«Οι φουσκωτοί αθλητές και οι αθλητικές εκτροπές»
Γράφει ο Θανάσης Πάνου
Οι βαριές ηθικές επιπτώσεις του επαγγελματισμού στον αθλητισμό και τα γενικά συμπτώματα της κρίσης αξιών έχουν τις ρίζες τους στην εποχή που γέννησε τα Ολυμπιακά ιδεώδη, λίγο μετά τον πελοποννησιακό πόλεμο. Τότε εμφανίστηκε η νέα τάξη των αθλητών. Ο σκληρός συναγωνισμός δημιουργεί αυτή την περίοδο, την ειδίκευση σε ορισμένα αγωνίσματα, που προϋποθέτει συστηματοποίηση της προετοιμασίας, της δίαιτας (αναγκοφαγία) και του τρόπου ζωής. Με το ήθος του αθλητή αλλάζει και ο σωματικός του τύπος και η παλαιά αρμονική ισορροπία του σώματος και του πνεύματος παραχωρεί τη θέση της σε μια δυσανάλογη μυϊκή έμφαση των μελών. Η εμφάνιση των επαγγελματιών αποθάρρυνε τους ερασιτέχνες αθλητές, οι οποίοι κρατούν τώρα μόνο το ρόλο του θεατή, αφού η αναμέτρηση με τους επαγγελματίες ήταν πλέον άνιση. Την ώρα εκείνη το τέλος του γνήσιου αθλητισμού είχε σημάνει.
Παράλληλα, η ποίηση, τέχνη και παράδοση συνεργάζονται στον αφηρωισμό και στην αποθέωση των αθλητών και ανοίγουν με τη σειρά τους το δρόμο της εκτροπής από το γνήσιο αθλητικό πνεύμα. Ο απέραντος θαυμασμός προς το πρόσωπο του νικητή, οι διακρίσεις και τα οικονομικά οφέλη που αποκτά, δημιουργούν γρήγορα μια μόνιμη κρίση στο αθλητικό ήθος που κορυφώνεται στην εποχή μας. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός, η δωροδοκία των αντιπάλων κατά τον 4ο πχ και η εξαγορά ανήθικων αθλητών, που καταπατώντας τον όρκο τους δέχονται να εμφανιστούν ως εκπρόσωποι άλλης πόλης, είναι οι βαριές ηθικές επιπτώσεις που σήμερα διαμόρφωσαν μια «αθλητική ιδέα» κάλπικη που έδωσε απλά μια ιδέα στις πολυεθνικές εταιρείες για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους με την προσέλκυση πελατείας στο όνομα των αθλητικών ιδεωδών. Οι αθλητές πλέον δεν τρέχουν για τη νίκη, αλλά είναι «πρωταθλητές» που τρέχουν για τα κέρδη.
