Ο ώριμος άνθρωπος, αποδέχεται τις δυνατότητες που προσφέρουν οι απαραίτητες αλλαγές πεποιθήσεων και απόψεων.
Ο ωφέλιμος άνθρωπος φροντίζει να διαφυλάττει τα αξιόλογα, χωρίς ποτέ να κατασπαταλάει τους πόρους που είναι απαραίτητοι για εκείνον, για τους άλλους, για την φύση.
Ο αξιόλογος άνθρωπος χαρίζεται εκεί που η αγάπη αλληλεπιδρά.
Η πίστη προς τον εαυτό μας είναι βασικότερη ποιότητα ενέργειας που προσφέρει την ικανότητα να δημιουργούμε, να είμαστε και να αγόμαστε μέσα από συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφοράς. Προσδιορίζει τον τρόπο ζωής μας, καθώς και τον τρόπο που πιστεύουμε πως αξίζει να ζούμε τη ζωή μας. Αντηχεί τις ποιότητες ενεργειών που πιστεύουμε πως αξίζει να έλκουμε, καθώς και τη θέση που κατέχουμε, μέσα στο πάζλ που λέγεται ζωή. Μας επιτρέπει να διεκδικούμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν, χωρίς ίχνος βίας. Συμβάλει σε ανώτερη ποιότητα ζωής η οποία αντανακλά απόλαυση, ηρεμία, χαρά, αφθονία προς τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Εξασφαλίζει την αφθονία (ενέργεια), που όλοι έχουμε ανάγκη χωρίς να χρειαστεί να επιβάλλουμε ή να μας επιβάλλουν καταστάσεις αναμφίβολης ποιότητας και διάρκειας.
Βασίζεται στην ορθή εκτίμηση των προσόντων μας, καθώς και στη γνώση του τι πραγματικά είναι ή δεν είναι εφικτό.
Απαλλάσσοντας τον εαυτό μας από ψευδαισθήσεις, ενοχές, βάρη, στάσεις, θέσεις, λανθασμένες εκτιμήσεις και πιστεύοντας ακλόνητα πως είμαστε φτιαγμένοι από την ουσία που ονομάζεται αξία, η οποία τάσσεται πάντα υπέρ μας, αυτομάτως καταλαμβάνουμε την πραγματική θέση που ήδη έχουμε, από την πρώτη στιγμή της γέννησής μας, ενώ συγχρόνως νιώθουμε ίσοι με αυτήν, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο μια ισορροπημένη σύνδεση μαζί της.
Το βασικότερο όλων είναι να αντιληφθούμε πως η αφθονία ενέργειας κάθε μορφής, τρόπου ή σχήματος, είναι άρρητα συνδεδεμένη και συνυφασμένη με την αξία που αποδίδουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Η αίσθηση της πραγματικής αξίας κάθε κατάστασης – αντικειμένου – πράξης ατόμου – είναι αλληλένδετη με την ικανότητα κρίσης και διάκρισης της πραγματικής προσφοράς αυτής, καθώς και την αντικειμενική αντίληψη αυτής.
Οι πάντες και τα πάντα έχουν :
την αξία που τους δίνεις
την αξία που τους επιτρέπεις
την αξία που εσύ αντιλαμβάνεσαι πως έχουν
Εάν λαμβάνεις, προσφέρεις, έχεις, κατέχεις, κάτι, που έχει την τάδε αξία, μα εσύ δεν την αντιλαμβάνεσαι ακριβώς ως έχει, τότε αυτή ακόμα και χρυσάφι να είναι, δεν αντανακλά την πραγματική της υπόσταση. Εάν εσύ ο ίδιος είσαι χρυσάφι αλλά δεν αντιλαμβάνεσαι την ακριβή αξία σου, τότε αυτή δεν αντανακλάται γιατί εσύ ο ίδιος αδυνατώντας να την εκτιμήσεις, δεν την εκπέμπεις. Εάν σου προσφέρονται δώρα αξίας και αδυνατείς να εκτιμήσεις το ακριβές μέγεθος της προσφοράς τους, τότε δεν μπορείς να απορροφήσεις στο μέγιστο το δυναμικό τους.
