Γεννημένος στις 14 Αυγούστου 1959 στο Lansing της Πολιτείας του Μίσιγκαν, ο Έρβιν Τζόνσον ο νεώτερος, μεγάλωσε σε πολύτεκνη εργατική οικογένεια –είχε έξι αδέρφια – όπου η βασική της αρχή ήταν η σκληρή δουλειά και η διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Ο ίδιος αρκετά συχνά βοηθούσε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν μηχανικός αυτοκινήτων, ενώ είχε την τύχη να αγαπήσει το μπάσκετ από πολύ μικρός, αφού και οι δυο γονείς του είχαν ασχοληθεί με αυτό.
Αν και στο πρώτο έτος οι συμπαίκτες του στην ομάδα ούτε καν που του έδιναν πάσα, δημιουργώντας πολλές φορές αντιδράσεις και ξεσπάσματα που συχνά οδηγούσαν σε καυγάδες, ο Έρβιν δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να προσπαθεί. Μία μέρα ο δημοσιογράφος Φρεντ Στάμπλεϊ, ο οποίος αρθρογραφούσε στην τοπική εφημερίδα “Στέιτ Ζούρναλ” είδε τον πιτσιρικά Έρβιν να αγωνίζεται με το Lansing’s Everett High School να σημειώνει 36 πόντους, 18 ριμπάουντ και να δίνει 16 ασίστ! Ο Στάμπλεϊ δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που παρακολούθησε από έναν νεαρό, ο οποίος δεν είχε κλείσει ακόμα τα 16. “This is real magic”, αναφώνησε… Αυτό ήταν! Τα χρόνια που ακολούθησαν τον βρήκαν στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, παρά το ασφυκτικό… πρέσινγκ από τον Ιντιάνα και το UCLA, καθώς οι εμφανίσεις του στο λύκειο αποτελούσαν πρώτο θέμα μεταξύ των Πανεπιστημίων που ήθελαν να τον εντάξουν στις τάξεις τους.Η συνέχεια ήταν…μαγική, όπως και το προσωνύμιό του. Αγωνιζόμενος με τη φανέλα του Michigan State University, από την πρώτη του χρονιά ο «Μάτζικ» ήταν ένας ψηλός πλέι μέικερ που εντυπωσίασε με την απόδοσή του. Ως πρωτοετής, οδήγησε την ομάδα του, τους Spartans στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Περιφέρειάς τους, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν από τους βασικούς συντελεστές της πρόκρισης στους τελικούς του NCAA, εκεί όπου απέναντι στην ομάδα των Indiana State Sycamores ή αλλιώς τον Λάρι Μπερντ… Αυτός, πάντως που χαμογέλασε στο τέλος ήταν ο Τζόνσον, καθώς το Μίτσιγκαν επικράτησε του Ιντιάνα με 75-64 και κατέκτησε τον τίτλο. Ο νεαρός “Μάτζικ” ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης του Final-4 και πλέον ο δρόμος προς το ΝΒΑ είχε ανοίξει διάπλατα.
Στην πρώτη του χρονιά κατάφερε στην κανονική περίοδο να σημειώσει 18 πόντους με 7,7 ριμπάουντ και να δώσει 7,3 ασίστ. Μία εξαιρετική επίδοση που θα του έδινε μια θέση στην καλύτερη ομάδα πρωτοεμφανιζόμενων του ΝΒΑ. Εκείνη η πρώτη χρονιά , λοιπόν ολοκληρώθηκε με την παρουσία του στους τελικούς του πρωταθλήματος απέναντι στους 76rs. Στο έκτο παιχνίδι της σειράς και ενώ οι Λος Αντζελες Λέικερς είχαν προβάδισμα με 3-2 νίκες ένας τραυματισμός του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ δίνει το… ερέθισμα στον προπονητή των Λέικερς να βάλει τον Τζόνσον να αγωνιστεί ως σέντερ. Και εκείνος φρόντισε να μην τον απογοητεύσει… Το ματς ολοκληρώνεται με τον “Μάτζικ” να σημειώνει 42 πόντους, 15 ριμπάουντ και 7 ασίστ. Κάτι που του έδωσε εκτός από το πρωτάθλημα και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών.
