«Χάρηκα» «χάρηκες» «χάρηκε»…
Γράφει ο Δημήτρης Βατίστας
Πόσα χάρηκα ακούς καθημερινά; Ναι, αυτά που σου γεμίζουν την ψυχή, σε βελτιώνουν σαν άνθρωπο, σε κάνουν πραγματικά καλύτερο. Αυτές είναι οι σχέσεις μας σήμερα, απρόσωπες, μονότονες, χλιαρές. Στην ουσία δεν ξέρεις αν σου προσφέρουν κάτι τελικά και αν όντως αυτά που ακούς μαζί με το περιβόητο «χάρηκα», λέγονται κυριολεκτικά και βγαίνουν από τα εσώψυχα του συνομιλητή σου.
Επί της ουσίας, εμείς οι άνθρωποι είμαστε παράξενα πλάσματα. Είμαστε οντότητες που θέλουμε ν’ ακούμε από τους άλλους αυτό που σκεφτόμαστε. Δεν μας ενδιαφέρει η ουσία, το νόημα, η πραγματική αλήθεια. Μας ενδιαφέρει να βρισκόμαστε σ’ έναν κόσμο ψεύτικο, αλλοτινό, αλλοιωμένο, ακόμη και αλλοτριωμένο, θα έλεγα. Αλλά δεν ξέρουμε ότι πέρα από την πλευρά που σκεφτόμαστε και βλέπουμε εμείς, υπάρχουν και πολλές άλλες οπτικές γωνίες συνανθρώπων μας.
Δεν ξέρω αν είναι θέμα εγωισμού και εγωκεντρισμού ή αν έχει να κάνει με τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι, όπως είπε και ο Αριστοτέλης, ο άνθρωπος είναι από τη φύση του προορισμένος να ζει σε κοινωνίες. Άρα, ο άνθρωπος έχει έμφυτη την ικανότητα να συναναστρέφεται με άλλους και να οργανώνει κοινωνίες, πράγμα όμως που δεν επιβεβαιώνεται σήμερα. Τί είναι άραγε αυτό που έχει επηρεάσει το «σήμερα» και τους ανθρώπους;
Ο χρόνος, οι ρυθμοί, οι συνήθειες των ανθρώπων, νομίζω, έχουν επιφέρει τόσο μεγάλες και ριζικές αλλαγές. Τίποτα δε λέγεται ειλικρινά σήμερα. Κανείς δε θέλει το καλό του συνανθρώπου του παρά μόνο να τον καταπατήσει, να τον εξαπατήσει με σκοπό να αναρριχηθεί και να προβληθεί ο ίδιος. Οι πρόγονοί μας στο παρελθόν μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα χωρίς ένδεια και φόβο αποδοκιμασίας στην Εκκλησία του Δήμου, ενώ σήμερα ο καθένας κοιτά το συμφέρον του δηλαδή το «εγώ» και όχι το «εμείς».
Δύσκολες αυτές οι σημερινές σχέσεις. Κανείς δεν ξέρει τι εννοεί ο άλλος όταν μιλάει, χωρίς να τον γνωρίζει. Είναι αυτό που λέμε ο φόβος και η ανησυχία για το καινούριο. Δεν θέλουμε να «ξεβολευόμαστε» από το γνωστό και το οικείο, γιατί το ξένο και διαφορετικό μας προξενεί ανησυχία, διστακτικότητα και γενικότερα πολλές σκέψεις, οι οποίες μας φθείρουν. Κανείς δεν κατανοεί αυτό το «χάρηκα». Άραγε, αυτή η ζωογόνα λέξη θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο ή είναι και αυτός ένας βιαστικός αποχαιρετισμός που έχουν διαμορφώσει οι σημερινοί ρυθμοί και ο τρόπος ζωής;
Θεωρώ γενικότερα, ότι τα αίτια των «διαταραγμένων» αυτών σχέσεων σήμερα είναι ποικίλα αλλά σε αυτό που θα ήθελα να εστιάσω ειδικότερα και εκλείπει από τους ανθρώπους σήμερα είναι η αυτοκριτική. Ναι! Αυτό το «κρίνω», όχι μόνο του αλλά με τη δυνατότητα του ανθρώπου να συνειδητοποιήσει τις αδυναμίες του, τις παραλείψεις του προκειμένου να τις εντοπίσει και να τις διορθώσει. Δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να «εξημερωθεί», αν δεν αρχίσει από τον εαυτό του, αν δε δει μέσα του, αν δεν κοιταχτεί κατάματα, αν δεν κρίνει ουσιαστικά τον εαυτό του.
Είναι δύσκολο και χρειάζεται κόπο, προσπάθεια, θέληση και όρεξη. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Από τους εαυτούς μας. Έτσι, θα χτιστούν οι πραγματικές γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι, θα γίνουμε καλύτεροι και το «χάρηκα» αυτό θα μας δίνει πνοή και μια ανάσα για ένα καλύτερο αύριο.
