Φήμες: Για την ερώτηση «τι γιορτάζουμε σήμερα;»
25η Μαρτίου, ημέρα εθνικής γιορτής! Παρελάσεις, σημαιούλες, λίγα χημικά τώρα τελευταία, χελιδόνια και η γνωστή ερώτηση «τι γιορτάζουμε σήμερα;». Δεν είναι τόσο η ερώτηση που προβληματίζει, μολονότι απευθύνεται σε ανθρώπους που συνήθως έχουν το δικαίωμα του «εκλέγειν», αλλά οι απαντήσεις. Το σκέφτηκα το πράμα, το μελέτησα καλά και κατέληξα σε μια βεβαιότητα: είναι η D-Day των «πιτσιρίκων» (με την έννοια του νέος, έξυπνος, ζωηρός, σπιρτόζος) και η απόλυτη ήττα για τα Μου Μου Έψιλον, η μέρα που οι θηρευτές γίνονται θηράματα των θηραμάτων τους!
Ανήμερα της εθνικής γιορτής, οι «πιτσιρίκοι» πιάνουν θέση κοντά στα πηγαδάκια των ακατονόμαστων. Σταμπάρουν καμιά κατακαημένη συνάδελφο, την αφήνουν να ξεροψηθεί στον ανοιξιάτικο ήλιο κι εκεί κατά τις δώδεκα την πλησιάζουν, δήθεν ανέμελοι και ανυποψίαστοι. Όταν τους καλεί, πάνε κοντά της. Παριστάνουν τους έκπληκτους με την ερώτηση, ξύνουν καλά καλά την κεφάλα τους -τάχα σκέφτονται- και αρχίζει το πανηγύρι…
– Το ΟΧΙ του Μεταξά!
– Την απελευθέρωση από τους Γερμανούς!
– Τη μάχη των Πλαταιών!
– Τα Εισόδια της Θεοτόκου…
Ξαφνικά, η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι! Παριστάνουν τώρα τους θιγμένους και εξίστανται για το ειρωνικό υπολανθάνον μειδίαμα της ρεπόρτερ. Ξύνουν πάλι την κεφάλα τους αλλά δίνουν τόπο στην «οργή» και την κάνουν για καφεδάκι.
Το βράδυ παίζεται η δεύτερη σκηνή του έργου. Οι «πιτσιρίκοι» έχουν στρογγυλοκαθήσει από νωρίς -έχει πέσει σύρμα και στα φιλαράκια- και περιμένουν να δουν αν τους παχαίνει το γυαλί. Στη μέση περίπου του δελτίου παίζει η είδηση: Δείτε πόσο στουρνάρια είναι οι νέοι μας. Το ρεπορτάζ προβάλλεται και τελειώνει με καμιά παραίνεση της πλάκας. Όσο για τους «ταραξίες»; Αυτοί σκάνε στα γέλια, αλληλοσυγχαίρονται και δίνουν νέο ραντεβού. Άντε, και την 28η! Κάπου εκεί μπαίνουμε εμείς, οι απόγονοι της 3ης ορντινάτσας του Κολοκοτρώνη. Σιγουρευόμαστε καλού κακού πως τα δικά μας τα παιδιά γνωρίζουν την απάντηση κι αρχίζουμε το κράξιμο: Φταίνε οι δάσκαλοι (πάντα πρώτοι και καλύτεροι αυτοί), φταίνε οι γονείς, το playstation, η apple, το Xb0x, η Μέρκελ, η Τρόικα, ο Χατζηπετρής και πάει λέγοντας…
Είμαστε τόσο κορόιδα που δεν μπορούμε να σκεφτούμε το αυτονόητο. Η «πιτσιρίκοι» μάς δουλεύουν και μαζί μάς φτύνουν! Να είστε βέβαιοι ότι γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία του τόπου τους. Δεν είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβεις, αυτή είναι η δουλειά τους τα τελευταία 8-9 χρόνια, να μαθαίνουν. Κι αν μου πείτε πως δεν έχουν καλά βιβλία, να είστε σίγουροι πως έχουν καλούς δασκάλους που τους μαθαίνουν την ιστορία τους όπως πρέπει, όπως τη μάθαιναν και σε μας κάποιοι καλοί δάσκαλοι. Άλλου παπά Ευαγγέλιο αν τη θυμόμαστε επιλεκτικά, κατά πώς μας βολεύει ή κατά πώς τραβάνε τα γαϊδούρια που σέρνουν την άμαξα…
Κλείνω με τον εθνικό ύμνο: Τον γνωρίζετε όλοι, άρα δεν θα γράψω κάτι άλλο ώστε να υπερβώ το όριο στον αριθμό των λέξεων.
Θα με βρείτε στις «Φήμες».
