«Η μαγεία του να είσαι κομπλεξικός και μαριονέτα»
Γράφει ο Άρης Ιωαννίδης
(Το κείμενο αυτό συντάχθηκε με αφορμή τα κακόβουλα σχόλια κάποιων «συναδέλφων» στο άρθρο μου «Γιατί κύριε να μαθαίνουμε Αρχαία Ελληνικά;»)
Από μικρός πάντα μου άρεσε να διαβάζω άρθρα ποικίλης θεματογραφίας και μάλιστα θαύμαζα πολλούς αρθρογράφους για τον πηγαίο τρόπο έκφρασης των ιδεών τους. Ποικίλες απόψεις, αλληλοσυγκρουόμενες πολλές φορές, με αρνητικά σχόλια ενίοτε, στο πλαίσιο πάντα της λογικής, του σεβασμού και του μέτρου. Ποτέ δε διέκρινα μια ιδιαίτερη τάση φορμαλισμού των άρθρων πέρα βέβαια από τα τυπικά χαρακτηριστικά του.
Αποφάσισα, λοιπόν, κι εγώ κάποια στιγμή να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου στο χώρο και κάποια στιγμή κατάλαβα ότι μάλλον έπρεπε να δοκιμάσω τα όρια και τις αντοχές μου. Σιγά – σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο χώρος δεν ήταν και τόσο ευπρόσιτος και φιλόξενος.
Το μόνο που ήθελα ήταν να παρουσιάσω τις απόψεις μου πάνω σε θέματα της επικαιρότητας και μη. Πού να φανταστώ ότι υπάρχουν «άνθρωποι», οι οποίοι αναλώνουν το λίγο ελεύθερο χρόνο τους, ασχολούμενοι επικριτικά και καυστικά με την πνευματική δουλειά άλλων. «Άνθρωποι» που λίγο διαφέρουν από τους παρουσιαστές μεσημεριανών εκπομπών που κατακλύζουν τις οθόνες μας. «΄Ανθρωποι» που μόλις και μετά βίας τιμούν το γεγονός ότι ανήκουν στο ανθρώπινο είδος . «΄Ανθρωποι» που σεβόμουν κι εκτιμούσα το έργο τους μέχρι πρότινος, αλλά αποδείχτηκαν τόσο μικροί… Κι ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί γιατί ξαφνικά μεγαλώνουμε μπροστά τους… Όλοι πιστεύω θα έχετε συναντήσει τέτοιες περιπτώσεις στη ζωή σας.
«Το κείμενο δεν έχει αρχή και τέλος… δε χρησιμοποιούνται σωστά τα εισαγωγικά… είναι υποκριτής… το κάνει μόνο για διαφήμιση… πουλάει το προϊόν του… κ.ά…». Μερικά από τα σχόλια που δέχθηκα από κάποιους «ειδήμονες». Κρυμμένοι πίσω από το πληκτρολόγιό τους μάλλον στερούνται σοβαρών ενδιαφερόντων και προσπαθούν να ρίξουν λάσπη όπου βρουν…
Σε καμία περίπτωση δε γράφω τα άρθρα μου για να βαθμολογηθώ. Τη στιγμή εκείνη που θέλω να εκφράσω αυτό που πιστεύω και θαυμάζω (π.χ. την ελληνική γλώσσα) κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν το κείμενο, αλιεύοντας λάθη, ασάφειες, ανακρίβειες… Πραγματικά τις τελευταίες μέρες ένιωσα μαθητής που καλείται να εξεταστεί ενώπιον βαθμολογητών – ιεροδικαστών. Μήπως έτσι όμως λειτουργούν οι ίδιοι αυτοί «άνθρωποι» όταν καλούνται να βαθμολογήσουν τον κόπο και τα όνειρα χιλιάδων υποψηφίων, αλιεύοντας και το παραμικρό λάθος για να μειώσουν το γραπτό; Πραγματικά κακόμοιροι με όλη τη σημασία της λέξης… Κρυμμένοι ίσως και πίσω από το λάβαρο μιας παράταξης επικρίνουν και στηλιτεύουν καθετί που αντίκειται στην ιδεολογία τους. Απλά μαριονέτες, αξιολύπητοι… Εγώ πάντως δε θα παίξω το παιχνίδι τους και ποτέ δε θα χρωματίσω κανένα κείμενό μου, γιατί πολύ απλά τα κόμματα με αφήνουν αδιάφορο.
