«Ξηρά τροφή vs Junk Food»
Γράφει ο Θανάσης Πάνου
Προσπαθώ εδώ και λίγο καιρό – για άλλη μια φορά – να μάθω τη λύκαινά μου να τρώει ξηρά τροφή. Αυτά τα άνοστα βοτσαλάκια δηλαδή, πού κάνουν καλό στην υγεία ως πλήρης τροφή με τις απαραίτητες βιταμίνες.
Όταν όμως με ψευτοχαμόγελα και ψευτοχαρές τα σερβίρω ως σπέσιαλ ορεκτικό με κοιτάζει με απορία και μετά επιδεικτικά κατευθύνεται προς το ψυγείο. Κάθεται και το κοιτάζει καρτερικά, με τη ματιά της να διαπερνά την πόρτα του και να εστιάζεται στο τρίτο ράφι, όπου γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχει το αγαπημένο της νόστιμο φαγητό.
Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που ως καλός αρχηγός της αγέλης προσπαθώ να τη μάθω στην υγιεινή διατροφή. Μάταια όμως. Προτιμά να μείνει νηστική παρά να ενδώσει στο υγιεινό και άνοστο πιάτο. Τρίτη μέρα σήμερα και η κόντρα μας συνεχίζεται με εμένα να επιμένω στη ξηρά τροφή και την Εψι να επιμένει να κοιτάζει το ψυγείο.
Το βράδυ αυτή η κόντρα, πήρε την εκδίκησή της. Στο όνειρό μου ενώ κάναμε την βόλτα μας ξέφυγε για πρώτη φορά από κοντά μου και όρμησε σε ένα φρεσκοψημένο κοτόπουλο που διέσχιζε τον δρόμο. Όσο άσχετο και αν είναι αυτό, δηλαδή ένα ψητό κοτόπουλο σε κεντρικό σημείο της πόλης να διασχίζει τον δρόμο, στα όνειρα – γίνεται, όπως και τόσα παράλογα που γεννάνε όλοι οι εφιάλτες. Έντρομος την άρπαξα γρήγορα και εξαφανιστήκαμε τρέχοντας, γιατί η ποινή για την δολοφονία κοτόπουλου σε αυτή την πόλη είναι θάνατος.
Μετά από αυτό το όνειρο υποχώρησα ηττημένος και το πρωί σέρβιρα και μάλιστα ενισχυμένο το αγαπημένο της μενού.
Το ηθικό δίδαγμα είναι πως η ξηρά τροφή είναι το αντίστοιχο υγιεινό άνοστο φαγητό που μας προτείνουν οι διατροφολόγοι και οι γιατροί. Εδώ όμως ελλοχεύει και το ύπουλο πρόβλημα. Όλα τα γευστικά τρόφιμα και γλυκά με όπλο τους την ακαταμάχητη γεύση χαρακτηρίζονται ως ανθυγιεινά και επικίνδυνα και μας στοιχειώνουν καθημερινά,με αρχηγούς αυτά που χαρακτηρίζονται ως «φαί για πέταμα» (junkfood).Έτσι η τροφική ανασφάλεια που μας έχει κυριεύσει, συνδέεται άμεσα με τις πιο γνωστές αρρώστιες που ταλαιπωρούν το δυτικό πολιτισμό – αναφέρουν οι ειδικοί – όπως ο καρκίνος του μαστού και εντέρου, ο διαβήτης και διάφορες καρδιοπάθειες.
Η κοινωνία μας όμως – όλοι το βλέπουμε – έχει McDonald-οποιηθεί και τα ταχυφαγία έχουν την κύρια δύναμη της παγκόσμιας σίτισης. Το πρόβλημα είναι τόσο ύπουλο και γινόμαστε υποχείρια αδαή και σας αναφέρω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Σε μια διαδήλωση ευαισθητοποίησης για την οικολογική καταστροφή συνειδητοποίησα ότι οι περισσότεροι δίπλα μου ενώ εξέφραζαν την οργή τους ταυτόχρονα μάσαγαν Hambourger!
Αυτό είναι μια αντίφαση.
Για παράδειγμα, ο κύκλος της ζωής για ένα κοτόπουλο, (προορισμού για κατανάλωση σε ταχυφαγεία) έχει περίπου ως εξής: συνωστισμός σε εκτροφεία, τροφή φουσκωμένη με αντιβιοτικά, ανωμαλίες διάπλασης στα πόδια των πουλερικών (από το αφύσικα υπερβολικό βάρος) θάλαμοι αερίων για αυτά που «απορρίπτονται» και τέλος με θάνατο δια αποκεφαλισμού, για όσα φυσικά καταφέρουν και επιβιώσουν τις απαιτούμενες 6-7 βδομάδες. Στην Αγγλία σφαγιάζονται ετησίως για τροφή, περίπου 800 εκατομμύρια ζώα, χωρίς βέβαια να έχουν καμία απολύτως επιλογή.
Αναφέρομαι και στον τομέα των ανθρωπίνων σχέσεων οι οποίες ελαχιστοποιούνται και η αποξένωση και η ατομικότητα επιβάλλονται των προσωπικών επαφών.
Μασάει κάποιος γρήγορα το ένα και το άλλο snack ή πίτσα, μέσα σε ένα δυνατό φωτισμό, έντονα χρώματα, καθόλου άνετες καρέκλες και τελικά κάνει αυτό που η εταιρία θέλει: Να φάει γρήγορα και να «πάρει δρόμο»! Ο πελάτης δηλαδή οδηγείται στην εκτέλεση ορισμένων εργασιών και μάλιστα αμισθί. Οι στοιβαγμένοι στην ουρά καταναλωτές υποκαθιστούν τον σερβιτόρο που θα έπρεπε να υπάρχει για τις παραγγελίες. Αυτό θεωρείται φυσικό, κυρίως στο νέο καταναλωτή που συνηθίζει από την εφηβική ηλικία να είναι ένα γρανάζι στην παραγωγική διαδικασία.
Αυτό που με νευριάζει όμως περισσότερο και με κάνει να βλέπω με συμπάθεια την ξηρά τροφή είναι ότι η βιομηχανία των hamburger ξοδεύει ύπουλα, τεράστια χρηματικά ποσά για να προσηλυτίσει νεαρές ηλικίες σε έναν ανθυγιεινό τρόπο ζωής και να κατακτήσει ένα μεγάλο μερίδιο του μυαλού και της σκέψης των παιδιών.
Είναι ό,τι πιο ανησυχητικό μπορώ να φανταστώ.
Άσχετα όμως με την διατροφή που επιλέγουμε και είμαστε ως ενήλικες υπεύθυνοι, το βασικότερο από όλα είναι πώς θα υιοθετήσουμε, τρόπους αντίδρασης και πώς θα βάλλουμε φραγμό στην εισβολή και επέλαση των εταιρειών, τύπου Mc στη ζωή και στο μυαλό μας…
