«Μάικλ Τζόρνταν: ο απόλυτος θρύλος και το ξεκίνημά του (μέρος B’)»
Γράφει ο Αλέξανδρος Κουτούβελας
Ο χειμώνας του 1984 ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρων στο Σικάγο. Και όχι μόνο. Ο Τζόρνταν στην πρώτη του χρονιά στο NBA, απελευθερωμένος από τον Ντιν Σμιθ είχε 28.2 πόντους, 6.5 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ και 2.4 κλεψίματα ανά αγώνα. Το πόσο αγαπητός έγινε και το τι αίσθηση δημιούργησε ο Τζόρνταν από την πρώτη του χρονιά, φαίνεται από το γεγονός ότι ψηφίστηκε γιατην πεντάδα του all-stargameαπό τους φιλάθλους το 1984-85, ενώ το SportsIllustrated τον είχε εξώφυλλο μετά από μόλις ένα μήνα στη σεζόν! Η επιλογή του στο all-stargame έγινε η αιτία… για να μην παίξει ο Τόμας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Ο Τόμαςξεκίνησε το περίφημο freeze-outτου Τζόρνταν, πείθοντας τους συμπαίκτες του στην Ανατολή να μην του δίνουν πάσα! Αποτέλεσμα; Ο Τζόρνταν είχε 7 πόντους με 2/9 σουτ και είδε 6 παίκτες να παίρνουν περισσότερα σουτ από αυτόν. Ο Τόμας είχε εκνευριστεί με την προσοχή που τραβούσε πάνω του ο ρούκι, αλλάτο καψώνι αυτό το πλήρωσε πολύ πιο σκληρά απ’ όσο μπορούσε ποτέ να φανταστεί, όταν ο Τζόρνταν το 1992 είπε το περίφημο «ή εγώ ή ο Τόμας» για την DreamTeam, με αποτέλεσμα ο άσος των Πίστονς να μείνει εκτός εθνικής.
Η επόμενη σεζόν (1985-86) σημαδεύτηκε απόσοβαρό τραυματισμό, με τον Τζόρνταν να σπάει το αριστερό του πόδι μετά από μόλις 3 αγώνες. Αυτός ο τραυματισμός τον κράτησε εκτός για 64 ματς, αλλά πρόλαβε να γυρίσει στο τέλος της χρονιάς, με τους Μπουλς να καταφέρνουν να μπουν στα πλέι οφς. Έμελλε αυτή η κουτσουρεμένη χρονιά να σημάνει την πρώτη απόλυτηυπόκλισητου μπασκετικού κόσμου στο μεγαλείο του Τζόρνταν. Στον πρώτο γύρο των πλέι οφς, οι Μπουλς έπαιξαν με τους Σέλτικς, που «σκούπισαν» τη σειρά. Όμως, οι 63 πόντοι τουΤζόρνταν στο 132-131 των Σέλτικς (δύο παρατάσεις) παραμένουν ακόμη και σήμερα τορεκόρ πόντων στα πλέι οφς, ενώ οι 43.7 πόντοι που είχε μέσο όρο στη σειρά, είναι νούμερο εξωφρενικό. Η απαρχή της αυτοκρατορίας μπορούμε να πούμε ότι ήταν η σεζόν 1986-87. Ο Τζόρνταν είχε τον υψηλότερο μέσο όρο πόντων στην καριέρα του (37.1), πήρε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, με ακόμη 6 συνεχόμενες σεζόν να ακολουθούν στις οποίες επίσης πάνω από 20 πόντους μέσο όρο, έγινε ο 2ος παίκτης στην ιστορία (ο Τσάμπερλεν ο άλλος) που είχε πάνω από 3.000 πόντους σε μια χρονιά, έγινεο 1ος παίκτης στην ιστορίαπου τελείωσε σεζόν με περισσότερα από 200 κλεψίματα και 100 τάπες, σκόραρε 40+ πόντους σε 9 συνεχόμενα ματς και 23 συνεχόμενους σε ένα παιχνίδι, για να κάνει ρεκόρ NBA. Στο all-stargame κέρδισε τον πρώτο από τους δύο διαγωνισμούς καρφωμάτων που έχει πάρει. Όμως, η χρονιά τελείωσε και πάλι άδοξα, με αποκλεισμό από τους Σέλτικς. Τι έλειπε; Ένας… ινδιάνος. Ο Τζέρι Κράουζε έχει κάνει πολλά λάθη στην καριέρα του, τα περισσότερα στη μετά-Τζόρνταν εποχή των Μπουλς. Το γεγονός ότι εκείνο το καλοκαίρι δεν άκουσε τον Τζόρνταν που του ζητούσε τον Τζο Γουλφ στο ντραφτ του 1987, μάλλον ήταν η πιο επιτυχημένη του κίνηση. Ο Κράουζε έκλεισε τα αυτιά του κι επέλεξε τον Σκότι Πίπεν, σε συμφωνία με τους Σόνικς που πήραν τον Όλντεν Πόλινις σε αντάλλαγμα. Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία των ‘90s χωρίς ακόμη να το ξέρει κανείς. Ο Τζόρνταν συνέχιζε το βιολί του. Ήταν ξανά 1ος σκόρερ το 1987-88με 35.0 πόντους μέσο όρο και 53.5% εντός παιδιάς, κερδίζοντας και το 1ο του MVP, αλλά παίρνοντας και τον τίτλο του Καλύτερου Αμυντικού με 1.6 τάπες και 3.2 κλεψίματα ανά αγώνα και το MVP του all-stargame. Οι Μπουλς τελείωσαν για πρώτη φορά στη δική του εποχή με 50 νίκες (50-32) και απέκλεισαν τους Καβαλίερς με 3-2 στον πρώτο γύρο των πλέι οφς για να αποκλειστούν στη συνέχεια από τους Πίστονς του Τόμας. Το 1988-89 ήταν πιθανόταταη πιο πλήρης στατιστικάχρονιά του Τζόρνταν. Πρώτος σκόρερ με 32.5, 10ος στις ασίστμε 8.0 ανά αγώνα, αλλά και με 8.0 ριμπάουντκαι (3ος με) 2.9 κλεψίματα. Οι Μπουλς πέρασαν το εμπόδιο των Καβαλίερς στον πρώτο γύρο με 3-2 με το αξέχαστο «TheShot» στο τέλος του 5ου αγώνα από τον Μάικλ. Όμως, μετά τη Νέα Υόρκη, στους τελικούς δεν μπόρεσαν να περάσουν το εμπόδιο των Πίστονς, που επικράτησαν με 4-2. Οι Πίστονς αυτές τις χρονιές, εφάρμοσαν τους περίφημους «JordanRules»,το σύστημα του Τσακ Ντέιλι, με το οποίο έκαναν νταμπλ και τριπλ τιμ κάθε φορά που ο Τζόρνταν έπιανε την μπάλα
Το καλοκαίρι του 1989,οι Μπουλς απέλυσαν τον Νταγκ Κόλινς και προσέλαβαν τον Φιλ Τζάκσον, ο οποίος εισήγαγε την περίφημη «τριγωνική επίθεση», ένα πολύπλοκο σύστημα από πάσες και «κοψίματα» που έδινε ευκαιρία και στους 5 παίκτες να σκοράρουν, και το οποίο είχε δημιουργήσει ουσιαστικά ο Τεξ Ουίντερβοηθός προπονητή στους Μπουλς από το 1985.
Περάσαμε το καλοκαίρι του 1990 όταν οι Μπουλς αποκλείστηκαν για 3η συνεχόμενη χρονιά από τους Πίστονς και οι φωνές κριτικής προς τον Τζόρνταν πλήθυναν. Βέβαια, όσοι έσπευσαν να το κάνουν, απλώς κατάπιαν τη γλώσσα τους στη συνέχεια, καθώς σε όλη τη δεκαετία του 1990, κάθε φορά που ο Τζόρνταν πατούσε παρκέ NBA από την αρχή της περιόδου, στο τέλος έφευγε με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο χέρι. Η αρχή έγινε το1990-91 όταντο Σικάγο έκανε το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του με 61-21 και πήρε για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια την πρώτη θέση στην περιφέρειά του. Ο Τζόρνταν ήταν MVP κανονικής περιόδουμε 31.5 πόντους, 6.0 ριμπάουντ και 5.5 ασίστ με 54% εντός παιδιάς, ενώ ο Πίπεν πλέον ήταν all-star. Οι δύο πρώτοι γύροι των πλέι οφς είχαν ως θύματα τους Νικς και τους Σίξερς, ενώ στον τελικό Ανατολής περίμεναν οι Πίστονς. Εκεί οι Μπουλς έκαναν επίδειξη δύναμης, διαλύοντάς τους με 4-0, με τον Τόμας να οδηγεί την ομάδα του εκτός παρκέ λίγα δευτερόλεπτα πριν (!)