«Δωμάτιο τριάντα χρόνων»
Διήγημα της Χρύσας Τσάκωνα
Βρίσκεται στο δωμάτιο. Στο μισοσκόταδο ο χώρος δίνει την αίσθηση του γεμάτου χωρίς να είναι, ένα διπλό κρεβάτι δυο πολυθρόνες κι αρκετές στοίβες βιβλίων άτακτα αφημένες εδώ κι εκεί. Δεν ακούγεται τίποτε, μόνο κάπου κάπου ένας ανεπαίσθητος συριγμός απ’ τον αέρα που σκαλώνει λίγο πριν αποδράσει από τ’ ανοίγματα της μύτης.
Τη γνώρισε σε μια μικρή αυλή προσφυγικού σπιτιού, πάνε τριάντα πέντε χρόνια. Κλείνει το μάτι στο παρόν και πλαταίνει τα ρουθούνια να μυρίσει τ’ αγιόκλημα και το γιασεμί που σιγοντάριζαν το χορό και την ερωτοτροπία της πρώτης βραδιάς. Από κείνο το βράδυ την είχε ερωτευτεί, ήταν ζωηρή σαν πυροτέχνημα, με κείνα τα μάτια, αχ, εκείνα τα μεγάλα σα βότσαλα μάτια.
Άφησε το πινέλο, γράπωσε μια κουβερτούλα και τύλιξε τα κουρασμένα του πόδια. Κλείνει τα μάτια. Δεν πρέπει να κοιμηθεί, πρέπει να περιμένει, ν’ ακούσει το γύρισμα του κλειδιού. Η αλήθεια είναι πως κάθε βράδυ αποκοιμιέται πρώτος μόλις εκείνη του διαβάσει λίγες αράδες, όμως ξέρει πως μετά κάθεται και τον κοιτάζει κι ακόμα χαμογελάει με τον τρόπο που γέρνει το χέρι του στο πλάι, σα να γυρεύει το άκρο ν’ αυτονομηθεί από τον κορμό, τον κοιτάζει και περιμένει αυτό το ελαφρό γύρισμα του κεφαλιού στο πλάι για να καταλάβει ότι πια κοιμάται βαθιά και δεν θα τον ξυπνήσει άμα ανάψει τη λάμπα για λίγο διάβασμα ακόμη. Κι είναι το τρίξιμο των δοντιών της τη νύχτα που τον κάνει να βρίζει μες το σκοτάδι, είναι η ανάσα της που τόσα χρόνια μυρίζει το ίδιο όπως στο πρώτο τους ξύπνημα, μέντα και πορτοκάλι. Ή μήπως φασκόμηλο;
Ανοίγει τα μάτια και ανάβει τηλεόραση, ταινία δράσης, ταινία για ανεγκέφαλους θα ’λεγε εκείνη αν ήταν εκεί. Και μετά θ’ άρχιζε ένα φιλοσοφικό μονόλογο περί της αντρικής βλακείας χρησιμοποιώντας σαν πιστοποίηση τη διπλή συνεπαγωγή στη σχέση που συνδέει το ένα Άλφα – τους άντρες – με τα τρία Α – ανικανότητα, αναισθησία ακαταστασία. Πότε ήταν, δεν μπορεί να θυμηθεί, πρόσφατα πάντως, που η αγαπημένη της γαρδένια έπαθε γάγγραινα και λίγο λίγο έσβηνε. Τι δράμα ζήσανε στο σπίτι για ένα φυτό που τους χάρισε μόνο ένα λουλούδι μέσα σε δύο καλοκαίρια!
Τα γηρατειά σε κάνουν παράξενο, λένε. Ίσως γι’ αυτό όλοι οι φίλοι τους έχουν πια βολευτεί σε μονά κρεβάτια. Οι δυο τους επιμένουν ακόμα στο διπλό κρεβάτι.
Δείτε ακόμη: «Λογοτεχνικές διαδρομές» της Χρύσας Τσάκωνα
