«Μια φιλική βιβλιοθήκη»
Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου
(Τα βιβλία προορίζονται για ταξίδια. Του κάθε αναγνώστη. Ένα είδος μπορεί σε εμένα να είναι αδιάφορο, για κάποιον άλλο όμως μπορεί να είναι το αγαπημένο του. Τίποτα δεν πάει χαμένο και η κοινωνική προσφορά, όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι αυτή, αποτελεί το ζητούμενο).
Μια βιβλιοθήκη χωρίς βιβλιοθηκάριους; Πώς θα λειτουργούσε κάτι τέτοιο; Η καινοτομία εφαρμόστηκε στο Δήμο Κηφισιάς, με την υλοποίηση της ιδέας δύο νεαρών αρχιτεκτόνων, της Ελευθερίας-Αιμιλίας Ιωαννίδου και του Ελευθέριου Αμπατζή.
Η βασική ιδέα ήταν το να δημιουργηθεί μία κατασκευή-ανοιχτή πρόσβαση στον αναγνώστη. Η πρωτότυπη αυτή βιβλιοθήκη στεγάζεται πλέον και έξω από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, επί της λεωφόρου Συγγρού, στην Αθήνα.
Ευκαιρία να την επισκεφτώ. Καλές οι φωτογραφίες, αλλά ήθελα να τη δω και από κοντά και φυσικά να προσφέρω βιβλία.
Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε αγοράσει ένα βιβλίο το οποίο ίσως δεν μας ικανοποίησε αναγνωστικά. Πολλοί λένε πως δεν αποχωρίζονται τα βιβλία τους. Μου φαίνεται αδιανόητο κάτι να σκονίζεται στα ράφια της βιβλιοθήκης μου με τη μόνη προδιαγεγραμμένη μοίρα να μην ανοίξω ξανά τις σελίδες του παρά για να φυσήξω μακριά τους την σκόνη. Ίσως πάλι κάποιοι να έτυχε να έχουν και δεύτερο αντίτυπο του ίδιου βιβλίου από δώρο ή άλλη συγκυρία.
Τα βιβλία προορίζονται για ταξίδια. Του κάθε αναγνώστη. Ένα είδος μπορεί σε εμένα να είναι αδιάφορο, για κάποιον άλλο όμως μπορεί να είναι το αγαπημένο του. Τίποτα δεν πάει χαμένο και η κοινωνική προσφορά, όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι αυτή, αποτελεί το ζητούμενο.
Η Βιβλιοθήκη είναι μια κομψή και λειτουργική κατασκευή και τα ράφια της προστατεύονται από πτυσσόμενα τζάμια. Ευκολότατη στη χρήση της, δεν έχετε παρά να κολλήσετε τα αυτοκόλλητα που αναγράφουν (και θα βρείτε στα ράφια της βιβλιοθήκης) αντάλλαξέ το στη ράχη του βιβλίου που φέρνετε μαζί σας. Λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα.
Την περιεργάστηκα κι από τις τέσσερις πλευρές της (μοιάζει με ένα μακρόστενο κιόσκι) και διάβασα ξανά και ξανά τα λόγια του Λίνκολν και του Μπόρχες. «Ο καλύτερός μου φίλος είναι αυτός που θα μου δώσει ένα βιβλίο που δεν έχω διαβάσει» και «Πάντα φανταζόμουν ότι ο Παράδεισος θα μοιάζει με βιβλιοθήκη» αντίστοιχα. Την ώρα που έβαζα αυτοκόλλητα στα βιβλία που είχα φέρει, κάποιος πλησίασε και μου χάρισε ένα επιδοκιμαστικό χαμόγελο. Μου έφτιαξε τη διάθεση. Αλλά η διάθεσή μου πάντα φτιάχνει όταν με κάθε τρόπο είμαι κοντά στα βιβλία.
Τράβηξα φωτογραφίες, καμάρωσα αυτά που μόλις είχα τοποθετήσει στα ράφια της για να ξεκινήσουν ένα νέο ταξίδι προς τον κάθε αναγνώστη. Έψαξα τα άλλα βιβλία στα ράφια της και εντόπισα κάποιο που με ενδιέφερε πολύ. Το πήρα να το διαβάσω και να το επιστρέψω στη βάση του στην επόμενη επίσκεψή μου κι έφυγα με ένα χαμόγελο ψιθυρίζοντας την ευχή να αποκτήσει κάθε μεριά της Ελλάδας από μία τέτοια βιβλιοθήκη. Γιατί τα βιβλία ομορφαίνουν τις σκέψεις και τον κόσμο μας.