τη λήξη του 4ου ματς και τους περισσότερους Πίστονς να μην χαιρετούν τους αντιπάλους τους. Οι Πίστονς εφάρμοσαν ξανά τους περίφημους «JordanRules», αλλά αυτή τη φορά ο Τζόρνταν… πάσαρε σαν τρελός. Το ρεκόρ των Μπουλς πριν τους τελικούς ήταν 15-2 και ούτε τα τελευταία απομεινάρια του «Showtime» των Λέικερς μπόρεσαν να τους σταματήσουν. Οι Μπουλς κέρδισαν με 4-1, ο Τζόρνταν ήταν για πρώτη (από τις 6 συνολικά) φοράMVP των τελικών του NBA, με 31.1 πόντους, 6.4 ριμπάουντ και 8.4 ασίστ στα πλέι οφς και τα εξωφρενικά 31.2 πόντους, 11.4 ασίστ, 6.6 ριμπάουντ, 2.8 κλεψίματα, 1.4 τάπες με 56% στους τελικούς! Το 1991-92δεν ήταν διαφορετικό. Οι Μπουλς έφτασαν στο 67-15, καλυτερεύοντας το ρεκόρ τους. Ο Τζόρνταν είχε 30.1 πόντους, 6.4 ριμπάουντ και 6.1 ασίστ με 52% εντός παιδιάς και πήρε το δεύτερο συνεχόμενο MVP κανονικής περιόδου (3ο συνολικά). Η κόντρα με τους Νικς στα πλέι οφς έχει μείνει στην ιστορία, με τους Μπουλς να προκρίνονται με 4-3. Μετά ακολούθησαν οι Καβαλίερς με 4-2 και στον τελικό οι Μπλέιζερς υποτάχτηκαν με 4-2. Στο 6ο παιχνίδι οι Μπλέιζερς προηγήθηκαν με 79-64, αλλά ακολούθησε ένα 33-14 των Μπουλς μέχρι το τελικό 97-93 και τον τίτλο. Η επόμενη χρονιά ήταν εξίσου θεαματική. Μπορεί ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ να του πήρε το MVP της κανονικής περιόδου, αλλά τον τελευταίο λόγο είχε ξανά ο Τζόρνταν. Οι τελικοί του 1993 ήταν καταπληκτικοί καιρίθηκαν στο 4-2 με το σουτ ου Τζον Πάξον και την τάπα του Χόρας Γκραντ για το 98-97. Όμως, στην ουσία, κρίθηκαν στο μεγαλείο του Τζόρνταν. Με ρεκόρ τελικής σειράς 6 αγώνων τους 41.0 πόντους μέσο όρο, οΤζόρνταν ήταν ασταμάτητος. Έγινεο 1ος στην ιστορία που κέρδισε 3 συνεχόμενα MVP τελικών, ενώ είχε και 6.7 ριμπάουντ κι 6.0 ασίστ μέσο όρο στα πλέι οφς με 35.1 πόντους ανά αγώνα.
Όμως, μετά από 3 συνεχόμενους τίτλους, μετά από 3 συνεχόμενα MVP τελικών, 7 συνεχόμενους τίτλους πρώτου σκόρερ, απίστευτη λάμψη και νίκες, ο Τζόρνταν έδειχνε κουρασμένος και χωρίς κίνητρο. Η έλλειψη κινήτρου τον «κυνήγησε» πολλές φορές στην καριέρα του, όπως και ο ίδιος έχει δηλώσει. Τότε ξέσπασε και το σκάνδαλο με το πρόβλημα που είχε με τον τζόγοκαι απίστευτα περιστατικά, όπως το γεγονός ότι τζόγαρε στο Ατλάντικ Σίτι το βράδυ πριν από αγώνα πλέι οφ με τους Νικς ή ότι έχασε 1.25 εκατομμύρια δολάρια σε ένα παιχνίδι… γκολφ! Τα πράγματα χειροτέρεψαν περισσότερο με τη δολοφονία του πατέρα του, Τζέιμς Τζόρνταν στις 23 Ιουλίου του 1993 από δύο εφήβους, που τον έκλεψαν. Ένας εκ των δύο δραστών (Ντάνιελ Γκριν, Λάρι Μάρτιν Ντέμερι), αφού συνελήφθησαν και πριν καταδικαστούν σε ισόβια φυλάκιση είχε, μάλιστα, πει την… απίστευτης βλακείας ατάκα: «αν ήξερα ότι ήταν ο μπαμπάς του Τζόρνταν, δεν θα τον σκότωνα» για να φανεί και πάλι το μέγεθος του αστέρα. Ο Τζόρνταν ήταν δεμένος με τον πατέρα του (μάλιστα το χαρακτηριστικό του να βγάζει τη γλώσσα του όταν έκανε ντράιβ το πήρε όπως έχει πει από τον πατέρα του, που το έκανε όταν ήταν απορροφημένος στη δουλειά) και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το πλήγμα εύκολα.
Στις 6 Οκτωβρίου του 1993, λίγο πριν κλείσει τα 30 του χρόνια, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το μπάσκετ, λέγοντας ότι δεν έχει κίνητρο, αλλά ούτε και διάθεση πια για να παίξει μετά τον θάνατο του πατέρα του.
