Ο Έσρος (ο Έρως) εξάπτει το έθος, τον οίστρο, τους δεσμούς, τις νοοτροπίες.
Το ήθος είναι η γνώση, η πληροφορία, ο Λόγος και αυτό πρέπει να ανταλλάσσεται, να εξελίσσεται μεταξύ των ανθρώπων.
Το ήθος δημιουργεί τους πολιτισμούς. Το ήθος έχει να κάνει με την κοινωνία των ανθρώπων. Με την επικοινωνία, δηλαδή το γίγνεσθαι.
Το ήθος είναι η δύναμη που εκδηλώνει (την ηθική και διανοητική) αρετή.
Η αρετή είναι ενέργεια.
Η επιλογή.
Το πράττειν.
Σήμερα ο πλανήτης γη φλέγεται όσο ποτέ και αν αυτό μοιάζει σπουδαίο σαν έκφραση, η αναφορά δεν γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο και αν αυτό σαν μέγεθος και ευθύνη γίνεται δύσκολο να αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα μας, σίγουρα μας δίνει μια πρώτη ιδέα για το που βρισκόμαστε. Η προστασία της χώρας μας είναι δική μας ευθύνη και οι λόγοι απέχουν από την ανάγκη εθνικιστικής ή άλλης παρόμοιας κατεύθυνσης. Στην ουσία η πατρίδα μας, είναι το κομμάτι γης που μας παρέχει την δυνατότητα της αυτοπροστασίας. Κατανοώντας πως εμείς ανήκουμε σε αυτήν και όχι αυτή σε εμάς, γίνεται εφικτό να συνειδητοποιήσουμε τις υποχρεώσεις μας στην αλληλένδετη μεταξύ μας σχέση.
Όλοι γνωρίζουμε την αξία του θεσμού της οικογένειας, καθώς και την ανάγκη ενδυνάμωσης του ατόμου. Προκειμένου να ανθίσει το άτομο χρειάζεται ασφάλεια και αυτή παρέχεται όταν υπάρχουν σαφή όρια από και προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό ακριβώς είναι η πατρίδα, τα όρια που μας δίνουν την δυνατότητα να αντιλαμβανόμαστε μέσω της σύγκρισης αυτό που μας ανήκει και αυτό που είμαστε. Κάθε λαός, κάθε έθνος, όπως και κάθε άτομο, εκφράζουν και είναι διαφορετικές πηγές πλούτου. Αυτή ακριβώς η διαφορετικότητα συνθέτει και αποδίδει την έννοια του όρου ο-μορφιά. Σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο τα σύνορα μεταξύ κρατών και ατόμων δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία.
Ο διαχωρισμός έχει πολλές όψεις. Ο διαχωρισμός που μας αφορά μας βοηθάει να αντιληφθούμε τι είναι και τι δεν είναι δικό μας. Τα όρια εξασφαλίζουν την διδαχή του σεβασμού και αυτός με την σειρά του μας παρέχει την δυνατότητα ορθής (ατομικής ή συλλογικής) επέκτασης και ορθής αξιολόγησης του εφικτού από το ανέφικτο.
Κοινωνία σημαίνει σύνολο σε συνεργασία.
Σημαίνει βαρέλι γεμάτο υλικά, το οποίο ανάλογα τα συστατικά, την αρμονία που δένονται αυτά μεταξύ τους, τον τρόπο που συγχωνεύονται αποδίδοντας τον καλύτερο εαυτό τους, το χρόνο βράσης μέσα σ’ αυτό το συγκεκριμένο χώρο, παράγουν και την ανάλογη ποιότητα προϊόντος, που σαν ξεχύνεται στο ποτήρι αναδύει ευλογημένες ευωδιές που καρποφορούν διανοητική και ψυχική έκσταση, υγιή φαντασία, εύρος θερμά ανοδικών ιδεών και πράξεων, συνεργασία, σύζευξη, έρωτα, αγάπη, φιλία. Με λίγα λόγια ένωση.
Μη έχοντας σημασία ποιος έβαλε τι και πού, παρά μόνο η τάση και η ένταση να παραχωρηθεί από κάθε μέρος το καλύτερο.
Η ζωή και η εξέλιξη χρειάζονται, πανανθρώπινη αλληλεγγύη.
Η ένωση ποθεί αδελφική φιλία, η οποία με την σειρά της προσφέρει σε όλους, στήριγμα, ασφάλεια, ένα χέρι να πιαστείς.
