Γράφει η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

Το μαγικό εργαλείο της τέχνης με τη δυνατότητα διείσδυσης σε όλο το φάσμα του ψυχισμού, νοητικού και συγκινησιακού, συνειδητού και ασυνείδητου λειτουργώντας και ως αναπλήρωση και δρώντας αντισταθμιστικά,  αποτελεί έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο έκφρασης και επικοινωνίας του ανθρώπου, όπως και διαχείρισης συναισθηματικών διαθέσεων και συναισθηματικών καταστάσεων, τόσο για τις διεργασίες φανέρωσης του εαυτού και του άλλου, την ικανοποίηση αναγκών του ατόμου και την ψυχική του γαλήνη και «ίαση», όσο και ως ερέθισμα για  αφύπνιση, για υποστήριξη ή για αγωγή και  προληπτική παιδεία γι’ αυτούς που αποτελούν κοινωνούς του έργου του δημιουργού.

Αναλογιζόμενη τη δική μου παιδική ηλικία εκτιμώ ότι η λογοτεχνία μου πρόσφερε  πολύ περισσότερα από το στείρο και αυταρχικό σχολείο στο οποίο είχα την ατυχία να φοιτήσω.

Αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή, γιατί κατά τα  δύσκολα προεφηβικά και εφηβικά μου χρόνια (όχι νωρίτερα δυστυχώς ) μου αποκαλύφτηκε η λογοτεχνία, που με συντρόφευε  προσφέροντάς μου  πολλές συγκινήσεις, ανοίγοντάς  μου δρόμους για απαντήσεις σε ερωτήματα, ενισχύοντας το σύστημα των ηθικών αξιών μου και απαλύνοντας συναισθηματικές μου εντάσεις. Αν το κάθε άτομο κατά την παιδική του ηλικία και σχολική ζωή είχε  την τύχη να επωφεληθεί από την τέχνη και τη λογοτεχνία πολλά από τα ψυχικά προβλήματα θα είχαν ανακουφιστεί ή θα είχαν αποφευχθεί και η ψυχική ενέργεια του καθενός θα άνθιζε περισσότερο στη χαρά και στη δημιουργία.

Πειραματίστηκα κι εγώ τη περιπέτεια της γραφής όπως λέει ο σπουδαίος Χόρχε Λουίς Μπόρχες και έτσι επωφελήθηκα ακόμη περισσότερο από τα δώρα της δημιουργικής έκφρασης μέσα από τη συγγραφή, τη συγκίνηση, τη βίωση συναισθημάτων αγαλλίασης, πληρότητας, μοιράσματος και συγχώνευσης με τον συλλογικό άλλο.

Αισθάνομαι ευλογημένη που με βρήκε η ποίηση και θέλω να επισημάνω ότι όλους μπορεί να μας βρει η ποίηση και η δημιουργική δραστηριότητα αρκεί να ρίξουμε λίγο πιο βαθιά το βλέμμα γύρω μας και μέσα μας.

Δε γνωρίζουμε, δε μπορούμε να διανοηθούμε ούτε καν να φανταστούμε το δυναμικό και τη δημιουργική ενέργεια που κρύβουμε μέσα μας. Ο καθένας μας μπορεί, να ανακαλύψει μέσα του και να βιώσει τη χαρά της δημιουργίας και της δημιουργικής ενασχόλησης, καθώς όλοι μας κουβαλάμε μέσα μας τους μητρικούς ψιθύρους, τα τραγούδια, τα νανουρίσματα, τα μοιρολόγια και όλη την ιστορία του ανθρώπινου γένους μας, όντας ακόμη στην κοιλιά της μάνας μας.

Μετά από 40 χρόνια εργασίας ως ψυχολόγος αρχικά στη Σουηδία  και στη συνέχεια στην Ελλάδα στους χώρους της Εκπαίδευσης, της Αποκατάστασης Αναπήρων και της Ψυχικής Υγείας, προσφέροντας στήριξη κι ερχόμενη αντιμέτωπη με τα ψυχοσυναισθηματικά προβλήματα και τον ψυχικό πόνο του  αναπτυσσόμενου ατόμου και του ατόμου με ανεπάρκειες και ψυχική διαταραχή αναλογίζομαι πόσα από τα προβλήματα και οδυνηρά συναισθήματα θα είχαν αποφευχθεί και πόσο θα άνθιζε η χαρά, το ουσιώδες  και η δημιουργία,  αν με εργαλείο την τέχνη και τη βιωματική μάθηση είχαμε εντάξει δραστικά τη στόχευση για ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης στη σχολική ζωή και εκπαίδευση του αναπτυσσόμενου ατόμου από τα πρώτα χρόνια της σχολικής ζωής του.

Θεωρώ ότι το μαγικό εργαλείο της τέχνης και ιδιαίτερα η λογοτεχνία θα πρέπει να αξιοποιηθούν πιο δυναμικά στην Δημόσια Εκπαίδευση από την προσχολική ακόμη ηλικία, γιατί έχουν να προσφέρουν πολλά στο παιδί, στον βιωματικό εμπλουτισμό  του γνωστικού του πεδίου, αλλά κυρίως στην ενίσχυση της συναισθηματικής του ανάπτυξης, στην  αβίαστη αγωγή και κοινωνικοποίησή του και  γενικά  στη δόμηση και συγκρότηση της προσωπικότητάς του. Ιδιαίτερα τώρα που βρισκόμαστε σε μια εποχή μεταβατική και με σχετική σύγχυση ως προς την στάση μας απέναντι στο παιδί και στον έφηβο, σε μια εποχή με  ραγδαίες αλλαγές σε όλους τους τομείς  του πολιτισμικού  πλαισίου, ιδιαίτερα τώρα που η εποχή μας χαρακτηρίζεται από ασυνέχειες, ανατροπές, αβεβαιότητα, διγλωσσία,  αναπάντητα βιοηθικά ερωτήματα και σοβαρά διλήμματα.

Μ’ αυτές τις σκέψεις χαιρετίζω τη σπουδαία έμπνευση και πρωτοβουλία του ποιητή και εκπαιδευτικού, του αγαπητού Θανάση Πάνου για την ανάπτυξη και δράση του εγχειρήματος του ΣυνΠοιείν. Αισθάνομαι χαρά και αισιοδοξία που αγκαλιάστηκε από 100 και πλέον σύγχρονους δημιουργούς και χαίρομαι ιδιαίτερα που συμμετέχω κι εγώ σ’ αυτό το καινοτόμο και σπουδαίο εγχείρημα, όπου η ποιητική ανθολογία ΣυνΠοιείν ως  πολλαπλό βιβλίο, με το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό που αναπτύσσει επιπροσθέτως έρχεται να ενισχύσει  την αξιοποίηση τη τέχνης και της  βιωματική μάθηση προς όφελος του μαθητή μας, του αναπτυσσόμενου ατόμου στηρίζοντας την προσπάθεια και στόχευση για ένα καλύτερο Σχολείο, για έναν καλύτερο άνθρωπο, για μια καλύτερη κοινωνική συνθήκη και ζωή που τη δικαιούμαστε, την αξίζουμε και τη  μπορούμε.

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη
Ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, ποιήτρια

Διαβάστε περισσότερα για τον πρώτο τόμο “ΣυνΠοιείν” 2017:

 Αν θέλετε να ενημερώνεστε μέσω facebook για όλες τις νέες δημοσιεύσεις, ακολουθήστε τη σελίδα μας επιλέγοντας τον σύνδεσμο: schooltime

Η ποιητική ανθολογία ΣυνΠοιείν