«Ιστορίες από τον Ηρόδοτο: όταν οι μικροί αντιμετωπίζουν την υπερδύναμη με χιούμορ και ειρωνεία»
Γράφει η Γιώτα Ιωακειμίδου
Σε κάθε εποχή η υπερδύναμη θέλει να επιδεικνύει τη δύναμη της και να την επιβάλλει στους αδύναμους. Μετά τους περσικούς πολέμους η Αθήνα είναι πια μια υπερδύναμη και σαν τέτοια θέλει να επιβληθεί στη μικρή Άνδρο. Οι Αθηναίοι άρχισαν να διαμορφώνουν ήδη μια ηγεμονική νοοτροπία και ήθελαν να περάσουν το μήνυμα αυτό σε κάθε κατεύθυνση. Το σύνηθες είναι οι μικροί και αδύναμοι να υποκύπτουν στη μοίρα τους χωρίς καμιά αντίδραση. Εξαίρεση στον κανόνα αποτελούν οι κάτοικοι της Άνδρου που αντιμετώπισαν την υπερδύναμη και τον επεκτατισμό της πανίσχυρης πια Αθήνας με χιούμορ και ειρωνεία θα έλεγα. Βέβαια, οι κάτοικοι της Άνδρου ήταν από αυτούς που είχαν προσφέρει πλοία στους Πέρσες, αναγκάστηκαν όμως να το κάνουν.
Οι Αθηναίοι θέλοντας να μαζέψουν χρήματα, άρχισαν να «πουλάνε προστασία» σε ελληνικές πόλεις, όπως η Άνδρος. Οι Άνδριοι αρνήθηκαν να υποκύψουν στον εκβιασμό και τότε ο Θεμιστοκλής τους είπε ότι θα έρθει έχοντας μαζί του δυο θεούς, την Πειθώ και την Ανάγκη, έτσι, θέλοντας και μη, θα υποκύψουν στην Ανάγκη, εξάλλου είναι γνωστό ότι «ανάγκα και θεοί πείθονται». Οι Άνδριοι όμως δεν πείστηκαν και απάντησαν ότι η Αθήνα είναι πλούσια και ευτυχισμένη πολιτεία και την κατοικούν χρήσιμοι θεοί, ενώ οι ίδιοι έχουν πολύ φτωχή γη και κατοικούν άχρηστες θεές, οι οποίες δεν φεύγουν ποτέ από το νησί τους, η Πενία και η Αμηχανία. Οι «τσαμπουκάδες» των φτωχών όμως πληρώνονται πάντα, έτσι πολιορκήθηκαν από τους Αθηναίους και πλήρωσαν τα επίχειρα της άρνησης να συμμορφωθούν στην υπερδύναμη.
Οι σχέσεις με την Αθήνα αποκαταστάθηκαν και τους ακολούθησαν το 415-413 στην εκστρατεία στη Σικελία. Αμέσως μετά το 409 π.χ. αλλάζει στρατόπεδο και προσχωρεί στη Σπάρτη. Αργότερα επιστρέφει οριστικά πια στην αθηναϊκή συμμαχία το 376 π.Χ., εποχή κατά την οποία όμως τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα ρυθμίζουν οι Πέρσες με τα χρήματα που διοχετεύουν στους Έλληνες.
