Ας παίξουμε ένα παιχνίδι… Ένα παιχνίδι νου και φαντασίας για γονείς και παιδιά! Πολύ απλά φανταστείτε ότι κάθεστε παρέα με τα παιδιά σας και αυτά σάς ρωτούν για διάφορα πράγματα από το παρελθόν σας. Από τότε που ήσασταν εσείς παιδιά… Τι απαντήσεις θα τους δίνατε; Πώς θα νοιώθατε με τις αναμνήσεις σας; Τι θα σκέφτονταν και πώς θα ένιωθαν τα παιδιά σας; Και τέλος, πώς θα βλέπατε μετά από αυτή τη διαδικασία τα δικά σας παιδιά; (και εκείνα εσάς;)

 Ας παίξουμε λοιπόν. Ας φανταστούμε τις ερωτήσεις. Εδώ παραθέτουμε μόνο μερικές, ίσως τις πιο προφανείς, εσείς μπορείτε να προσθέσετε όλες εκείνες που εμπνέονται απ’ τη  δικιά σας ιστορία ζωής…

-Πως τα πήγαινες με τον παππού και τη γιαγιά; Σου φώναζαν, ήσουν φρόνιμος/η, έκανες καθόλου “βλακείες” ;

-Είχες φίλους; Που παίζατε; Τι παίζατε; Είχες ελεύθερο χρόνο;

-Σου άρεσε το διάβασμα; Διάβαζες μόνος/η σου, ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα, τι βαθμούς είχες; Στο σχολείο βαριόσουν καθόλου; Έκανες κοπάνες; Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές τι γνώμη είχαν για εσένα;

 -Πότε ερωτεύτηκες πρώτη φορά; Πως ένιωσες, τι έκανες, σε ποιον/α το είπες; Πώς ήταν το πρώτο σου ραντεβού;

-Με τους φίλους σου τι κάνατε, πού βγαίνατε, πώς περνάγατε; Τσακωνόσασταν- και όταν γινόταν αυτό, τι έκανες;

-Σπίτι βαριόσουν καθόλου; Πώς πέρναγες τη μέρα σου, τι παίζατε τα αδέρφια μεταξύ σας; Τσακωνόσασταν; Πώς αντιδρούσε η γιαγιά και ο παππούς όταν γινόταν αυτό;

-Έτρωγες όλα τα φαγητά; Έτρωγες όλο το φαΐ σου; Υπήρχε κάποιο που σιχαινόσουν; (έλα μπαμπά/μαμά, μην λες ψέματα, αφού και τώρα δεν τα τρως! ). Σε πίεζαν να μην σηκωθείς από το τραπέζι “αν δεν φας”;

-Έλεγες ποτέ ψέματα; Εμπιστευόσουν σε κανέναν τα μυστικά σου; Είχες μυστικά; θα μου πεις ένα;

… Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Δοκιμάστε αν θέλετε να απαντήσετε στα ερωτήματα αυτά. Μετά συζητήστε τα με τον/την σύντροφο σας. Μιλήστε μεταξύ σας για “τότε”… Ύστερα κάντε το ίδιο με τα παιδιά σας. Προσκαλέστε τα να σας ρωτήσουν και να μάθουν για εσάς. Να έρθουν κοντά σας με έναν διαφορετικό τρόπο.

Ένα παιχνίδι διαφορετικό από τα άλλα, ίσως χρήσιμο και για εμάς τους ίδιους τους γονείς. Να ξαναέρθουμε σε επαφή με το παρελθόν μας, να ξαναθυμηθούμε τον παιδικό εαυτό μας κα μέσα από αυτό να έρθουμε πιο κοντά και στη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών μας, στα τωρινά βιώματά τους, προκειμένου να τα κατανοήσουμε λίγο περισσότερο, λίγο καλύτερα…

Καλή διασκέδαση!

Γιάννης Ξηντάρας*
Ψυχολόγος, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή»

© schooltime.gr