«Συγκρίσεις»
Η αναγνώριση του πολύτιμου είναι τέχνη. Η τέχνη της συνειδητότητας. Η παρακμή που βιώνει η ανθρωπότητα έχει λόγους ύπαρξης. Η αξία της ζωής έχει παραδώσει την θέση της στο χρήμα. Επιλέγοντας όμως αυτό που δεν γεννά, χάνεις την ουσία.
1) η έννοια Ζωή είναι και εμπεριέχει την μεγαλύτερη αξία.
2) το χρήμα είναι δημιούργημα του ανθρώπου και είναι μέσο ανταλλαγής προϊόντων.
3) η σύγκριση μεταξύ τους από όποια πλευρά είναι ανυπόστατη.
Στο τώρα, οι έννοιες αξία – πολύτιμο – υπηρεσία, βαδίζουν προς ένα γκρεμό που δεν προσφέρει επιστροφή. Εγκλωβισμένος ο άνθρωπος στην ιδέα χρήμα, μία ιδέα που ο ίδιος υλοποίησε προκειμένου να ζεί καλύτερα, αδυνατεί να αντιληφθεί και να προσδιορίσει τις παραμέτρους εκείνες που θέτουν τον εαυτό του στον μεγαλύτερο κίνδυνο. Τον κίνδυνο του αφανισμού του.
Η ανθρωπότητα αγνοώντας πως η ικανότητά της να ζεί και να πορεύεται βασίζεται στους πόρους που παράγει η γή, χαρίζεται στο κυνήγι του χρήματος, θυσιάζοντας τον εαυτό της και ότι θα μπορούσε να την βοηθήσει, στα χέρια λανθασμένων πεποιθήσεων.
Η ανθρωπότητα προκειμένου να διατηρεί τον τροχό του συστήματος αναλλοίωτο, λανθασμένα διδάσκει τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Ο ανταγωνισμός είναι ο όρος και η θέση που γίνεται ικανή να προσφέρει παροδικό κέρδος, το οποίο εάν σαν βάση διατηρεί την πεποίθηση της πρωτιάς, της αναρρίχησης και της επικράτησης έναντι των άλλων, αυτόματα περιορίζει την ικανότητα ομαλής ανταλλαγής. Ο ανταγωνισμός διακόπτει το παιχνίδι. Κλείνει τις καρδιές. Εκμηδενίζει την εμπιστοσύνη, την επικοινωνία, τους πόρους της γής.
Η εξέλιξη στηρίζεται στο μοίρασμα, την ανταλλαγή και στην ικανότητα αντίληψης της ροής της ίδιας της ζωής. Καθώς όμως η ανταγωνιστική διάθεση απαιτεί την κατακράτηση στοιχείων και πληροφοριών, ενώ παράλληλα επιφέρει απαλοιφή των αληθινών αναγκών, αυτόματα οδηγεί κάθε άτομο έξω από όλα όσα θα μπορούσαν να είναι για εκείνο και για όλους παράδεισος.
Η ανθρωπότητα διδάσκεται πως προκειμένου να προσφέρει, πρέπει να λάβει. Μαθημένη να στηρίζεται στο χρήμα και να υποστηρίζει το χρήμα εις βάρος της ζωής, μένει στη σκιά του εαυτού της. Αγνοώντας δε τους λόγους και σκοπούς της δημιουργίας της αναλώνει το πολύτιμο. Εν ολίγοις η βάση της αίσθησης ασφάλειας του ανθρώπου δεν βασίζεται στην αξία του ως όν, ούτε στην βάση της πραγματικής του υπόστασης, αλλά στην κατοχή κτήσης και χρήματος. Η έννοια υπηρεσία, ο μόνος λόγος ύπαρξης του ανθρώπου, κατακερματισμένη όπως και το σώμα της γής, πνέει τα λοίσθια. Κυριότερα όμως η ανθρωπότητα τρέμει στην ιδέα ότι έφθασε η ώρα να εστιάσει στο χαρακτηριστικό εκείνο που της δίνει το προβάδισμα έναντι όλων των όντων. Το εργαλείο του Νού.
Ενώ χρειάζεται άμεσες λύσεις στα προβλήματά της, η ανθρωπότητα φλυαρεί ακατάπαυτα. Οι λύσεις απαιτούν άμεσες και μεθοδικά προγραμματισμένες πράξεις, όχι λόγια. Χρειάζεται να αγαπάς τον άνθρωπο, τη ζωή, την ελευθερία.
