Το ρήμα «διαφεύγω» είναι ένα από τα πολλά που διατηρείται αναλλοίωτο στη νέα ελληνική γλώσσα, όπως και αναρίθμητες άλλες λέξεις που μας κληροδότησε η αρχαία ελληνική γλώσσα. Το θέμα όμως είναι πώς συντάσσεται, όταν πρόκειται να δηλωθεί ως συμπλήρωμά του η λέξη «προσοχή».
Η φράση «διέφυγε της προσοχής…» πιστεύω ότι είναι κάτι περισσότερο από συνηθισμένη στην καθημερινότητά μας, τόσο στον προφορικό, όσο και στον γραπτό λόγο. Είναι όμως σωστή; Ένας γενικός κανόνας ορίζει ότι τα ρήματα στη δημοτική συντάσσονται – κυρίως – με αιτιατική. Λέμε για παράδειγμα: « το θέμα δεν επιδέχεται άλλη αναβολή… απολαμβάνει την προστασία … απεκδύεται τις ευθύνες του…».
Για να προσεγγίσουμε το ζήτημα κάπως πιο συγκεκριμένα. Το ρήμα «διαφεύγω» ως μεταβατικό δέχεται πάντα ως συμπλήρωμα αιτιατική, με τη σημασία ότι καταφέρνω να γλιτώσω από κάτι το κακό, π.χ. διαφεύγω τον κίνδυνο, την τιμωρία, τον θάνατο…
Ας δούμε και την πιο «επίσημη» άποψη των λεξικών.
ΛΚΝ, λήμμα διαφεύγω: β. για κτ. που περνά απαρατήρητο, που δε γίνεται αντιληπτό ή γνωστό: Όλα τα παρακολουθεί, τίποτε δεν του διαφεύγει. Πώς μου διέφυγε αυτό το γεγονός; Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι Διαφεύγει κτ. την προσοχή μου / (σε λόγια σύνταξη) διαφεύγει της προσοχής μου.
Παράλληλα, την ίδια ακριβώς σύνταξη – με αιτιατική – ακολουθεί και το ρήμα «διαλανθάνω», που έχει την ίδια περίπου σημασία. Για παράδειγμα «Το γεγονός αυτό διέλαθε την προσοχή των υπευθύνων (και όχι: διέλαθε της προσοχής…)».
Άρης Ιωαννίδης*
Φιλόλογος
Δείτε τις τελευταίες ειδήσεις στο Newsroom schooltime.gr – Βρείτε μας στο Google News
