«Ένστικτο» της Λουκίας Πλυτά

«Ένστικτο»

Κατασταλαγμένη η κίνηση

γονιμοποιεί ευθυγραμμίζοντας

ομοιότητες και διαφορές

Οι γάτες, κυρίαρχα όντα, εκδηλώνουν τον εαυτό τους απερίφραστα έξω από ενδοιασμούς εάν γίνονται αρεστές. Οι γάτες γνωρίζουν ν’ αγαπούν, τα φουσκωτά μπαλόνια, τις κόκκινες γιρλάντες, το δειλινό, την βροχή, την φωτιά, το νερό, τη γή, τον αέρα, και όλα τα φυσικά φαινόμενα ισότιμα.

Ποτέ δεν ξεχωρίζουν την όσφρηση από την αφή, την σκέψη από την ακοή, την γεύση από την όραση.

Μέσα τους όλες οι αισθήσεις γίνονται ένα.

Αποτυπώνοντας στο κέντρο τους τις εντυπώσεις που κυριαρχούν στο εξωτερικό γυάλινο περίβλημα του γύρω κόσμου, εξελίσσονται σε μύστες.

Η απαλή τους γούνα μετατρέπεται σε δίκτυο αμφίδρομης επικοινωνίας που από τις άκρες της λαμβάνονται και εκπέμπονται σήματα.

Οι γάτες γνωρίζουν το σημείο της αρχής κάθε κατάλληλης στιγμής και όταν φθάσει η ώρα, τεντώνουν τα νύχια τους να κόψουν τα νήματα κάθε περιττής κατάστασης.

Οι γάτες δεν φλυαρούν, ούτε ανακοινώνουν αυτό που καταστάλαξε μέσα τους από τα εξωτερικά ερεθίσματα. Νιώθουν βαθιά εκείνο που γνωρίζουν και ποτέ δεν αντιδρούν. Περιφρουρούν το πολύτιμο ανοίγοντας τα πνευμόνια τους, ώστε ν’ αφουγκραστούν, πόσο, πότε και πού είναι ώρα ν’ αγαπούν.

Στην εισπνοή τους θα διακρίνεις όλων των λογιών λέξεις, γράμματα και αριθμούς.

Στην εκπνοή τους θα ανακαλύψεις την σθεναρή απόφαση τον κόσμο τους να διοικούν.

Οι γάτες σαν χνούδια ενσωματωμένα στη φυσική ροή, ελίσσονται, ισορροπούν, τεντώνονται και υποχωρούν κατά πως το θέλει η εξέλιξη και ζωή.

Οι γάτες γνωρίζουν να κοιτούν και ούτε που νοιάζονται εάν τα κύματα των άλλων αδημονούν, από το βιός τους να τραφούν.

Κλείνονται και κλείνουν αυτό που τους ανήκει και ουδέποτε αυτό σκορπούν.

Οι γάτες γνωρίζουν γιατί και πότε οφείλουν προς τον εαυτό τους, προς την οικογένεια, προς την πατρίδα, τον πλανήτη, ν΄ αντισταθούν, να πολεμούν, να αποσύρονται και να εξορμούν.

Μα κυριότερα οι γάτες, γνωρίζοντας τα προικιά, τα δώρα τους, και κυριότερα τα ξένα όρια και τα δικά τους αντιλαμβάνονται το σημείο που πρέπει να σταθούν.

Αν λοιπόν στο δρόμο σας ανταμώσετε γάτες που ακατάπαυτα φλυαρούν, αγνοώντας την βαρύτητα του ηλιακού λόγου, την ταχύτητα του αέρα και την αξία το σημαντικότερο όλων να περιφρουρούν, τότε σίγουρα δεν είναι γάτες.

(προδημοσίευση από το βιβλίο με τίτλο 147)

Λουκία Πλυτά*

© schooltime.gr 
Τμήμα ειδήσεων Ροή θεμάτων