Τη σεζόν 1980-81 και παρά τους συχνούς τραυματισμούς του στο γόνατο,οι Lakers έφτασαν ξανά στον τελικό απέναντι και πάλι στους Philadelphia 76ers, τους οποίους κέρδισαν εκ νέου με το ίδιο σκορ, με τον «Μάτζικ» να κερδίζει τον δεύτερο τίτλο του MVP των τελικών στην καριέρα του. Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο την επόμενη χρονιά, όταν οι Philadelphia 76ers πήραν την εκδίκησή τους και έκαναν περίπατο με 4-0 απέναντι στους Lakers. Το 1984 ήταν η πρώτη φορά που ο «Μάτζικ» Τζόνσον τέθηκε απέναντι στον Λάρι Μπερντ σε τελικούς NBA. Οι Boston Celtics ήταν οι νικητές αυτής της πρώτης «μονομαχίας», κατακτώντας τον τίτλο με 4-3, ε τον Μπερντ να παίρνει την εκδίκηση του για την απώλεια του κολεγιακού πρωταθλήματος σχεδόν πέντε χρόνια πριν.Το 1984-85, όμως ήρθε η ώρα του “Μάτζικ” να πανηγυρίσει. Με τον Τζαμπάρ να διανύει το 38ο έτος της ηλικίας τους, οι Λέικερς φτάνουν στο πρωτάθλημα, ένα πρωτάθλημα που ίσως ήταν και το καλύτερο των δύο.Τα χρόνια περνάνε και οι δύο ομάδες εναλλάσσονται στην κορυφή. Οι Λέικερς χάνουν τον τίτλο του 86’, κερδίζουν εκείνον του 87’, με τον Τζόνσον να κρίνει την έκβαση του τελευταίου ματς, καθώς σημείωσε καλάθι στην εκπνοή και πάνω από α χέρια του σέντερ των Σέλτικς, Ρόμπερτς Πάρις. Αποτέλεσμα; Ακόμα ένα βραβείο MVP στη συλλογή του. Τη σεζόν 1987-88 οι Λέικερς στέφθηκαν πρωταθλητές για δεύτερη διαδοχική χρονιά, κάτι που καμία ομάδα δεν μπορούσε να κάνει από το 1969! Το 1989 ένας τραυματισμός του Τζόνσον δίνει ουσιαστικά τον τίτλο στους Πίστονς, οι οποίοι ισοπέδωσαν τους Λέικερς με 4-0. Τη σεζόν 1990-91 ο “Μάτζικ” οδήγησε και πάλι τους Λος Αντζελες Λέικερς στον τελικό, αυτή την φορά απέναντι στους Μπουλς των Μάικλ Τζόρνταν, Σκότι Πίπεν. Ο τελευταίος περιορίζει σε μεγάλο βαθμό τον Τζόνσον και το δαχτυλίδι πηγαίνει στο Σικάγο.
