«184 λέξεις για τις ΤΠΕ στην υπηρεσία της εκπαίδευσης»
Γράφει o Βασίλης Συμεωνίδης
Παραθέτω κάποιες σκέψεις με αφορμή συζητήσεις για τις Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) στην εκπαίδευση. Νομίζω ότι συχνά γίνεται ένα σφάλμα. Η λάμψη των ΤΠΕ θαμπώνει την ουσία και αποκρύπτει το γνωστικό αντικείμενο, το οποίο θα έπρεπε να υπηρετεί. Οι ΤΠΕ από μέσο που διευκολύνει την προσέγγιση της γνώσης, από χώρος όπου μπορεί κάποιος να βρει πλούτο συσσωρευμένης γνώσης και εμπειρίας, από χώρος δημιουργικής παρέμβασης, μετατρέπονται σε σκοπό.
Απαιτείται κριτική στάση ώστε να μην συγχέουν οι εμπλεκόμενοι και κυρίως οι μαθητές το σκοπό με το μέσο.
Η ευρύτερη διάδοση των ΤΠΕ έξω από το σχολείο – και άτυπα μέσα σε αυτό – συνιστά μια πραγματικότητα που διαμορφώνει συγκεκριμένες αντιλήψεις. Οι μαθητές είναι εξοικειωμένοι με τους υπολογιστές κυρίως παίζοντας παιχνίδια, συνομιλώντας, σερφάροντας.
Πώς μπορεί ένα μέσο συνδεμένο με αυτές τις δραστηριότητες να υπαχθεί στην υπηρεσία της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης; Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τη διατύπωση του Μακ Λούαν που ακούγεται αφοριστικά: «το μέσον είναι το μήνυμα»; Πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον υπολογιστή χωρίς να υποβιβάσουμε τη γνώση σε εικόνα, σε πληροφορία;
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι απλώς να ενταχθούν οι ΤΠΕ στην εκπαίδευση. Το ζήτημα είναι να την υπηρετήσουν.
_______________________________________________________
Δείτε ακόμα: «Με λίγες λέξεις» του Βασίλη Συμεωνίδη