Ο παράλογος φόβος, έλλειψης χρήματος, ποτισμένος απ’ τις εμμονές των δημιουργών του, σε συνδυασμό με τον στενό τρόπο σκέψης, τηρεί και διατηρεί νομοθεσίες οι οποίες επιβάλλουν στα όντα την απαλλοτρίωσή τους. Στρέφει δε αυτά σε πορείες έξω από την αληθινή τους φύση ενώ παράλληλα φροντίζει να διατηρούνται έξω από την γνώση των δυνατοτήτων τους.
Οι πόροι της γής ανήκουν σε όλους. Οι νομοθεσίες όμως επιβάλλουν και επιβάλλονται εις βάρος των όντων.
Η ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί, βρίσκεται καταγεγραμμένη στο ίδιο του το κύτταρο. Ο τροχός του χρήματος, βασίζοντας την ύπαρξή του στην κλοπή, δρά ύπουλα και ανακατασκευάζει την ανάγκη των ανθρώπων για δημιουργία προς όφελος του κέρδους, με αποτέλεσμα οι ιδέες όλων να βασίζονται σε τρόπους πέραν της ηθικής και της γενικευμένης ορθής έννοιας δημιουργία.
Ψαχουλεύοντας την δυναμική του χρήματος βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το μεγάλο ψέμα το οποίο ζεί και βασιλεύει στις οθόνες των υπολογιστών των Τραπεζικών Οργανισμών και που στην ουσία δεν έχει κανένα πραγματικό αντίκρισμα. Στα άδεια θησαυροφυλάκια το μόνο που υπάρχει είναι η απόδειξη της εικονικής πραγματικότητας η οποία ορίζει την ζωή σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Σπαταλώντας όμως το πολύτιμο προκειμένου να διατηρήσεις το ψευδές, σίγουρα κάποια στιγμή βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τις επιλογές σου. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πως το χρήμα είναι ανθρώπινο δημιούργημα, ενώ οι πόροι της γής απαιτούν εξαιρετικά πολύπλοκους συνδυασμούς, άγνωστους σε εμάς.
Εποχή κρίσης λοιπόν
Εάν λογαριάσουμε τον χαρακτηρισμό που έχει αποδοθεί από όλους τους ανθρώπους στην συγκεκριμένη εποχή, θα πρέπει να κατανοήσουμε τους λόγους που μας ώθησαν σ’ αυτό τον χαρακτηρισμό.
Εάν ονοματίζει την έλλειψη χρήματος, τότε σαφώς το μόνο που μας απομένει είναι η κατανόηση των παραμέτρων έλλειψής του και στην συνέχεια την εποικοδομητική αλλαγή των σημείων που απαιτούν αναβάθμιση του οικονομικού συστήματος.
Εάν βασίζεται στην μη αποδοχή της απαραίτητης αναβάθμισης του οικονομικού συστήματος, τότε οφείλουμε να διεισδύσουμε στους λόγους που μας ωθούν στην μη επέκταση του.
Σε εποχές κρίσης ο φόβος ξεπροβάλει μόνο όταν οι απαραίτητες πληροφορίες λείπουν. Καθώς λοιπόν η άγνοια βαδίζει χέρι – χέρι με τον φόβο, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πολύ σοβαρά, από ποιες πηγές θα αντλήσουμε τις πληροφορίες που θα μας προσφέρουν λύσεις ανόδου.
Το σωστότερο όλων είναι να προσδιορίσουμε το πολύτιμο.
Ο φόβος της αλλαγής αποτελεί την βάση που όλοι οφείλουμε να εστιάσουμε, ώστε να αποδώσουμε τα μέγιστα.
Γιατί, ποιόν ωφελεί να οδηγηθεί η ανθρωπότητα σε ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο ;
Αντιλαμβανόμενοι πως το χρήμα δεν είναι καλό ή κακό, αλλά ο τρόπος που το χειρίζεσαι, είναι η απάντηση.
Όταν όλοι βουτήξουμε το νού στη καρδιά θα καταφέρουμε να ανοίξουμε τις πύλες της αφθονίας.
Συνειδητοποιώντας πως οι καταστάσεις πείνα, φτώχεια, βία, εγκληματικότητα, αντανακλούν τον εσωτερικό μας κόσμο και εξακολουθούν να υπάρχουν γιατί οι δικοί μας λογισμοί εμμένουν να τεντώνουν τον άνθρωπο προκειμένου να διατηρήσουν το παρόν σύστημα αναλλοίωτο, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.
Αρθρογραφία: Λουκία Πλυτά*
BLOGS: Newsroom, Αρθρογραφία, Κοινωνία, Πολιτισμός, Εκπαίδευση, Πανελλαδικές
