«173 λέξεις για τους τίτλους των κειμένων και ένα ποίημα του Ν. Λαπαθιώτη»
Γράφει o Βασίλης Συμεωνίδης
Το μοτίβο των τίτλων που διάλεξα για τα κείμενα δεν είναι τυχαίο παιχνίδι. Παραπέμπει, ως τίτλος στα σημαντικά κινήματα των ντανταϊστών και των λετριστών, στα αφηρημένα οπτικοφωνητικά ποιήματα τους και στην κριτική της τέχνης όπως ασκήθηκε στα πλαίσια αυτών των κινημάτων.
Θα μπορούσε να γίνει ένα βήμα ακόμα και αντί για λέξεις, ο τίτλος να μετρά συλλαβές ή χαρακτήρες… Με την ψηφιακή τεχνολογία είναι εξίσου εύκολο και αυτό. Βασικά, υπονοώ ότι, εφόσον η γλώσσα δεν είναι ένα απλό άθροισμα λέξεων και η λέξη ένα απλό άθροισμα χαρακτήρων, δε φέρω καμία ευθύνη για ότι καταλαβαίνει ο αναγνώστης!
Και ένα σονέτο του Λαπαθιώτη (1938) που βρήκα από τον Νίκο Σαραντάκο (http://www.sarantakos.com/liter/lapathiotis/baogaodao.html)
ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ
Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι
κι απονιβώντας ερομιδαλιό,
κουμάνισα το βίρο τού λαβίνι
με σάβαλο γιδένι τού θαλιό.
*
Κι ανέδοντας έν’ άκονο λαβίνι
που ραδαγοπαλούσε τον αλιό
σινέρωσα τον άβο τού ραβίνι,
σ’ έν’ άφαρο δαμένικο ραλιό.
*
Σούβεροδα στ’ αλίκοπα σουνέκια·
μεσ’ στ’ άλινα που δεν εσιβονεί
βαρίλωσα σ’ ακίμορα κουνέκια.
*
Και λαδαμποσαλώντας την ονή,
καράμπωσα το βούλινο διράνι,
σαν άλιφο τουνέσι που κιράνει…
____________________________________________
Δείτε ακόμα: «Με λίγες λέξεις» του Βασίλη Συμεωνίδη
