη λοιπόν γίνονται ικανές να ωθήσουν την ατομική ζωή προς ανοδική πορεία.
Ο νους εκπαιδεύεται…
Έτσι, ίσως – το μόνο που μας μένει – όσον αφορά την κατάκτηση της ευτυχίας – είναι να εντρυφήσουμε στην νοητική απλότητα. Η οποία προσδιορίζει και προσδιορίζεται ακριβώς από το τέλος των σκέψεων και το άνοιγμα προς την διαδρομή που κατέχει το όνομα διανόηση. Ξεκαθαρίζοντας μέσα μας πως, οι σκέψεις από την νόηση απέχουν μακράν ως έννοιες και ουσία.
Το βασικότερο όπλο της απλότητας ονομάζεται:
Αναγνωρίζω ξεκάθαρα και ποτέ δεν ξεχνώ το στόχο μου. Ενώ παράλληλα μου επιτρέπω να είμαι πολυδιάστατος ως η φύση μου ορίζει.
