«Δεν είναι τούτο πάλαιμα σε μαρμαρένια αλώνια» του Θανάση Πάνου

Μέσα στην αίθουσα των ηρώων, κυριαρχεί η συσφικτική κρέμα στα μάτια και το μυαλό, η αποτρίχωση πλάτης-στέρνου, η λεύκανση δοντιών, το σολάριουμ, σιάτσου, πίλινγκ, λίγα ως πολλά παραπανίσια κιλά και στις κυρίες οι ανταύγειες παντός είδους. Διάπλατα χαμόγελα, αγκαλιές οικειότητας και στοργής, εικόνες σταρ που γιγαντώθηκαν στα μπουζούκια πολυτελείας και παράλληλα φωνές, γαβγίσματα, κοκορομαχίες όπως αρμόζει σε μια Live αναμέτρηση στην πολιτική αρένα, στην πίστα της κατακουτσουλισμένης βουλής. Οι «πολιτικοί ανάμεσά μας», νέοι και αρχαίοι Σταρ μα πάντα ωραίοι και φυσικά ρήτορες θαυμαστοί και με σπάνια χαρίσματα φαντάζουν ως οι επιλύτορες των προβλημάτων που εμείς μόνοι μας γεννήσαμε, αναπαράγουμε, κουκουλώνουμε και μας κουνάνε γιαυτό αυστηρά το δάχτυλο τους δείχνοντας νομοσχέδιο λαιμητόμο.

Η δύσοσμη όψη της καθημερινότητας μας κουκουλώνεται για άλλη μια φορά αριστοτεχνικά, με προτάσεις διεξόδου από την κρίση από αυθεντίες πολιτικούς που διαθέτουν πτυχία και μεταπτυχιακά για δύσκολες λύσεις, χιούμορ και φυσικά ανθρωπιστική ανωτερότητα. Απέξω πρόσφυγες, φτωχοί άνθρωποι, σκουπίδια, ποντίκια, περίεργοι, διαμαρτυρόμενοι, αγανακτισμένοι κεραυνοβολημένοι, όλοι ένα και το αυτό.

Οι τραγικές κινηματογραφικές ταινίες έχουν ημερομηνία παραγωγής το σήμερα και σκηνικό την δικιά μας πολιτείας. Η τραγική πτώση του πολιτισμού μας, η αποπνευματοποίηση και εκβαρβάρωση αντανακλάται άλλη μια φορά στο «ψεύτισμα» της έννοιας «Δημοκρατία», όπως βιάζεται μέσα στον ίδιο τον οίκο της, την βουλή. Φανερώνεται γυμνή-πόρνη μέσα από τα χαμηλής ποιότητας επιχειρήματα, τα αστειάκια και τις ψευδό-ιδεολογικές κοκορομαχίες που μετατρέπουν τον διάλογο σε άλλο ένα μονόλογο προσπάθειας να κουκουλωθούν οι ευθύνες, οι ελλείψεις η ατιμωρησία και η προδοσία.

Έξω από τις αίθουσες της βουλής όμως, υπάρχουν και οι εθελοντές ψυχής χωρίς πύρινα λόγια και προτάσεις επι προτάσεων, υπάρχουν διακριτικά αυτοί οι λίγοι ανώνυμοι αγωνιστές. Οι ήρωες ανάμεσα μας, δεν είναι ιδιοφυίες με ειδικές ανάγκες, ακτιβιστές του καναπέ δεν εξαργυρώνουν το διάσημο όνομά τους δεν μιλούν για το χρέος του τρίτου κόσμου. Γνωρίζουν ότι η ζωή για τους περισσότερους ανθρώπους είναι κλεμμένη. Ο κάθε Χασάν με το χαμηλωμένο βλέμμα ζει παρέα με τις κατσαρίδες και είναι γεμάτος ψώρα–ίσως και ηπατίτιδα. Κάθε μέρα που ξημερώνει ευχαριστεί τον Θεό του, που του χαρίζει άλλο ένα πρωινό.

Η μαζική παραγωγή πολιτικής υποκουλτούρας, η προπαγάνδα, ο ιδεολογικός αχταρμάς και τα μέσα ενημέρωσης, συνεχίζουν να στοχεύουν τον απλό πολίτη ως ένα μέγα-υπόθετο ύπνου.

Το υποσυνείδητο μήνυμα είναι:

“Η ζωή είναι ωραία αν έχετε πολιτικούς ήρωες,

αν δεν είναι,

ομορφαίνει με την παρουσία τους”

Welcome to the rat-hotel!..

Δεν είναι τούτο πάλαιμα σε μαρμαρένια αλώνια,

εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος.

Εδώ σηκώνεται όλη η γη με τους αποθαμένους,

και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της.

Κι απάνω-απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους

φωτάει με μιας Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος.

Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες,

– χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια, –

κ’ είν’ οι νεκροί στα ξάγναντα, πρωτοπανηγυριώτες!

Α.ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ “Αντίσταση”

Θανάσης Πάνου*

© schooltime.gr  Ροή Ειδήσεων