Έφυγε Χθες (Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016) από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών ο πολυβραβευμένος πεζογράφος και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, Αντώνης Σουρούνης.

Ο Αντώνης Σουρούνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. To 1960, με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών, εγκαταστάθηκε στη Γερμανία, όπου είχαν ήδη μεταναστεύσει συγγενείς του. Σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Κολωνίας, του Σααρμπρύκεν και του Ίνσμπρουκ στην Αυστρία. Στη συνέχεια εργάστηκε σε ποικίλα επαγγέλματα: από τραπεζικός υπάλληλος μέχρι ναυτικός και από hotel boy μέχρι επαγγελματίας παίκτης ρουλέτας. Έζησε στην Φρανκφούρτη έως το 1970 όταν επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη, ενώ από το 1987 ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών και βιοποριζόταν ως συγγραφέας.

Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο “Ο χορός των ρόδων”. Το 2006 βραβεύτηκε από την εξαμηνιαία λογοτεχνική επιθεώρηση του περιοδικού να ένα μήλο και έναν χρόνο αργότερα από το περιοδικό Διαβάζω με το «Βραβείο μυθιστορήματος» για το έργο του Το μονοπάτι στη θάλασσα.

Εργογραφία

Μυθιστόρημα

Ένα αγόρι γελάει και κλαίει,1969
Οι συμπαίχτες, Θεσσαλονίκη, Νέα Εγνατία, 1977
Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι, Αθήνα:Νέα Σύνορα – Λιβάνης, 1985
Πάσχα στο χωριό, νουβέλα, Αθήνα:Καστανιώτης, 1991
Ο χορός των Ρόδων, Αθήνα:Καστανιώτης, 1994 (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1995)
Γκας ο γκάνγκστερ, Αθήνα: Καστανιώτης, 2000
Το μονοπάτι στη θάλασσα, Αθήνα: Καστανιώτης, 2006

Διηγήματα

Μερόνυχτα Φραγκφούρτης, Αθήνα: Ύψιλον, 1982
Τα τύμπανα της κοιλιάς και του πολέμου, Αθήνα: Νέα Σύνορα – Λιβάνης, 1983
Υπ’ όψιν της Λίτσας, Αθήνα: Καστανιώτης, 1992
Μισόν αιώνα άνθρωπος, Αθήνα: Καστανιώτης, 1996
Κυριακάτικες ιστορίες, Αθήνα: Καστανιώτης, 2002
Νύχτες με ουρά, Αθήνα: Καστανιώτης, 2010

Άλλα έργα

Το μπαστούνι, παραμύθι. Σκίτσα: Σπύρος Γούσης. Αθήνα:Καστανιώτης, 1996
Συλλογικά έργαΤέλος καλό, όλα καλά, Καστανιώτης, 2012
Η Θεσσαλονίκη των συγγραφέων, Ιανός, 2011
Ο δρόμος για την Ομόνοια, Καστανιώτης, 2005
Το παιχνίδι των τεσσάρων, Καστανιώτης, 1998
Άσεμνες ιστορίες, Πατάκης, 1997

«Οι λέξεις: Όταν κάθομαι να γράψω γράφω λέξεις που δεν τις ξέρω. Δεν τις έχω ακούσει ποτέ. Κι ανοίγω το λεξικό να δω, είν’ αυτή η σωστή λέξη; Κι είναι αυτή η λέξη. Καμία άλλη, μόνο αυτή. Είναι σαν να τις έχω ξαναπεί κάποτε στη ζωή μου, σε άλλη ζωή ίσως. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου λες ότι λείπουν τα επίθετα, δεν ξέρω τι είναι αυτό. Γράφω κατεβατά ολόκληρα, τελειώνει η φράση, η εικόνα, έρχεται η εικόνα και οι λέξεις βγαίνουν μετά, κατευθείαν (…) Δεν στήνω εγώ τα πρόσωπα, δεν στήνω τίποτα. Μόνοι τους παίρνουν θέση. Αλήθεια σου λέω. Εγώ είμαι ο δούλος, ο μπάτλερ τους που σερβίρω, δεν ξέρω τι γίνεται, ποτέ δεν ξέρω τι γίνεται». (από συνέντευξη του Αντώνη Σουρούνη στην Αναστασία Λαμπρία, 2009-δημοσιεύτηκε στο protagon.gr).

*Με πληροφορίες από την ιστοσελίδα της Εταιρείας Συγγραφέων

© schooltime.gr