13 Χρόνια χωρίς τον Στέλιο Καζαντζίδη13 Χρόνια χωρίς τον Στέλιο Καζαντζίδη

Ανήμερα του «Σταυρού», πριν από 13 χρόνια – στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 άφησε την τελευταία του πνοή στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών ένας  από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, ο Στέλιος Καζαντζίδης.

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1931 στη Νέα Ιωνία. Μητέρα του ήταν η Γεσθημανή (Χατζίδαινα). Ο πατέρας του Χαράλαμπος, χτίστης στο επάγγελμα ήταν στα χρόνια της κατοχής ενεργός στην Εθνική Αντίσταση, οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΛΑΣ και δούλεψε για την Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ). Στα χρόνια του εμφυλίου δολοφονήθηκε από παρακρατικούς αντικομουνιστές. Ο έφηβος Καζαντζίδης αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές για να βγάλει το μεροκάματο. Δουλεύει σε εργοστάσια, υφαντουργεία, πουλάει τσιγάρα και κρύο νερό σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας. Άσχημη εμπειρία για τον Καζαντζίδη η στρατιωτική του θητεία στο Διόνυσο Αττικής. Κατά τη στρατιωτική του θητεία ορίστηκε υπεύθυνος σε τάγμα μουλαράδων και εκεί μια κλωτσιά στα γεννητικά του όργανα, του στέρησε την πατρότητα.

Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε τη φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς, του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε οΣτέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.

Στα 1952, ο Καζαντζίδης κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο του με ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα. Το τραγούδι αυτό έφερε τον τίτλο “Για μπάνιο πάω”. Ήταν ένα τραγούδι γραμμένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ο δίσκος δεν πούλησε γιατί μιμήθηκε τη φωνή του Πρόδρομου Τσαουσάκη και η καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη θα έσβηνε πριν καλά καλά αρχίσει. Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του Καζαντζίδη ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του Οι βαλίτσες γίνεται μεγάλη επιτυχία και το φαινόμενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.

Τον Οκτώβρη του 1965, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και ο Μανώλης Αγγελόπουλος προετοιμάζουν συναυλίες, που τελικά δε θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγους μήνες αργότερα ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα. Αιτία είναι η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνο στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών. Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «…αποτελεί την πιο δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας…».

Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου φτάνουν στη Γερμανία για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι ομογενείς είναι συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: “Νικήστε, νικήστε”.

Είχε προηγηθεί στα 1959 δικαστική διαμάχη του Καζαντζίδη με την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA, με αφορμή τις μεγάλου μεγέθους, πωλήσεις του τραγουδιού “Μαντουμπάλα” πωλήσεις ρεκόρ, που την εποχή εκείνη άγγιξαν τις 100.000. Στην άλλη όψη του ίδιου δίσκου περιλαμβάνεται το “Δυο πόρτες έχει η ζωή”, σε μουσική του ίδιου του Καζαντζίδη και στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Παρά τις χωρίς προηγούμενο πωλήσεις και τη στιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το συγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιος ο τραγουδιστής πήρε λιγότερες από 1000 δραχμές. Αυτό συνέβη καθώς οι τραγουδιστές τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποσό για τον κάθε δίσκο και δεν λάμβαναν ποσοστά από τις πωλήσεις. Στον Καζαντζίδη χρωστούν πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές, αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθειά του είχε θετικό αποτέλεσμα.

Στα 1969 αποφασίζει να αποσυρθεί για περίπου δύο χρόνια από τη δισκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, την “STANDAR” αλλά τα κατεστημένα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών δεν τον αφήνουν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηματικές κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων, το ούζο “Υπάρχω” που κυκλοφόρησε αργότερα κτλ.

Στα τέλη του 1975 έρχεται ο δίσκος “Υπάρχω”. Χρήστος Νικολόπουλος και Πυθαγόρας υπογράφουν την αποχώρηση του Στέλιου από τη δισκογραφία για δώδεκα χρόνια. Επιστρέφει το 1987 με το δίσκο (τον τελευταίο στη MINOS) “Ο δρόμος της επιστροφής”. Το 1988 απεβίωσε η μητέρα του, Γεσθημανή. Ακολουθεί ο δίσκος “Ελεύθερος” στην Polygram. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Τελευταίο τραγούδι που ερμηνεύει λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών (με καρκινώματα στον εγκέφαλο) είναι το “Έρχονται χρόνια δύσκολα” και το δίσκο αυτό, που ήταν και το κύκνειο άσμα του καλλιτέχνη, τον προλογίζει απευθύνοντας χαιρετισμό στους θαυμαστές του.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών (Άκης Πάνου, Γιάννης Παλαιολόγου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κα) και στιχουργών (Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας, Σώτια Τσώτου, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Ευάγγελος Ατραΐδης, Βάντα Κουτσοκώστα, Νίκος Λούκας, Λευτέρης Χαψιάδης, Χαράλαμπος Βασιλειάδης (ΤΣΑΝΤΑΣ) κα).

