Τι συμβαίνει στις ελληνικές βιβλιοθήκες;Τι συμβαίνει στις ελληνικές βιβλιοθήκες;

Του Γιώργου Σκάθαρου

Απόρροια της κρίσης; Στενομυαλιά των αρμοδίων; Όπως και να ’χει, οι ελληνικές βιβλιοθήκες (Ακαδημαϊκές, Δημόσιες και Δημοτικές) απαξιώνονται και «διαβιούν» τη χειρότερη περίοδο απ’ τη στιγμή της ίδρυσής τους.

Μεταφέρω αποσπάσματα από την ανακοίνωση – διαμαρτυρία της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων & Επιστημόνων πληροφόρησης:

***

«… Οι Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες και οι Επιστήμονες της Πληροφόρησης δεν θα μπορούσαν να μην επηρεαστούν από αυτή την κρίση. Είναι οι πρώτες που ένιωσαν το σχέδιο της αποδιοργάνωσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης με διαδοχικούς φυσικούς και οικονομικούς «ακρωτηριασμούς». Την περίοδο 2007-2008 απώλεσαν το προσωπικό με συμβάσεις αφού δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός για περαιτέρω ενίσχυση από αναπτυξιακά έργα. Αργότερα υπήρξαν τα εύκολα θύματα στους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων και ουσιαστικά «αποψιλώθηκαν» από την δυνατότητα εμπλουτισμού του υλικού τους με μηδενικούς προϋπολογισμούς προσκτήσεων. Η αναπτυξιακή ελπίδα που διαφαινόταν στα τέλη του 2010 με περιορισμένη χρηματοδότηση από τα Επιχειρησιακά Προγράμματά της Ευρωπαϊκής Ένωσης πνίγηκε και αυτή στη γραφειοκρατία και την ανικανότητα των διοικούντων να εφαρμόσουν ένα απλό πλαίσιο διαχείρισης.

Οι συνδρομές του Συνδέσμου των Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών σε επιστημονικά περιοδικά και πηγές, το μόνο παράθυρο στο χώρο της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας για τους Έλληνες Ερευνητές, έχουν στην πλειοψηφία διακοπεί με ένα απίστευτο πινγκ πονγκ για το ποιος θα πληρώσει. Και τώρα έρχεται και το χαριστικό πλήγμα αφού μέρους του προσωπικού που θα εκδιωχθεί με την διαθεσιμότητα θα είναι και το προσωπικό των βιβλιοθηκών, καθιστώντας τες νεκρούς «οργανισμούς» σε ένα απαξιωμένο περιβάλλον Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Και ενώ οι Ακαδημαϊκές, οι Δημόσιες και οι Δημοτικές Βιβλιοθήκες καταρρέουν και απαξιώνονται διαρκώς, οι διοικούντες και οι παρατρεχάμενοι τους συνωστίζονται για μια σταγόνα δημοσιότητας στο χτίσιμο «παλατιών στην άμμο της Αττικής» όπως αυτό της νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης και προτάσσουν τα κτίρια και τις φιέστες πάνω από τους συναδέλφους-βιβλιοθηκονόμους και τους πολίτες. Όταν η πατρίδα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου αυτοί που πολεμούν είναι οι άνθρωποι. Όταν η χώρα έχει ανάγκη να διατηρήσει το έμψυχο δυναμικό ζωντανό και ενεργό, για να παρέχει υπηρεσίες προς τους πολίτες, η επένδυση εκατομμυρίων σε τοίχους και ντουβάρια αποτελεί πρόκληση. Για ένα όμως να είναι σίγουροι, ότι η άμμος θα τους καταπιεί και οι κοινωνίες των ανθρώπων θα επικρατήσουν.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Διαμαρτυρόμαστε για την επερχόμενη απομάκρυνση του προσωπικού των βιβλιοθηκών… »

***

Επίσημα λοιπόν η κρίση είναι και πολιτισμική… χειρότερη, πιο βαθιά… γιατί, όταν ένα έθνος χάσει τον πολιτισμό του, χάνει και την ψυχή του!