Ίσως ενοχλεί το γεγονός ότι ανήκω στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Μα δεν είμαι εγώ αυτός που απαξιώνει το ρόλο πολλών εξ αυτών στα σχολεία. Σε πολλά άρθρα μου έχω αναφερθεί στις φιλότιμες προσπάθειες πολλών εκπαιδευτικών που κάτω από αντίξοες συνθήκες δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό στους μαθητές τους. Και οι τελευταίοι το γνωρίζουν και το εκτιμούν. Έχω πολλούς τέτοιους ανθρώπους (χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά γιατί είναι πραγματικά άνθρωποι) φίλους και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Επέλεξα τον ιδιωτικό χώρο γιατί το πρότυπο μου προέρχεται από αυτόν. Επειδή μάλιστα δεν ήθελα να γνωρίσω αυτήν την απαξίωση που κάποιοι αντιμετωπίζουν καθημερινά στις αίθουσες. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς απειλείται το σχολείο από τα φροντιστήρια και γιατί αυτός ο πόλεμος… Στο φροντιστήριό μού έχω αρκετά παιδιά άπορα, από άνεργους γονείς που τους παρέχω δωρεάν τις υπηρεσίες μου. Παρέχω διαδικτυακά ελεύθερα τις σημειώσεις μου. Δε γνωρίζω πολλούς από τους θεματοφύλακες του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που μας επικρίνουν, να κάνουν κάτι παρόμοιο. Αντίθετα, έναντι γενναίας αμοιβής ξεπληρώνουν τον ανθρωπισμό τους τα απογεύματα στα σπίτια «καλών» συνήθως μαθητών τους, που επιλέγουν οι ίδιοι να «βοηθήσουν». Αυτό είναι υποκρισία…
Θα ήθελα να με συγχωρήσετε για τυχόν παράλειψη κάποιου κόμματος, κακή χρήση εισαγωγικών… Η γλώσσα μας είναι αστείρευτη, αληθινή, ζωντανή και πάντα μέσα από αυτήν θα μαθαίνουμε. Συγγνώμη που κάποιοι «κομπλεξικοί» την υποβαθμίζουν. Πραγματικά ζητώ συγγνώμη εκ μέρους τους – καθώς μάλιστα κάποιοι ανήκουν στο χώρο μας – γιατί πιστεύω ότι ποτέ δε θα έχουν το θάρρος να το κάνουν. Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε συγκεκριμένους «ανθρώπους» και δεν αφήνω κανένα υπονοούμενο ούτε και πρόθεσή μου είναι να γενικεύσω. Θα μπορούσα να αναφερθώ ονομαστικά, αλλά δε θα πέσω στο επίπεδό τους. Ίσως ακολουθήσω άλλη οδό, πιο νόμιμη.
Κλείνοντας θα ήθελα να απαντήσω σε κάποιον ότι το αντικείμενο αυτό το σπούδασα τέσσερα χρόνια στη σχολή μου – όσο έπρεπε δηλαδή – και δυστυχώς έχω την ίδια ειδικότητα με τον ίδιο. Απλώς διερωτώμαι: έχει σπουδάσει την τέχνη του να είσαι άνθρωπος ή εξαντλεί την ανθρωπιά του μέσα από «378 λέξεις για… 565 λέξεις για… 635 λέξεις για…» ;
«Ουδείς εκών κακός», έλεγε ο Σωκράτης. Ας τους αφήσουμε λοιπόν στην άγνοιά τους και την κακία τους …
Εκφράζουμε τη λύπη μας – και αισθανόμαστε συνυπεύθυνοι – για την απρέπεια που έγινε σε βάρος του κυρίου Ιωαννίδη από έναν – μέχρι πρότινος – συνεργάτη που μάλλον επέλεξε κάπως «άκομψα» να λύσει τη συνεργασία του μαζί μας. *Την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου, το άρθρο του κ. Άρη Ιωαννίδη «Γιατί κύριε να μαθαίνουμε Αρχαία Ελληνικά;» συνοδεία προσβλητικού σχολίου (πόσα χρόνια πρέπει να σπουδάζει κάποιος και ποιο γνωστικό αντικείμενο για να γράψει ένα τέτοιο κείμενο;) κοινοποιήθηκε από συνεργάτη (!) της ιστοσελίδας μας στην ομάδα του δικτυακού τόπου facebook, ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η κοινοποίηση σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως με τα περισσότερα σχόλια να είναι κόσμια και «επί του θέματος». Υπήρξε όμως και μια απρόσμενη προσωπική επίθεση κατά του κυρίου Ιωαννίδη που αδυνατούμε να κατανοήσουμε και πλέον λαμβάνουμε σοβαρά το ενδεχόμενο να μην είναι αυτός ο πραγματικός στόχος. Αφήνουμε το θέμα προς το παρόν εδώ, αλλά περιμένουμε απ’ τους διαχειριστές της αξιόλογης ομάδας να πράξουν το σωστό, υπερασπιζόμενοι την προσωπικότητα, την τιμή και την αξιοπρέπεια του κάθε Ιωαννίδη, του κάθε ανθρώπου, όπως υπερασπίζονται και το δικαίωμα των μελών τους να εκφράζονται ελεύθερα.
Νέα ενημέρωση:
Δυστυχώς για κάποιους, τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν…
Σήμερα, οι διαχειριστές της ομάδας ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ κρατούν μπλοκαρισμένο τον λογαριασμό μας στο fb (Georgeskath) ώστε να μη μπορούμε να σχολιάσουμε την ανάρτηση που μας αφορά.
Όσο δεν διαγράφουν την ανάρτηση που τελικά όπως φαίνεται είχε στόχο να πλήξει την αξιοπιστία της ιστοσελίδας schooltime.gr, θα δημιουργούν περισσότερα ερωτηματικά. Τους ενημερώνουμε δε, ότι μ’ αυτή την περίεργη ασυλία που προσφέρουν στον πρώην συνεργάτη μας, περισσότερο τον ενοχοποιούν παρά τον προστατεύουν.
Και για να χαλαρώσουμε λίγο… με κάτι άσχετο!
Ένα μικρό δώρο στον κύριο Ιωαννίδη από τη σύνταξη του schooltime.gr
Ας μείνει με τα φροντιστήριά του, οι καιροί είναι δύσκολοι
Ο κόσμος λέει ναι σε όλα και ψάχνει ιδιαίτερα μέσω skype!!!
(Βέβαια, όπου συναντήσει την ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ προσπαθεί να την πατάξει…)
Φανταστείτε, λέμε τώρα, η παρακάτω αγγελία να ανήκει σε κάποιον εμπλεκόμενο (που έχει και πολύ στενή σχέση με την ομάδα), από αυτούς που κατηγόρησαν τον κ. Ιωαννίδη για τα φροντιστήριά του και τη μάνα που πλερώνει. Θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος!!!
