Το «1984», η Βαστίλη και το taxisnet»
Γράφει ο Αχιλλέας Ε. Αρχοντής
Σύμφωνα με την απόφαση (Π.Ο.Λ.) 1125/16.4.2014 του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων του Υπ. Οικονομικών κ. Θεοχάρη, όλοι οι φορολογούμενοι θα πρέπει έως τις 7/6/2014 να έχουν αποκτήσει κωδικό πρόσβασης στο TAXISNET ενώ όσοι έχουν ήδη πρέπει να «επικαιροποιήσουν» την ηλεκτρονική τους διεύθυνση.
Σύμφωνα με την παρ. 1 της απόφασης, «… Οι διατάξεις της παρούσας απόφασης εφαρμόζονται για την ηλεκτρονική κοινοποίηση, κατά το άρθρο 5 παρ. 6 του Ν. 4174/2013 (Α΄ 170) «Φορολογικές διαδικασίες και άλλες διατάξεις», πράξεων προσδιορισμού φόρων, τελών, εισφορών και προστίμων καθώς και του προσωρινού διορθωτικού προσδιορισμού φόρου του άρθρου 28 του Ν. 4174/2013, που εκδίδει η Φορολογική Διοίκηση σύμφωνα με τις διατάξεις του ως άνω νόμου, όπως ισχύουν, των αποφάσεων που εκδίδει η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (πρώην Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης), και των ατομικών ειδοποιήσεων του άρθρου 47 του Ν. 4174/2013 και των άρθρων 4 και 7 του Ν.Δ. 356/1974, ΚΕΔΕ (Α΄ 90).»
Με μια πρόχειρη ματιά, ακούγεται καλό. Όχι γραφειοκρατία, όχι τζάμπα χαρτί, όχι έξοδα και χαμένος χρόνος κοινοποιήσεως «πράξεων προσδιορισμού». Μόνο που…
Μόνο που η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από τις ακροβασίες (;) του Υπουργείου.
Μόνο που «…Ο φορολογούμενος ειδοποιείται ηλεκτρονικά με μήνυμα που αποστέλλεται στη δηλωθείσα από αυτόν διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η πράξη και τα συγκοινοποιούμενα με αυτή, η απόφαση και η ειδοποίηση θεωρούνται νομίμως κοινοποιηθείσες μετά την παρέλευση δέκα ημερών από την ανάρτηση και την κατά τα ανωτέρω ηλεκτρονική ειδοποίηση, της προθεσμίας αυτής αρχομένης από οποιαδήποτε ενέργεια (ανάρτηση ή ηλεκτρονική ειδοποίηση) λάβει χώρα τελευταία, εφόσον δεν προκύπτει προγενέστερος χρόνος παραλαβής του κοινοποιούμενου εγγράφου.» (παρ. 3)
Μόνο που οι περισσότεροι φορολογούμενοι ΔΕΝ έχουν e-mail. Η ηλεκτρονική διεύθυνση που χρησιμοποιείται για απόκτηση κωδικών πρόσβασης στο TAXISNET είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, του λογιστικού γραφείου που υποβάλλει τη φορολογική δήλωση του πολίτη (και που συνήθως τον βλέπει μια-δυο φορές το χρόνο)
Μόνο που μετακυλίεται η ευθύνη για την ενημέρωση του πολίτη από τον αρμόδιο δημόσιο λειτουργό με τις συγκεκριμένες και βέβαιες διαδικασίες κοινοποίησης (με έγγραφη απόδειξη παραλαβής, με θυροκόλληση κλπ) στον ιδιώτη λογιστή.
Μόνο που ένα λογιστικό γραφείο έχει (συνήθως) πάρα πολλούς πελάτες και συνεχώς αυξανόμενες υποχρεώσεις.
Μόνο που ο λογιστής έχει κι άλλα να κάνει και να προσέξει, πολύ πιο σοβαρά και σημαντικά απ’ το να παίξει, άθελά του και εις βάρος του, το ρόλο του δικαστικού επιμελητή. Και πιστέψτε με, δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να το κάνει, ακόμα κι αν αμειθφεί γι’ αυτό, κάτι που είναι αδιανόητο να γίνει. Κανένας δεν θα έπαιρνε «αμοιβή» για να πει στον πελάτη, στο γείτονα, στον συγχωριανό ή στο φίλο του ότι το Υπουργείο έβγαλε εντολή κατάσχεσης ή επιβολής πρόσθετου φόρου. Ακόμα κι αν είχε το χρόνο και την υποδομή σε ανθρώπινο δυναμικό (το οποίο θα πρέπει και να το πληρώνει, φυσικά). Ο δικαστικός επιμελητής, π.χ., είναι άμμισθος δημόσιος υπάλληλος. Ο λογιστής όχι.
Μόνο που η αποστολή από το TAXIS στο e-mail του «φορολογουμένου» θεωρείται βέβαιη ενημέρωσή του, ακόμα κι αν αυτός δεν έχει ιδέα.
Μόνο που, ακόμα κι αν ήθελαν, υπάρχει ένα μεγάλος μέρος (ίσως η πλειονότητα) των πολιτών που δεν έχουν τη δυνατότητα ή την απαραίτητη γνώση να χειριστούν το διαδίκτυο (ηλικιωμένοι, κάτοικοι υπαίθρου, αλλοδαποί, εργάτες, απλοί άνθρωποι και άλλα τέτοια ψηφία στα ποσοστά του Υπουργείου Οικονομικών).
Μόνο που με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά «νομιμοποιούνται» να εμποδίζουν τους πολίτες από το νόμιμο δικαίωμα της αντίρρησης και της ένστασης. Ποιος συνταξιούχος ή εργάτης με γνώσεις Δημοτικού θα προλάβει να αντιδράσει μέσα σε δέκα μέρες όταν μέχρι να ειδοποιηθεί, αν ειδοποιηθεί, θα έχει περάσει η μισή ή και όλη προθεσμία;
Μόνο που όλα αυτά θυμίζουν παλιά οργουελιανά σενάρια διεστραμμένης επιστημονικής φαντασίας.
Ο κλάδος μας είχε από καιρό διαμορφώσει γνώμη για την ηγεσία και τα στελέχη της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων και του Υπουργείου Οικονομικών γενικότερα. Τους θεωρούσαμε επικίνδυνους επειδή είναι ανεπαρκέστατοι, ανίδεοι και ανίκανοι να καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους. Έχω την εντύπωση ότι κάναμε λάθος. Είναι επικίνδυνοι – πολύ επικίνδυνοι – επειδή ακριβώς έχουν πλήρη επίγνωση του ρόλου τους: Του δήμιου του ελληνικού λαού. Αυτού που δεν θα διστάσει να σηκώσει το τσεκούρι και ν’ αποτελειώσει ό,τι έμεινε όρθιο εκτελώντας πιστά της οδηγίες του αφέντη.
Μόνο που κάποτε και οι «Βαστίλες» πέφτουν, οι Λουδοβίκοι ανεβαίνουν στη γκιλοτίνα και οι δήμιοι κρεμιούνται στους φανοστάτες των βουλεβάρτων. Εκτός, βέβαια, αν βρουν «προστασία» και αναλάβουν υπηρεσία στους Ροβεσπιέρους που θα επακολουθήσουν.
Αχιλλέας Ε. Αρχοντής
Οικονομολόγος-Λογιστής Α’ Τάξης