«Ποίηση…»
Γράφει η Γιώτα Ιωακειμίδου
Στο χωριό μου τέτοια εποχή βουνά από χιόνι
Θυμάσαι το απέραντο άσπρο που μας τύφλωνε;
Στα κεραμίδια μας κούρνιαζαν τα σπουργίτια
Τα βλέπεις;
Τον Δεκέμβρη φυσούσε δυνατός αέρας
Τον ακούς ακόμα;
Στο απέναντι βουνό μας τα σύννεφα ακουμπούσαν στη γη
Τα βλέπεις ακόμα;
Τα κόκκινα μαγουλά μου
Αιμάτινος επίδεσμος
Τα θυμάσαι;
***
Η δική μου Ιθάκη
Θα φτάσουμε στην Ιθάκη
από τους Κύκλωπες θα γλυτώσουμε
της Κίρκης τα μαγικά βότανα τα ξέρουμε
Αφήσαμε την Καλυψώ να κλαίει ,να θρηνεί
Η Ιθάκη όμως μας περιμένει
Ας χάθηκε το καράβι μας στην ομίχλη
θα φυσήξει αγέρας στα κατάρτια μας
Στο ταξίδι μας γεμίσαμε πληγές
είδαμε τους ” εχθρούς μας ντυμένους φίλους”
η Ιθάκη όμως περιμένει
τον Ποσειδώνα θα τον νικήσουμε
θα φτάσουμε στην Ιθάκη
έστω και με σπασμένα κατάρτια
Θα φτάσουμε
____________________________________
Δείτε ακόμα: Άρθρα της Γιώτας Ιωακειμίδου
