«Το τέρας της οικονομικής κρίσης» του Αλέξανδρου Γ. Αλεξανδρίδη«Το τέρας της οικονομικής κρίσης»

Γράφει ο Αλέξανδρος Γ. Αλεξανδρίδης

Εδώ και χρόνια η λέξη «κρίση», συνοδευόμενη από τον επιθετικό προσδιορισμό «οικονομική», κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας. Πρόκειται λοιπόν για μια σκληρή και ψυχοφθόρα πραγματικότητα, που έχει υποβιβάσει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων και μας έχει καταντήσει μηχανικούς θηρευτές ουτοπικών οικονομικών μεγεθών και στόχων. Είναι ένα πραγματικό τσουνάμι, που στο πέρασμά του καταπνίγει τα πάντα: εισοδήματα (ενεργών εργασιακά ατόμων και συνταξιούχων), κοινωνικό κράτος, δημόσια έργα, βιωσιμότητα ασφαλιστικών ταμείων, υγεία, παιδεία και χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης όμως δεν αφορούν μόνο τον οικονομικό τομέα. Μάλλον, ξεκινώντας απ’ αυτόν, καταγράφεται στη σύγχρονη κοινωνία αποπροσωποποίηση των σχέσεων, κοινωνική αναλγησία, αποθέωση της βίας, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και μοναχική πορεία εξαθλιωμένων ανθρώπων χωρίς οράματα, στόχους και ιδανικά.

Κι όλα ξεκίνησαν σε ανύποπτο χρόνο, όταν κανένας δεν το περίμενε, τουλάχιστον από τον απλό λαό. Και τα όνειρα της ευημερίας, της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού έγιναν εν μία νυκτί εφιάλτες. Εφιάλτες που πήραν διάφορα ονόματα: τρόικα, μνημόνιο, περικοπές, χρεοκοπία. Και ανάμεσα σ’ αυτούς τους εφιάλτες και σε μας τους πολίτες βρέθηκαν οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες, οι «σοφοί» διαχειριστές της κρίσης, που καιρό τώρα κοιτούν να διαφυλάξουν τα νώτα τους και να προσφέρουν δήθεν μακρόπνοες κι, αν είναι δυνατόν, οριστικές λύσεις. Εκπρόσωποι όλοι των «ανάπηρων» αστικών δημοκρατιών με τα χαώδη ελλείμματα, τραυματίζουν με την αναποτελεσματικότητά τους κάθε ελπίδα βελτίωσης της υφιστάμενης κατάστασης. Και η ανικανότητα αυτή έγινε τροφή για την ανάσταση δαιμόνων του παρελθόντος, τους οποίους η ανθρωπότητα είχε καταδικάσει και εξαλείψει υποτίθεται οριστικά. Ακραίες εθνικιστικές ιδεολογίες, ρατσιστική βία, εγκληματική και εκφοβιστική συμπεριφορά, μεσσιανιστικές και πατερναλιστικές υποσχέσεις, είναι μερικά από τα όπλα αυτών των σκοτεινών δαιμόνων του παρελθόντος. Και στο παρελθόν άλλωστε και σήμερα, τα κακοποιά αυτά στοιχεία εκμεταλλεύτηκαν τα κενά που δημιούργησε στην κοινωνία μια γενικευμένη κρίση, προκειμένου να βρεθούν στο προσκήνιο των εξελίξεων.

Και οι λαοί υποφέρουν, κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε μέρα. Μπροστά στην ευημερία των αριθμών θυσιάζονται ψυχές. Το σύστημα είναι αμείλικτο. Χρωστάς, εάν έχεις πληρώνεις, αλλιώς παραχωρείς και εξαθλιώνεσαι. Σου δανείζω, αλλά στο εξής μπορώ να σε ελέγχω και να σε εκμεταλλευτώ. Η Ελλάδα κι ο λαός της το αντικρίζει καιρό τώρα αυτό το σκληρό πρόσωπο της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης». Πληρώνει όμως και τα σφάλματά της, την κακοδιαχείριση δεκαετιών, τη διαφθορά, την αναβλητικότητα, την απειθαρχία, τη σπατάλη, τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Το ταξίδι πάνω στα σύννεφα της ευημερίας δε θα μπορούσε να είναι ατελείωτο. Και η προσγείωση ήταν ανώμαλη και το περιβάλλον εφιαλτικό. Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς, δυσθεώρητο δημόσιο χρέος, άδεια κρατικά ταμεία, κοινωνική παρακμή, ανεργία, διεθνής οικονομικός έλεγχος και ζοφερό μέλλον.

Το βαρέλι μοιάζει να μην έχει πάτο. Κάθε λύση που επινοείται, μετά από λίγο καιρό φαντάζει λιγοστή κι ο ακήρυχτος αυτός πόλεμος του χρήματος ζητάει μετά μανίας κι άλλο αίμα, κι άλλες θυσίες. Και ο λαός δυσκολεύεται να δει το φως μέσα στο σκοτάδι που βρίσκεται. Τα χρόνια περνούν κι όλοι μας συμπιεζόμαστε στην πρέσα των λαθών μας, αλλά και των αποφάσεων των αρχόντων μας.

Το θέμα λοιπόν είναι να βρούμε την έξοδο από το τούνελ της κρίσης. Δεν είναι απλή ούτε σύντομη προσπάθεια. Απαιτεί συντονισμένη δράση, ομοφωνία, πειθαρχία σε νόμους και θεσμούς και αναθεώρηση των προηγούμενων αναποτελεσματικών δομών κοινωνικής λειτουργίας.

Άλλωστε, στην Ελλάδα για δεκαετίες καταγράφονται τα γνωστά σε όλους μας κοινωνικά στίγματα, διαφθορά, διχόνοια και απειθαρχία. Εάν βρούμε τρόπο να τα αντιμετωπίσουμε αυτά, αργά αλλά σταθερά και οριστικά θα λύσουμε και το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης. Τότε και μόνο τότε η ζωή μας θα αποκτήσει ξανά ποιότητα, αλλά αυτή τη φορά θα είναι πραγματική και ουσιαστική.

_________________________________________________________

Δείτε ακόμα: Άρθρα του Αλέξανδρου Γ. Αλεξανδρίδη