«Ένα θερμό καλοκαίρι στο χώρο της φροντιστηριακής εκπαίδευσης»
Γράφει ο Άρης Ιωαννίδης
Μετά από μια ακόμη δύσκολη χρονιά έφτασε το καλοκαίρι που όλοι μας, καθηγητές, μαθητές, γονείς περιμέναμε εναγωνίως. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, με κοινή συνιστώσα την ξεκούραση. Ξεκούραση που για εμάς της φροντιστηριακής εκπαίδευσης θα έπαιρνε – όπως πάντα – παράταση, λόγω των θερινών μαθημάτων. Ετοιμασία προγράμματος, δημιουργία τμημάτων, νέα ύλη, νέες καταστάσεις… Και κάπου εκεί, εν μία νυκτί, η έλευση του ΦΠΑ για να ανεβάσει τις ήδη υψηλές θερμοκρασίες.
Το φροντιστήριο, λοιπόν, στην κατηγορία των ειδών πολυτελείας. Άντε τώρα να πεις τον πολύπαθο γονιό που σκέφτεται να αρχίσει για παράδειγμα το παιδάκι του Αγγλικά το Σεπτέμβριο, ότι το φροντιστήριο της γειτονιάς ανήκει στην κατηγορία των ειδών πολυτελείας. Και ότι πρέπει να επιβαρυνθεί το 23% της αύξησης. Ή ακόμη καλύτερα σ’ εκείνον τον γονιό που το παιδί του πρέπει σιγά σιγά να ετοιμάζεται για τις Πανελλήνιες, ότι η είσοδος στο Πανεπιστήμιο απέκτησε ένα ακόμη εισιτήριο ύψους 23%. Θα μου πείτε εδώ τα πάντα φορολογούνται, το φροντιστήριο θα τη γλίτωνε. Σωστό. Όμως στην ουσία δεν φορολογείται επιπλέον το φροντιστήριο, αλλά ο δύσμοιρος γονιός. Κι αν αποφασίσει το φροντιστήριο να φορολογηθεί επιπλέον το ίδιο, «απορροφώντας» το νέο φόρο, άσχημα τα μαντάντα για το ίδιο το φροντιστήριο.
Ίσως και να είναι το πρώτο καλοκαίρι εδώ και χρόνια που ο προγραμματισμός της νέας σχολικής χρονιάς έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Όλοι ανησυχούν για τα τεκταινόμενα στο χώρο της φορολογίας. Αύξηση συντελεστών, προκαταβολής φόρου, επιβολή ΦΠΑ κι έπεται συνέχεια. Το ελεύθερο – κυρίως – επάγγελμα δείχνει να είναι στο στόχαστρο όλων. Άλλωστε χρόνια τώρα έχουμε αποδείξει ότι σ’ αυτόν τον τομέα το ελληνικό μυαλό υπήρξε δαιμόνιο κι αρκετά εφευρετικό. Απλώς αναμένουμε τη συνέχεια. Τι νέα μορφή φόρου θα προκύψει στο μέλλον…
Νέα δίδακτρα λοιπόν. Και η γνώση στο ράφι ως προϊόν προς πώληση. Και μάλιστα είδος πολυτελείας. Τα απαραίτητα εφόδια που πρέπει να έχει το παιδί μας, μήπως και κάποια στιγμή «δραπετεύσει» από αυτή τη χώρα που είναι φυλακισμένο, είδος πολυτελείας. Και η πραγματική πολυτέλεια, το «μαύρο» ιδιαίτερο στο απυρόβλητο, όπως πάντα. Μάλλον προς τα εκεί πρέπει να στραφούμε όλοι μας. Να βάλουμε τα καλά μας και να παρέχουμε πραγματικά «πολυτελείς» γνώσεις, σπίτι μας, σπίτι των παιδιών ή και κάπου αλλού… Ασχέτως αν το μάθημα διεξάγεται στο καθιστικό, στο παιδικό δωμάτιο, στην κουζίνα… Εκεί ο ΦΠΑ δεν έχει μάλλον θέση. Μόνο στο χώρο του φροντιστηρίου, με νόμιμη άδεια, με πολλαπλά έξοδα που τροφοδοτούν ακατάπαυστα την κρατική μηχανή, με υπαλλήλους, με… Αδιανόητα πράγματα. Μόνο στην Ελλάδα μπορούν να συμβούν. Και το ξαναλέω, έπεται συνέχεια…
