«Η βία στους αθλητικούς χώρους»
Γράφει ο Αλέξανδρος Γ. Αλεξανδρίδης
Η βία στους αθλητικούς χώρους είναι από τα πιο νοσηρά κοινωνικά στίγματα της σύγχρονης εποχής. Μαρτυρεί όχι μόνο υποβάθμιση της σημασίας και της αξίας του αθλητικού ιδεώδους της άμιλλας, αλλά προπάντων υποδηλώνει τη γενικότερη κρίση αξιών της εποχής μας.
Οι αθλητικές συγκεντρώσεις έχουν μετατραπεί από διάφορους θερμοκέφαλους σε πεδία εκτόνωσης των νεύρων και του φανατισμού τους, τη στιγμή που έπρεπε να αντιμετωπίζονται με τη δέουσα ωριμότητα και σεβασμό για την υπερπροσπάθεια των αθλητών για διάκριση.
Τα αίτια του συγκεκριμένου θλιβερού φαινομένου είναι ποικίλα και τροφοδοτούνται κυρίως από την εμπορευματοποίηση του σύγχρονου αθλητισμού. Το οικονομικό κέρδος έχει γίνει αποκλειστικός σκοπός αθλητών και παραγόντων. Το ίδιο ισχύει και για το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή τη νίκη ή τη διάκριση. Τα κίνητρα αυτά, που έχουν ισχυρό χαρακτήρα συμφέροντος, φανατίζουν τους οπαδούς που παρακολουθούν τις αθλητικές συγκεντρώσεις.
Η βία όμως στον αθλητισμό έχει κι άλλα ταπεινά ελατήρια. Φανερώνει μια καταπιεσμένη και μύχια βάρβαρη νοοτροπία εκδίκησης απέναντι στους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας ή ακόμη και εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων που εποπτεύουν την τάξη στους αθλητικούς χώρους. Πολλές φορές η απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά εφαρμόζεται και σε βάρος των ίδιων των αθλούμενων και των αθλητικών παραγόντων, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι βιαιοπραγίες έχουν μεταφερθεί και σε χώρους εξωαθλητικούς, με θύματα βέβαια τους αθώους πολίτες και τις περιουσίες τους.
Μένει κανείς άφωνος με την αγριότητα και τους βανδαλισμούς των χούλιγκανς στις αθλητικές συγκεντρώσεις. Νεαρά παιδιά σπαταλούν την ορμητικότητα της νιότης τους σε πράξεις βίας, ενώ την ίδια στιγμή θα μπορούσαν με την ενεργητικότητα και δημιουργικότητά τους να πρωταγωνιστήσουν σε μια πορεία ευημερίας για την κοινωνία. Εκείνα όμως επιλέγουν την εκτονωτική μέθοδο της βίας, που έχει κοστίσει στον παρελθόν ακόμη και ανθρώπινες ζωές.
Επομένως, το φαινόμενο της αθλητικής βίας όχι μόνο εξαχρειώνει τα ήθη των σύγχρονων ανθρώπων, αλλά απομακρύνει από τους αθλητικούς χώρους και τους φιλήσυχους φιλάθλους. Με τον τρόπο αυτό αποδυναμώνεται και η προσπάθεια των αθλητών, αφού πολλές φορές αγωνίζονται σε άδεια στάδια, λόγω συνειδητής αποχής των θεατών ή λόγω τιμωρίας για προηγούμενες ανάρμοστες συμπεριφορές.
Ο αθλητισμός όμως ανήκει στους φιλάθλους και μόνο από αυτούς παίρνει ζωή, αφού αυτοί μπορούν να επιβραβεύσουν τις προσπάθειες των αθλητών με το χειροκρότημά τους. Άρα, η πολιτεία και όλοι οι αρμόδιοι φορείς επιβάλλεται να αυστηροποιήσουν το πλαίσιο αντιμετώπισης και καταστολής φαινομένων βίας, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αφοσιωθούν στην καλλιέργεια ώριμης και ανιδιοτελούς αθλητικής συνείδησης.
Δεν σηκώνουν τα στάδιά μας άλλες βίαιες καταστάσεις. Η χώρα που γέννησε την αγνή Ολυμπιακή Ιδέα του ευγενούς αγώνα δεν νοείται να παραμένει άπραγη μπροστά στη «δολοφονία» της. Άλλωστε, κάθε δολοφόνος κάποτε τιμωρείται. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και σε όσους τραυματίζουν το μεγαλείο και τη γοητεία που ασκούν πάνω μας οι αθλητικές συγκεντρώσεις.
_________________________________________________
Δείτε ακόμα: Άρθρα του Αλέξανδρου Γ. Αλεξανδρίδη