Κι ενώ η καριέρα του βρισκόταν στο απόγειό της, ήταν7 Νοεμβρίου του 1991. Ο Τζόνσον με δάκρυα στα μάτια αποκαλύπτει σε συνέντευξη Τύπου ότι είναι φορέας του AIDS. “Αποσύρομαι γιατί έχω προσβληθεί από AIDS”! Η ανακάλυψη έγινε τυχαία. Έπρεπε να επεκτείνει την ασφάλεια ζωής και σε μία εξέταση αίματος έγινε η τραγική αποκάλυψη. Παρόλα αυτά, η γυναίκα του η Κούκι, η οποία κυοφορούσε το πρώτο τους παιδί δεν είχε προσβληθεί από τον ιό. Εκείνη την περίοδο ο «Μάτζικ» πέρασε ένα διάστημα ιδιαίτερα σκληρό, καθώς όχι μόνο είχε να αντιμετωπίσει την ασθένεια, αλλά και την καχυποψία του κόσμου, που ακόμα δεν είχε ξεκαθαρίσει τους τρόπους μετάδοσης του ιού. Η προσωπικότητά του, αλλά και το ίδρυμα που σύστησε με το όνομά του για να υποστηρίξει ασθενείς του ιού, βοήθησε σημαντικά στο να αρθούν οι προκαταλήψεις. Η απόφαση του ήταν οριστική, δεν θα έπαιζε ξανά. Παρόλα αυτά και παρότι συμπεριλήφθηκε αυτόματα στην λίστα των τραυματιών ψηφίστηκε να λάβει μέρος κανονικά στο All Star Game. Κάτι που τελικά έκανε, καθώς οδήγησε τη Δύση στη νίκη επί της Ανατολής με 153-113 και με το κοινό να τον αναδεικνύει MVP του All Star Game. Επόμενο βήμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης.
Ίσως το κεφάλαιο μπάσκετ να είχε κλείσει για εκείνον, όμως η μάχη με την ανίατη ασθένεια μόλις είχε αρχίσει. Αποφασίζει να προχωρήσει στην ίδρυση του “Magic Johnson Foundation” για να βοηθήσει όσο μπορεί στην καταπολέμηση του AIDS. Πρώτο και κύριο μέλημα η ενημέρωση γύρω από την ασθένεια. “Να δείξουμε στους ανθρώπους το πώς θα το αντιμετωπίσουν”, είχε πει. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να περάσει το μήνυμα ότι το AIDS δεν συνδέεται μόνο με τα ναρκωτικά και την ομοφυλοφιλία. Πάλεψε και παλεύει για αυτό. Άλλωστε, δεν έχει μάθει να σκύβει το κεφάλι. Και αν πλέον μία ντρίπλα ή μία τυφλή πάσα δεν αρκεί για να βγει νικητής, εκείνος ξέρει τουλάχιστον ότι δεν πρόκειται να χάσει.
Αν κοιτάξει κάποιος τους αριθμούς του «Μάτζικ» Τζόνσον δε μπορεί παρά να μείνει με το στόμα ανοιχτό. 17.707 πόντοι, 10.141 ασίστ, 6.559 ριμπάουντ, 1.824 κλεψίματα, 5 Πρωταθλήματα NBA (1980, 1982, 1985, 1987,1988), 3 φορές MVP των τελικών (1980, 1982, 1987), 12 φορές All-Star, τις εννέα ως βασικός, 2 φορές MVP του All-Star Game (1990-1992), Χρυσό Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 και αμέτρητες ατομικές διακρίσεις, που τον καθιστούν όχι απλά έναν από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, αλλά κάνουν το παρατσούκλι του «Μάτζικ» να φαντάζει μικρό.
Ο επίλογος, δεν μπορεί να μην γίνει με τα δικά του λόγια που είπε στο All-Star Game του 1992,“Σε κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι όλες αυτές τις φορές που έπαιζα μικρός, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα βρεθώ στο ΝΒΑ, δίχως να γνωρίζω πότε θα έρθει αυτή η μέρα. Νομίζω ότι έκλαψα για όλες αυτές τις στιγμές, όταν ήμουν εκεί έξω και φτυάριζα το χιόνι, έριχνα σουτ από το κέντρο του γηπέδου με τον πατέρα μου και αυτόν να με νικάει πάντα με αυτό το παλιομοδίτικο σουτ. Ξέρω ότι και οι δύο γονείς μου κάθονται στο σπίτι και παρακολουθούν, ξέρω ότι ο μπαμπάς μου είναι στην αγαπημένη του θέση, στην ίδια θέση από την οποία μου έλεγε πως παίζεται το μπάσκετ. Εάν ακούς, μπαμπά, θέλω απλά να σου πω ότι σε αγαπώ πολύ”.
© schooltime.gr – Ροή Ειδήσεων
