«Η απουσία μαζικής αντίστασης. Είμαστε τόσο δημοκρατικοί πολίτες;» του Θανάση Πάνου«Η απουσία μαζικής αντίστασης. Είμαστε τόσο δημοκρατικοί πολίτες;»

Γράφει Ο Θανάσης Πάνου

Η χώρα μας μετατρέπεται σε χώρα διαφορετικότητας -στη θρησκεία, τη φυλή, τις πεποιθήσεις- και ο αλτρουιστής πολίτης αισθάνεται ότι κινδυνεύουν οι θεμελιώδεις αξίες συνοχής της Ελληνικής οικονομίας. Γνωρίζουμε βέβαια , ότι η ισότητα είναι το δικαίωμα ώστε ο κοινωνικός αγώνας να έχει κοινή αφετηρία για όλους. Έχει; Μπορεί να έχει σε μια Ελλάδα που κυριαρχεί η αναξιοκρατία; Αν η ισότητα προσφέρει την κοινωνική σταθερότητα η αξιοκρατία εξασφαλίζει την εξέλιξη και την πρόοδο.

Είμαστε όμως τόσο δημοκρατικοί πολίτες ώστε να δεχτούμε πως ισότητα , διαφορετικότητα και αξιοκρατία, συλλειτουργούν στο πλαίσιο της δημοκρατικής κοινωνίας; Η πραγματικότητα δείχνει πως οι κοινωνικές διαφορές αναιρούν την ισοτιμία. Το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο έχει ως αρχή την υιοθέτηση, με σχετική ευκολία, της αρχής της «ήσσονος προσπάθειας» που προωθείται καθημερινά σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Η απομόνωση στοιχείων, η προβολή των απόψεων πολιτικών Τηλε-αστέρων, η επιλεκτική παρουσίαση γεγονότων απομονωμένων από τις αίτιες τους, η κινδυνολογία και η κενότητα, συνθέτουν σε μεγάλο βαθμό την προβαλλόμενη πραγματικότητα των Μ.Μ.Ε. Η χειραγώγηση αξιοποιείται έτσι πλήρως από την εξουσία . Είδαμε για άλλη μια φορά τη μετατροπή της τηλεοπτικής εικόνας σε σκηνοθέτη της πραγματικότητας, Ο λαϊκός τρόμος μετατρέπεται σε λαϊκό πανικό. Οι νεκροί ανέρχονται σε χιλιάδες σε όλο τις άκρες του πλανήτη από την άσκηση της βίας που έχει γεννήσει η εξουσία και έκπληκτοι βλέπουμε να μην πυροδοτείται η αντίσταση του πολίτη. Η μαζική αντίσταση απουσιάζει και εμφανίζεται μόνο μεμονωμένα σε οργανωμένες κομματικές συγκεντρώσεις. Η δύναμη της μάζας όταν μετατρέπεται σε κριτικό δέκτη είναι όμως πολύ μεγαλύτερη. Η πυροδότηση της οργής στην Αίγυπτο και στη Λιβύη έδωσαν μερικά αισιόδοξα μηνύματα προς αυτή τη κατεύθυνση της αυτενέργειας και αντίστασης. Στην Ελλάδα που πληθαίνουν οι στρατιές των ανέργων αντί να πληθαίνουν ενεργά οι φωνές διαμαρτυρίας εξατμίζονται με την δικαιολογία ότι μας ψεκάζουνε από αέρος και μας κρατούν σε παθητικότητα! Η γερακοφωλιά της εξουσίας αγκιστρωμένη στη διαιώνιση των ανισοτήτων αναπαύεται και συνεχίζει όλο και πιο πολύ τον βιασμό του άφωνου πολίτη. Όταν η κοινωνική διαμαρτυρία εκφυλίζεται σε μορφές παραβατικών συμπεριφορών με τη αύξηση της παραβατικότητας να είναι πλέον στο κόκκινο. Ο εχθρός είναι αυτός που έχει να τραφεί άρα θα είναι το επόμενο θύμα του παραβάτη που δεν βλέπει και δεν διοχετεύει την οργή του σε αυτόν που του πήρε περίτεχνα το φαγητό. Παράλληλα, Οι περικοπές των μισθών , των συντάξεων και η ταυτόχρονη ακρίβεια ακόμα και στα αγαθά πρώτης ανάγκης, εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής στο μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού ιστού. Η ελεύθερη αντίσταση, η αγωγή και η πληροφόρηση όταν απουσιάζουν δεν μπορεί να κινητοποιηθεί κανείς έναντι των κινδύνων -Γολιάθ που βιάζουν τα δικαιώματα και τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι σκληροί αγώνες και η μαζική στράτευση για την ρεαλιστική αντιμετώπιση και η κατάκτηση χώρων δημοκρατικής παρέμβασης στις κοινωνικές διαδικασίες είναι ο στόχος για τον περιορισμό της κρίσης. Είναι οι στόχοι – πρόκληση για την Ελλάδα που σαν αφτιαξίδωτη γυναίκα γυροφέρνει επαιτώντας . Δεν αρκεί η «κοινωνική μουρμούρα» ή να στρατολογούνται σε άναρχες διαμαρτυρίες χωρίς προτάσεις οι πολίτες.

 ____________________________________________

Δείτε ακόμη: «Κοινωνιολογικές Προσεγγίσεις» του Θανάση Πάνου