Δισκογραφία

1955 – Στέλιος Καζαντζίδης, 1959 – Ο Ένας, 1965 – Τραγουδήστε μαζί μου, 1965 – Καταχνιά, 1967 – Αναπολώντας, 1968 – Καζαντζίδης – Μαρινέλλα, 1969 – Νυχτερίδες κι αράχνες, 1970 – Ένα γράμμα, 1970 – Η στεναχώρια μου, 1971 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο3, 1971 – Στιγμές, 1972 – Ο Γυρισμός, 1972 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο4, 1973 – Γυάλινος κόσμος, 1973 – Το δρoμολόι της ζωής, 1974 – Καζαντζίδης – Γκρέυ – Πάνου, 1974 – Η ζωή μου όλη, 1974 – Στην Ανατολή. 1975 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο5, 1975 – Τα Ρεμπέτικα, 1975 – Υπάρχω, 1976 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο6, 1977 – Σε Δημοτικά τραγούδια, 1977 – Καινούριοι κόσμοι, 1977 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο7, 1977 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο8, 1978 – 14 Χρυσές Επιτυχίες Νο2, 1978 – Τραγουδάει Κώστα Βίρβο, 1978 – Μοναξιά μου, 1980 – Τραγουδά Πυθαγόρα, 1981 – Τα τραγούδια της Ανατολής, 1981 – Τραγούδια 1951-1963, 1981 – Τραγούδια 1961-1963, 1982 – Τραγουδά Μπάμπη Μπακάλη. 1982 – 15 Μεγάλες Επιτυχίες, 1984 – Τραγουδά Βασίλη Τσιτσάνη, 1985 – Ανέκδοτα τραγούδια απ΄ τις 33 στροφές, 1985 – Μία Γυναίκα έφυγε, 1985 – Για πάντα 1952-1963 Νο2,, 1987 – Ο δρόμος της επιστροφής, 1987 – Λαϊκοί Βάρδοι, 1987 – Καζαντζίδης-Μπιθικώτσης-Μαζί, 1988 – Τα τραγούδια της ζωής μου 7 Cd, 1988 – Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες του No1, 1988 – Τώρα, 1988 – Ελεύθερος, 1988 – Τραγούδια από 45 & 78 στροφές 2 Cd, 1989 – Ότι δεν είπα, 1991 – Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες του 2 Cd, 1991 – Τα Τραγούδια Της Αμερικής (Καζαντζίδης – Μαρινέλλα), 1991 – Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες του No2, 1992 – Βραδιάζει, 1992 – Αυτή είναι η ζωή μου 2 Cd, 1993 – Τα αηδόνια του Πόντου, 1993 – Οι πρώτες Αυθεντικές εκτελέσεις, 1993 – Ανέκδοτα τραγούδια από τις 33 στροφές No3, 1993 – Ένα γλέντι με το Στελάρα 1, 1993 – Ένα γλέντι με το Στελάρα 2, 1993 – Η Ελλάδα του Στέλιου και του Στράτου, 1993 – Συναπάντεμαν, 1993 – Τα τσιφτετέλια του Στέλιου και του Μανώλη, 1994 – Τα πορτραίτα Της Μίνως ΕΜΙ 4, 1994 – Και που Θεός, 1994 – Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο10, 1995 – Οι Μεγάλες Επιτυχίες (Καζαντζίδης – Μαρινέλλα), 1995 – Τα Βιώματα μου, 1996 – Μέσα από τις 45 στροφές, 1996 – Τραγούδια Από τις 45 Στροφές, 1996 – Αλλοτινές μου Εποχές, 1996 – Αφιέρωμα, 1996 – Εξ Ανατολών το μέλος, 1996 – Μεγάλες Επιτυχίες 2 Cd, 1997 – Τραγούδια Από τις 45 Στροφές No2, 1997 – Πατρίδα`μ αραεύω σε, 1997 – 12 Ερωτικές στιγμές, 1998 – Τα Ζεϊμπέκικα του Στέλιου, 1999 – Τραγουδώ, 2000 – Τραγούδια Από τις 45 Στροφές No 3, 2000 – Η Φωνή του όλη, 2000 – Όταν η φωνή φτάνει το θρύλο, 2000 – Έρχονται χρόνια δύσκολα, 2000 – Ποντιακά

* Χρησιμοποιήθηκε υλικό από τη Wikipedia, άδεια χρήσης: Creative Commons.