«Τὰ πάντα ῥεῖ»
Γράφει ο Δημήτρης Βατίστας
Ποια μάνα δεν θα ενδιαφερόταν να ψάξει να βρει το παιδί της, την κόρη της, που έχει χάσει; Αυτό το μητρικό ένστικτο ακολούθησε και η θεά Δήμητρα, η θεά της γεωργίας και της καρποφορίας. Ξεκίνησε το ταξίδι της για να βρει την κόρη της, Περσεφόνη, η οποία, ενώ μάζευε λουλούδια σε ένα απέραντο λιβάδι, άνοιξε η γη και την άρπαξε ο Άδης, ο θεός του κάτω Κόσμου εξαιτίας της ομορφιάς της.
Η θεά, επειδή ήταν αδύνατο να τη βρει, παρακάλεσε τον Ήλιο να της πει πού βρίσκεται, αφού είναι παντεπόπτης. Απ’ αυτόν έμαθε, όπως όλοι ξέρουμε, πως ο Δίας την έδωσε στον Άδη για γυναίκα του.
Έτσι, λοιπόν, η θεά Δήμητρα, εξαιτίας της θλίψης της, δεν άφηνε τη γη να ανθίσει και να καρποφορήσει. Επειδή όμως ο σύζυγός της, ο Δίας, δεν ήθελε να εξαφανίσει τη ζωή από τη γη, ζήτησε από τον Άδη να αφήνει την Περσεφόνη να ανεβαίνει για έξι μήνες στην μάνα της, στον πάνω Κόσμο και τους υπόλοιπους έξι να είναι κάτω μαζί του.
Όταν, λοιπόν, η Περσεφόνη ήταν με την μάνα της, τα δέντρα και τα φυτά παρήγαγαν τα αγαθά τους, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο η Δήμητρα λυπημένη και θλιμμένη άφηνε τη γη άκαρπη. Κάπως έτσι θέλησαν οι αρχαίοι προγονοί μας να ερμηνεύσουν τον κύκλο των εποχών.
Δευτερόλεπτα, λεπτά, ημέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, αιώνες είναι μερικές υποδιαιρέσεις του χρόνου. Κάθε στιγμή είναι σημαντική για τον άνθρωπο που χαίρεται και μαθαίνει από τη ζωή. Ο χρόνος είναι αέναος, δε σταματά ποτέ και μαζί του επιφέρει αλλαγές που μπορούμε να τις ονομάσουμε κυκλικές. Κάθε εποχή είναι τόσο σημαντική για όλους εμάς, ακόμα και για τη χλωρίδα και την πανίδα της γης. Μιλάμε για μια κυκλική πορεία, όπου η μία εποχή διαδέχεται ομαλά την άλλη χωρίς να αντιλαμβάνεσαι πώς γίνεται αυτή η μετάβαση. Ένας κύκλος τόσο προοδευτικός και αναζωογονητικός που σε παρασύρει να ενδώσεις στις διαθέσεις του.
Ο χειμώνας, αρχικά, ένας μήνας που τα πάντα σχεδόν αναπαύονται, έχουν πέσει σε λήθαργο, όπως τα φίδια και άλλα πολλά ζώα που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη. Η γη δεν καρποφορεί και δεν παράγει προϊόντα, αλλά «κοιμάται» για να αποδώσει καρπούς και να «ωοτοκήσει» αργότερα. Ακολουθεί η άνοιξη, όπου τα πάντα πάνω στη γη αρχίζουν και ξυπνούν και ξεκινά η πορεία για την καρποφορία. Τα λουλούδια βγαίνουν μέσα από το βρεγμένο και καλά ποτισμένο από τις πολλές βροχές χώμα. Αρχίζουν και παίρνουν την πρώτη τους αναπνοή, όπως το μωρό που θα βγει από την θαλπωρή και προστασία της μήτρας. Κάπως έτσι ξεκινάει κάθε κύκλος, όπου ο καθένας ξεχωριστά έχει τη διάρκειά του
Ακολουθεί το καλοκαίρι, όπου ο ήλιος έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο εδώ. Είναι αυτός που επιφέρει σχεδόν τα πάντα, καλά και κακά, ηλιακό φως για φωτοσύνθεση, ενεργοποίηση της μελανίνης στο δέρμα, καθώς όμως πυρκαγιές και εγκαύματα αντίστοιχα. Η θάλασσα έχει ζεστάνει και είναι έτοιμη να υποδεχθεί λουόμενους σε κάθε ακτή της και η γη είναι σε θέση να αποδώσει τα μέγιστα και να αποφέρει τους καρπούς της, γιατί ακολουθεί το φθινόπωρο και η φθίνουσα πορεία αυτής της κυκλικής δομής. Η γη έχει πια ολοκληρώσει τον κύκλο της και είναι έτοιμη να αναπαυθεί, ώστε να μπορέσει να παραγάγει ξανά. Έτσι και ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει, ώσπου φθάνει στα γεράματα και ολοκληρώνει και αυτός τον κύκλο του πάνω στη γη.
