«Τα γιατροσόφια της γιαγιάς μου»
Γράφει η Γιώτα Ιωακειμίδου
Με βασανίζει ένας πονόδοντος και θυμήθηκα τα γιατροσόφια της γιαγιάς μου… το πρώτο μου μεθύσι το έκανα με Τσίπουρο που έβαζε η γιαγιά στο στόμα μου με ένα βαμβάκι, κάποιο καλοκαίρι που την είχα επισκεφτεί στο χωριό… το ίδιο καλοκαίρι είχα την ατυχία να στραμπουλίξω το πόδι μου… Η γιαγιά είχε την λύση, κοπάνισε μπόλικα κρεμμύδια με αλάτι και τύλιξε το πόδι μου… από τότε σιχαίνομαι τα κρεμμύδια.
Την τέχνη της γιαγιάς κληρονόμησε και ο πατέρας μου, αλλά με σύγχρονα εργαλεία. Κάποτε είχε κολλήσει μύκητες και επί ένα καλοκαίρι έβαζε στην πρίζα ένα εργαλείο που είχε για συγκόλληση και έκαιγε με αυτό τους μύκητες, ήταν πεπεισμένος ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία… Τις ιατρικές γνώσεις του πατέρα μου υπέστη και ο γιος ο Αλεξ, όταν μπήκε κάτι στο μάτι του και τον κυνηγούσε να του το βγάλει με ένα μαγνητάκι… Στον Πόντο, την εποχή που ήταν πολύ δύσκολο να βρει κάποιος φάρμακα, οι άνθρωποι προσπαθούσαν με φυσικό τρόπο και με γιατροσόφια να θεραπεύσουν τον πόνο και τις ασθένειες. Για να ρίξουν τον πυρετό, έσκαβαν ένα λάκκο που χωρούσε μέσα τον άρρωστο και αφού έριχναν νερό κι έκαναν λάσπη τον τοποθετούσαν μέσα κι όταν τον έπιαναν ρίγη, τον έπλεναν και τον έβαζαν στο κρεβάτι. Άλλες πάλι περιπτώσεις έχουν σαν βάση τη χρήση φυσικών… αυτά δεν τα εφάρμοσαν ευτυχώς… Για την ηλίαση όμως δεν μπορώ να πω το ίδιο… τα καλοκαίρια που πηγαίναμε στη θάλασσα ο πατερας μου ειχε το φάρμακο: Τύλιγε το κεφάλι του με πανί βρεγμένο με ξύδ,ι ήταν (αραιωμένο γιαούρτι). “Εσέβεν ο ήλεν’ς σο κιφάλ’ μ… έλεγε. Αχ βρε πατερα με τις ιατρικές σου γνώσεις…
___________________________________________
Δείτε ακόμα: Άρθρα της Γιώτας Ιωακειμίδου
