«245 λέξεις για μια αβάσιμη κινδυνολογία και πολλές βάσιμες βεβαιότητες»
Γράφει για το schooltime.gr: Βασίλης Συμεωνίδης
Οι βεβαιότητες αυτού του κόσμου, όπως τον ξέραμε, όπως τον θυμόμαστε, όπως αρνούμαστε να τον δούμε, γκρεμίζονται εδώ και χρόνια. Η ανθρωπογεωγραφία αλλάζει, το τοπίο και τα πρόσωπα που είναι οικεία στη μνήμη μας χάθηκαν ή χάνονται… Η πραγματικότητα φαίνεται απειλητική με τρόπο απρόοπτο… Όλοι κάνουμε σα να μην ξέρουμε, για να διαφυλάξουμε τις βεβαιότητές μας.
Δεν έχουν περάσει ούτε τρία χρόνια από τότε που ως νέο ζήτημα είχε ανακύψει στα επίσημα χαρτιά του πολιτικού βίου η παροχή ιθαγένειας στους μετανάστες σύμφωνα με το Νομοσχέδιο περί Ιθαγένειας και Πολιτογράφησης Μεταναστών. Όχι απρόοπτα, το ζήτημα των μεταναστών ως πραγματικότητα ήταν ήδη «απειλητικά» παρόν.
Τότε πολλοί επικαλούνταν τον ορθό λόγο και ισχυρίζονταν ότι «Αξίζει να φανταστούμε μια νέα ελληνική κοινωνία». Ανάμεσα στα άλλα, ισχυρίζονταν ότι «η αβάσιμη κινδυνολογία περί αλλοίωσης του έθνους και περί φυλετικής διαφοροποίησης, είναι απαράδεκτη σε μια δημοκρατία και κάποτε ποινικά κολάσιμη». Τα εισαγωγικά αφορούν τον τίτλο και ένα μικρό απόσπασμα από ένα εξαιρετικό κείμενο που υπέγραφαν διαδικτυακά πολλοί…
Όμως, δεν εξηγούνταν η υιοθέτηση αυτής της «αβάσιμης κινδυνολογίας» από πολλούς· πως αυτή η «αβάσιμη κινδυνολογία» βρίσκει ερείσματα στην ψυχή (μας). Απλούστατα, κλονίζει τις βεβαιότητες που μας μεγάλωσαν και που δεν μπορούμε να τις αποχωριστούμε. Και είναι τόσο – ανυποψίαστα – πολλές…
Ανυποψίαστος έγραφα και ‘γω στο προσωπικό μου μπλογκ την πρώτη μορφή αυτού του κειμένου, τότε, σχεδόν τρία χρόνια πριν, τον Νοέμβριο 2010. Στις συνθήκες κρίσης ο ορθός λόγος ηττάται διαρκώς και οι βεβαιότητες μεταλλάσσονται σε εφιαλτικές μορφές. Συνεχίζω ωστόσο να υπογράφω τις φράσεις των εισαγωγικών.
Αναδημοσίευση: Επιτρέπεται μόνο με την παροχή ενεργού συνδέσμου στο άρθρο και την παρουσίαση της άδειας διάθεσης (Creative Commons). Αν δεν κατανοείτε τον τρόπο χρήσης της άδειας, πριν αναδημοσιεύσετε, επικοινωνήστε με τη Διαχείριση του schooltime.gr.
