«349 λέξεις για είκοσι εφτά μισούς μαθητές!»
Γράφει o Βασίλης Συμεωνίδης
Εδώ και λίγα χρόνια κάνω συλλογή εγγράφων του υπουργείου παιδείας με την κρυφή ελπίδα κάποτε να τις αξιοποιήσω όπως ο δάσκαλος Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα αξιοποίησε τα γραπτά των μικρών μαθητών του1. Σίγουρα, αν η μύχια ελπίδα μου πραγματοποιηθεί, ο τίτλος του κειμένου αυτού θα είναι πιθανόν και ο τίτλος μίας επιμελημένης συλλογής. Να εξηγήσω, όμως, πώς προέκυψε. Πριν από χρόνια, σε κάποιο έγγραφο του Υπδβμκθ αναφέρεται ότι στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση «ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα «θα είναι μέχρι είκοσι πέντε (25) με προσαύξηση 10%»2.
Η κυριαρχία της λογιστικής αντίληψης φανερώνεται στη διατύπωση των εγγράφων και φανερώνει τα κίνητρα των τελευταίων αλλαγών, όπως οι συγχωνεύσεις σχολείων. Σαφώς και πρόκειται για οικονομικά μέτρα, σε βαθμό που τεμαχίζουν και τους μαθητές προκειμένου να υπολογιστούν τα δεδομένα. Τι θα πει λοιπόν 25+10% μαθητές; Και πώς γράφεται με λέξεις; Να λοιπόν μία καλή άσκηση νεοελληνικής γραμματικής και παράλληλα ο τίτλος του κειμένου: ο λογαριασμός μας δίνει ikosieftamisi, αλλά όχι, το σωστό δεν είναι «είκοσι εφτάμισι» μαθητές, είναι «είκοσι εφτά μισοί» μαθητές! Δεν είναι λογικό και συμφέρον να έχουμε ολόκληρους είκοσι εφτά μαθητές και έναν μισό. Μια που βρισκόμαστε στην εποχή του «αυτο-»3, οι μαθητές μάλλον αυτοσυγχωνεύτηκαν και έμειναν μισοί.
Τα προηγούμενα που μοιάζουν χιουμοριστική διάθεση, δεν είναι παρά η παράλογη απόρροια της κυρίαρχης αντίληψης. Η αυτονομημένη γραφειοκρατία βρίσκεται στον δικό της αυτιστικό κόσμο, βουτηγμένη πλήρως στην εποχή του «αυτο-»4, αποκομμένη από την πραγματικότητα. Η επίσημη διοικητική γραφειοκρατία διεκδικεί με την πρόταξη των παιδαγωγικών κριτηρίων την ψυχή των μαθητών5, όμως δεν πείθει κανέναν και ίσως να μην ενδιαφέρεται αν πείθει. Από την άλλη, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία λογαριάζει τα πράγματα κυρίως με τις χιλιομετρικές αποστάσεις και τις χαμένες οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών• φωνάζει «εναντίον» και πράττει «υπέρ» των συγχωνεύσεων! Ο διαιρεμένος μαθητής δικαιώνεται έτσι κι αλλιώς. Οι είκοσι εφτά μισοί μαθητές εξυπηρετούνται από τη μία και οι άλλοι είκοσι εφτά μισοί από την άλλη.
Όμως, ας κάνουμε ένα βήμα ακόμα και ας θέσουμε το ερώτημα αν τα σχολεία για τα οποία μιλάμε προορίζονται για μαθητές που θα βρίσκονται μόνο κατά το ήμισυ μέσα σ’ αυτά. Ή, μια που δεν χωράνε στις αίθουσες των σχολείων, ακόμα λιγότερο…
______________________________________
1. Ο Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα επιμελήθηκε τρία βιβλία με κείμενα των μαθητών του. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του ’90 με τους τίτλους «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», «Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα» και «Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αρραβωνιάστηκαν από κάτω» από τις εκδόσεις «γνώση».
2. Υπδμκθ, Αριθμός μαθητών ανά τμήμα, αριθ. πρωτ. 29188/Γ2, 14-03-2011
3. Το θέμα της έκθεσης του πανελλαδικού διαγωνισμού των τελειόφοιτων λυκείου 2010 είχε κύρια έννοια την «αυτομόρφωση», η νέα πανάκεια για τα δεινά της εκπαίδευσης ονομάστηκε «αυτοαξιολόγηση» (ΥΠΔΜΘ, αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, αρ. πρ. 37100 / Γ1, 31 -3- 2010)
4. Το λεξικό της κοινής νεοελληνικής δίνει την ετυμολογία: < γερμ. Autismus < αρχ. αὐτ(ός) `ο ίδιος΄ -ismus = -ισμός.
5. ΥΠΒΜΚΘ, Ομιλία της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου, στην ημερίδα ενημέρωσης και διαλόγου του Υπουργείου Παιδείας με τους Δημάρχους της χώρας, Δελτίο Τύπου, 28/02/2011
