Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
«Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα…»
Με «κλέβω» κι αναδημοσιεύω (με νέα fhoto) το περσινό μου κείμενο – αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Όχι γιατί δεν έχω κάτι να γράψω, αλλά γιατί πιστεύω ότι δεν άλλαξε κάτι, από πέρυσι, αναφορικά με τη «στάση» μας απέναντι στην Ποίηση, που έπρεπε να ορίσουμε μια ιδιαίτερη μέρα για να τη «θυμούμαστε» και να την «τιμούμε»!
Ποίημα: Λογοτεχνική σύνθεση σε στίχους με ρυθμό, προσεγμένη, με πρωτότυπη γλωσσική έκφραση και πρωτότυπους συνδυασμούς ήχων και σημασιών.
Ποίηση: Η τέχνη της παραγωγής ποιημάτων.
Ποιητής: Αυτός που γράφει ποιήματα.
Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα… Άλλη μια ημέρα «ορισμένη» για να θυμίζει το αυτονόητο! Θα τιμηθεί σε σύγχρονα «κρυφά σχολειά» από τους εναπομείναντες «ασυγχώρητα» ρομαντικούς, διανοούμενους ή ψευτοδιανοούμενους, δεν έχει σημασία… Και αύριο θα ξεχαστεί. Δεν γνωρίζω αν ευθύνεται η ποίηση ως έννοια ή ως ένα πιο ειδικό κομμάτι της τέχνης για την τωρινή απαξίωσή της• αν τελικά ευθυνόμαστε εμείς, οι «ριψάσπιδες» στη διαρκή πάλη του συνειδητού με το ασυνείδητο που, επηρεασμένοι από την ασχήμια της σύγχρονης πραγματικότητας, αδυνατούμε να δεχτούμε το υπερβατικό ή να κατανοήσουμε την κοινωνική προσφορά και την ομορφιά της τέχνης…
Όπως και να ‘χει, θα τιμήσουμε τη σημερινή ημέρα με ένα ποίημα της Κικής Δημουλά, στυφό σαν τ’ άγουρα σταφύλια του Αυγούστου, απαισιόδοξο σαν το παρόν μας… Kι ίσως έτσι ξορκίσουμε το κακό….
Αγγελίες
Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.
Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον
ἔδαφος πωλεῖται
ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.
Καὶ χρόνος
ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.
Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα.
Με την ελπίδα ότι φέτος θα το διαβάσουν περισσότεροι – από τους δέκα «ηρωϊκούς» περσινούς – επισκέπτες, προτείνω 3 ποιητικές συλλογές που αξίζει να έχετε στην ψηφιακή σας βιβλιοθήκη: «Νηπενθή (1921)» Κώστας Καρυωτάκης, «Οι Τρίλλιες που Σβήνουν» Μαρία Πολυδούρη, «Ελεγεία και Σάτιρες», Κωνσταντίνος Καρυωτάκης.
Γ. Σ.
