«Αντιθέσεις: Από πολίτης, πελάτης…»
Γράφει ο Θανάσης Πάνου
Πριν το δέκατο πέμπτο αιώνα ένωνε τους κατοίκους της Ευρώπης η θρησκεία και το καθήκον τους, όπως πίστευαν, να την επιβάλλουν και στους άλλους. Αργότερα ο πολιτισμός με την τεχνολογική πρόοδο όπως τον γνωρίζουμε προστίθεται στο χριστιανισμό. Έτσι η πίστη στην παραγωγικότητα και τον πλούτο, η τεχνική και υλική πρόοδος ταυτίζεται με τον πολιτισμό και επιβάλλει ένα χρησιμοθηρικό σύστημα αξιών. Η συλλογική ευρωπαϊκή ταυτότητα ολοκληρώνεται με την ακλόνητη πίστη ότι πρέπει να επιβληθεί και στους άλλους και «νομιμοποιεί» τις εξουσιαστικές της τάσεις. Μια τέτοια πραγματικότητα όμως, έρχεται σε αντίθεση με την Σωκρατική αυτοσυνειδησία των λαών για την ιστορία τους ( η ιστορία και η παράδοση είναι οι «δεξαμενές» από όπου αντλείται η επίγνωση της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας και η συνείδηση της πολιτιστικής συνέχειας).
Παγκόσμια, δημιουργείται και επιβάλλεται αυτός ο νέος πολιτισμός των οικονομικών κολοσσών με βάση την ευνουχισμένη εργασιακή ταυτότητα. Αυτή η ωμή εργασιακή ταυτότητα υπερισχύει της θρησκείας, της Δημοκρατίας και του πολιτισμού των αξιών και της εθνικότητας. Ο παγκοσμιοποιημένος πολιτισμός της ομοιομορφίας τύπου Μακ Ντόναλντς, προσφέρει τις υπηρεσίες του με είδη διατροφής και ένδυσης, ψυχαγωγία, θέαμα τύπου «star system» χρηματιστήρια για όλους και ισοπεδώνει ηθικές, πολιτικές , αισθητικές και πνευματικές αξίες. Αδιαμαρτύρητα σχεδόν, λαοί ολόκληροι υποτάσσονται στην υποκουλτούρα που απλώνει πονηρά τα δίχτυα της σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Τα δικαιώματα της υλικής άνεσης που υπόσχονται την ευτυχία, είναι τα μόνα που όλοι προσπαθούν να κατοχυρώσουν και να διασφαλίσουν. Φυσικά, αντίδραση δεν επιτρέπεται στον καταναλωτή ο οποίος από πολίτης μετατρέπεται σε πελάτη. Η νέα «ντε φάκτο παγκόσμια κυβέρνηση» εξυπηρετεί τα συμφέροντα όπως είναι φυσικό, των ισχυρών, αγνοώντας τις κατακτήσεις και τα αιτήματα των εργαζομένων και βάζοντας τη δημοκρατία στο περιθώριο. Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις εξουσίας είναι αυταρχικά οργανωμένες και ευνοούν την ανάπτυξη θεσμών που είναι αντιδημοκρατικοί. Η αντίστοιχη περιθωριοποίηση των εργαζομένων τους καθιστά άχρηστους για δημιουργία και απομονωμένους από τα κέντρα των αποφάσεων. Μοιραία επακόλουθα: η πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, ο εθνικός μαρασμός και η ανεργία. Προβλήματα που βιώνει η χώρα μας πολύ έντονα καθώς δεν διαθέτει ούτε οικονομική αυτάρκεια ούτε πολιτική δύναμη ή καλλίτερα σθένος. Η «ψαλίδα» μεταξύ των κοινωνικών τάξεων ανοίγει και οδηγεί σε υποβάθμιση όλο και περισσότερο των ελάχιστα προνομιούχων, οι οποίοι καθημερινά κατά χιλιάδες υποπίπτουν στην κατηγορία του ανέργου. Τα δικαιώματα και οι κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, που έχουν επιτευχθεί με σκληρούς αγώνες παραβιάζονται με τις «δημοκρατικές» κυβερνήσεις στο ρόλο του θεατή. Το χειρότερο όλων; Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση η κοινωνική διαμαρτυρία να εκφυλίζεται σε μορφές ατομικών παραβατικών συμπεριφορών. Ο πολίτης εναντίον του πολίτη, ο εργαζόμενος εναντίον του εργαζόμενου.
Μοναδικό εμπόδιο στην χειραγώγηση της παγκόσμιας νέας τάξης είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί και η αφύπνιση των πολιτών. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας εξαρτάται από την λαϊκή αντίσταση. Για να αναχαιτιστεί η λαίλαπα της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων, πρέπει να υιοθετηθεί η τακτική του εχθρού, δηλαδή η αντίδραση να μην περιορίζεται σε στενά πλαίσια, συντεχνιακά, αλλά σε ένα αρραγές παλλαϊκό μέτωπο. Το μέλλον εξαρτάται από την απόφαση για δράση με μεθοδικότητα και συνειδητοποίηση των ταχύρυθμων μεταβολών που απαιτούν συνεχή επαγρύπνηση…
Ως Έλληνες, σε επίπεδο προσώπων, η γνώση αυτή με τα συσσωρευμένα βιώματά μας, συντελεί στη διαμόρφωση και της μελλοντικής πορείας μας με βάση το αρχαίο – πολιτιστικό, πλούσιο , παρελθόν μας. Η παγκόσμια ομογενοποίηση (ισοπέδωση) δεν το θέλει αυτό, γιαυτό προσφέρει πλουσιοπάροχα, την ισοπέδωση και την αποδοχή ενιαίων προτύπων σκέψης και συμπεριφοράς.
_________________________________________________
Δείτε ακόμη: «Κοινωνιολογικές Προσεγγίσεις» του Θανάση Πάνου