Προκειμένου να καταφέρει κάποιος να αντιληφθεί την πραγματική αξία της όποιας προσφοράς, οφείλει να γνωρίζει τη χρησιμότητα, την ωφελιμότητα, την ανάγκη που καλύπτει αυτή η προσφορά, τους λόγους που υπάρχει, καθώς και την επέκταση που μπορεί να προκύψει αξιοποιώντας την.
Εάν δεν γνωρίζεις αυτό που χρειάζεσαι, ακόμα και να σου προσφέρεται αυτό που εσύ ο ίδιος έχεις ανάγκη, δεν μπορείς να το αναγνωρίσεις.
Εάν αγνοείς τα προσόντα σου, ακόμα και να προσφέρεις δώρα μεγάλης αξίας, είναι δύσκολο να εκτιμήσεις την ίδια σου την προσφορά.
Εάν αγνοείς τις ιδιαίτερες ικανότητες που μπορεί να κατέχεις, ακόμα και που τις κατέχεις, δεν είναι δυνατόν να τις εκφράσεις, διότι τις αγνοείς.
Η ικανότητα αντίληψης της πραγματικής αξίας εαυτού και «πραγμάτων» χρειάζεται πρώτα να γνωρίζεις ποιος είσαι, τι είσαι, την πηγή της δημιουργίας σου, τα προσόντα σου, καθώς και ποιος είναι ο λόγος που υπάρχεις, ώστε να συνειδητοποιήσεις ξεκάθαρα πρώτον γιατί υπάρχεις, που πρέπει να πάς, τι πρέπει να κάνεις, πώς πρέπει να το κάνεις, από πού να τροφοδοτηθείς και δεύτερον πόσο να χαρίζεις και πόσο να χαρίζεσαι.
Ποτέ δεν σκορπάς κάτι, όταν γνωρίζεις την πραγματική του αξία.
Ποτέ δεν κρατάς κάτι, αν γνωρίζεις πως δεν έχει καμία χρησιμότητα.
Πρώτη ερώτηση:
Εσύ, γνωρίζεις την αξία σου;
Κάθε άτομο κατέχει την αφθονία που πιστεύει πως αξίζει να έχει, διότι δεν μπορώ να έλξω κάτι που δεν πιστεύω πως το αξίζω ή να δημιουργήσω κάτι που δεν πιστεύω πως έχω τα προσόντα που χρειάζονται ώστε να το φέρω σε πέρας, ακόμα και αν τα διαθέτω.
Ο κάθε ένας έχει την αφθονία που επιτρέπουν οι πεποιθήσεις του. Η αφθονία είναι ποιότητα ανεξάντλητη , δεν προσδιορίζεται από, ούτε προσδιορίζει μόνο την έννοια χρήμα, μα και κάθε άλλη μορφή ενέργειας, που εξασφαλίζει σε εμάς και στους γύρω μας αυτά που χρειάζονται. Η αφθονία χαράς, άνεσης, αγάπης, έρωτα, ειρήνης, τροφής, είναι νόμιμο δικαίωμα όλων των όντων.
Η πηγή της δημιουργίας μας, είναι ανεξάντλητη πηγή αφθονίας.
Η σύνδεση με την πηγή είναι ικανότητα.
Δεύτερη ερώτηση:
Εσύ πόση αφθονία σου επιτρέπεις;
Η ακριβής αίσθηση της πραγματικής αξίας μας, είναι συνυφασμένη με την υγιή αυτοπεποίθηση. Αυτό-πεποίθηση, δηλαδή οι πεποιθήσεις που διέπουν τον κόσμο μου, οι δομές που δημιουργούν τις απόψεις, τις γνώμες που εκφράζω σε σχέση με τον εαυτό μου. Ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο και συγχρόνως εκφράζομαι προς και σε σχέση με αυτό τον κόσμο. Είναι η συνολική θέση που είμαι, μέσα από την οποία τοποθετούμε, εκπέμπομαι, συναλλάσσομαι, αλληλεπιδρώ.
Συνεπώς η τρίτη ερώτηση, είναι:
Σε ποια θέση στην ιεραρχία του κόσμου σε τοποθετούν οι πεποιθήσεις που δομούν τον κόσμο σου, και ποια περιοριστική πεποίθηση (δική σου ή άλλων) σε αποκλείει, απομακρύνει, από αυτήν;
© schooltime.gr – Ροή Ειδήσεων