Η συνειδητοποίηση πως όλοι παλεύουμε για ένα κοινό στόχο και σκοπό, που δεν είναι άλλος από την ίση και δίκαιη μεταχείριση όλων, φέρνει την απελευθέρωση.
Κάθε προσπάθεια άτοπου διαχωρισμού, κάθε μορφή βίας, κάθε ανάγκη επιβολής εξουσίας, όποιου βαθμού και κλίμακας, με όποιο τρόπο, προς όποια κατεύθυνση, κινητοποιείται και ασκείται, μέσα από εγωιστική, εγωκεντρική, ανασφαλή συμπεριφορά, όντων που αδυνατούν να αναγνωρίσουν τις έννοιες, αξιοπρέπεια, σεβασμό, ωριμότητα και ευθύνη. Αυτοί οι κρίκοι (όποιοι και αν είναι) πρέπει να απομονωθούν ώστε να εκλείψουν.
«Η ανθρώπινη κοινωνία λειτουργεί και είναι μία κατ’ ανάγκη – κατά συνθήκη κοινωνία. Δεν έχει συνεκτική δομή, είναι χαλαρή, ανομοιογενής και ετερόκλητη»
Το οποίο σημαίνει πως (στο τώρα) υπάρχουν χώρες υπανάπτυκτες, και χώρες ανεπτυγμένες. Βασικό σημείο αναφοράς σε σχέση με την ανάπτυξη ή μη των χωρών, η ικανότητα απόκτησης χρήματος, άρα ικανότητα εκμετάλλευσης των πόρων της γης.
Το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων, το εργασιακό καθεστώς, η ποιότητα των τροφών, η ποιότητα του περιβάλλοντος όπου διαβιούν, εκθέτει την πραγματική ικανότητα αποκόμισης (χρήματος) ενέργειας, μέσω αξιοποίησης των πόρων που τους αναλογούν. Οι δυνατότητες εξέλιξης σε όλα τα επίπεδα που προσφέρονται στους ανθρώπους, λειτουργούν σε πλήρη συνάφεια με το επίπεδο ανάπτυξης της χώρας που ζουν.
Σήμερα, πάνω στην γη, υπάρχουν όλων των ειδών νοητικής, ηθικής, βαθμίδας άνθρωποι. Τα προφίλ τους σκιαγραφούνται μέσα από ήθη και έθιμα, τα οποία χαράσσουν βαθιά μέσα τους, το πώς μπορεί να είναι ο αληθινός κόσμος κι οι αληθινές προεκτάσεις αυτού. Δημιουργούν δε, μέσω αυτών την σχέση με τον εαυτό τους, με τους άλλους, με την δική τους ή την ευρύτερη οικογένειά τους, την πατρίδα τους και κατ’ επέκταση με το πλανητικό σύνολο.
Αποκτούν ή όχι την ικανότητα απορρόφησης νέων στοιχείων, νέων δεδομένων.
Η διαφορετικότητα αποτελεί λόγους διαφοράς και διαφωνίας μεταξύ τους, προτάσσοντας συνεχώς την ικανότητα της διάλυσης, του διαχωρισμού, της εναντίωσης.
Οι άνθρωποι αξιοποιώντας την σκέψη τους πάντα προς όφελος της πρόσκαιρης δύναμης που μπορεί να τους χαριστεί, τοποθετώντας τον εαυτό τους υπέρ κάθε συνειδητής ή ασυνείδητης παρανομίας.
Πολύτιμα ανομοιογενή συστατικά τα οποία δύναται ενωμένα να μετατρέψουν τη γη σε μέρος κατάνυξης, διαμελίζονται στο βωμό του χρήματος.
Αν φαινομενικά οι άνθρωποι μοιάζουν να χωρίζονται σε οικονομικές τάξεις, στην ουσία χωρίζονται σε τάξεις ηθικής και επίγνωσης.
Άνθρωποι ανώτερης ηθικής, καθοδηγούνται πιστά από αυτήν, διότι αναγνωρίζουν τις έννοιες καλοσύνη και ανθρωπιά.
Παράλληλα όμως στη γη ζουν και πορεύονται όντα εκτός μάθησης και καλά ερμηνευμένης παιδείας, με αποτέλεσμα να αγνοούν ακόμα και τα βασικά τους δικαιώματα.
Αυτή η μερίδα, είναι η μερίδα του λέοντος, η οποία εξακολουθεί αιώνες τώρα να παραδίδει την δύναμή της και την δύναμη των απογόνων της, στα νύχια του συστήματος χρήμα.
